„Jesteśmy nie tylko świadkami, ale uczestnikami wyjątkowego momentu historii tej czcigodnej świątyni” – mówił bp Waldemar Musioł podczas niedzielnej, dziękczynnej Eucharystii sprawowanej 21 grudnia w intencji wykonawców i darczyńców prac renowacyjnych oraz parafian katedralnych.
W homilii bp Musioł zaznaczył, że ponowne otwarcie katedry po czterdziestu miesiącach zamknięcia i latach intensywnych prac „nastraja serca nieukrywaną radością i szczerą wdzięcznością wobec Boga i ludzi”, którzy ofiarowali nie tylko środki materialne, ale także „sprawny intelekt, historyczną wrażliwość, konserwatorski warsztat, umiejętność zarządzania ludźmi i ciężką, fizyczną pracę własnych rąk”.
Biskup zwrócił uwagę, że odkrycia dokonane podczas renowacji odsłoniły „kolejne ciekawe karty ziemskiej historii tej świątyni”, jednak – jak podkreślił – nie można zapominać, że „każda z tych kart jest jednocześnie częścią innej historii, o której mówimy, że jest historią Miłości Boga do człowieka, albo inaczej historią zbawienia”. Przypomniał, że od poświęcenia pierwszej świątyni w Jerozolimie „Miłość Boga do człowieka, by się objawiać, wykorzystywała m.in. potężne świątynie, strzeliste katedry i niewielkie wiejskie kościółki”, a ich dzieje są trwale wpisane w historię zbawienia.
Odnosząc się bezpośrednio do zaangażowania wykonawców i darczyńców, bp Musioł podkreślił, że „udzielając swoich ludzkich zdolności i pracy tej czcigodnej katedrze, przyczynili się do tego, że historia Miłości Boga do człowieka będzie nadal rozbrzmiewać i dokonywać się w tych murach”, dodając, że w ten sposób uczestnicy dzieła renowacji „stali się, mniej lub bardziej świadomie, częścią tej historii”. Jednocześnie zaznaczył, że nie same mury są nośnikiem zbawienia, ponieważ „Bóg zawsze zapraszał ludzi i zawsze potrzebował konkretnego człowieka”.
Na zakończenie bp Waldemar Musioł zwrócił się do zgromadzonych z wezwaniem, aby także dziś odpowiadać na Boże zaproszenie. „Choć to, co zrobiliście dla naszej katedry, czyni was współpracownikami Boga, Bóg liczy na każdą i każdego z Was także po zakończeniu tych prac” – podkreślił. Zachęcał, by nie zatrzymywać się na „udawanej religijności”, lecz w nadchodzące święta powiedzieć Bogu na nowo „tak”, aby „przez nasze słowa, decyzje i czyny świat i ludzie zobaczyli i zrozumieli Bożą miłość”.
Monika Chrzanowska
„Nasza wiara w Boga, przekazywana tu, na opolskiej ziemi, z pokolenia na pokolenie, to wielki skarb, którego trzeba strzec, a zarazem zobowiązanie do troski o nią i jej przekaz następnym pokoleniom” – mówił biskup opolski Andrzej Czaja w homilii Mszy św., podczas której ponownie otwarto katedrę opolską i poświęcono nowy ołtarz. Całkowite zamknięcie katedry było spowodowane czterdziestoma miesiącami intensywnych prac renowacyjnych, które rozpoczęły się niemal dziesięć lat temu.
Biskup opolski podkreślił w homilii, że w obchody otwarcia katedry opolskiej splatają się wiara, historia i wdzięczność. „Przychodząc do tej świątyni, zawsze wiedzieliśmy, że Pan tu jest, ale nie wiedzieliśmy o wielu rzeczach, które przez wieki skrywała ta świątynia” – zaznaczył.
Nawiązując do biblijnej sceny snu Jakuba, bp Czaja zauważył, że przeprowadzone badania archeologiczne pozwoliły „nie we śnie, lecz na jawie” odkryć bogactwo początków chrześcijaństwa na ziemi opolskiej. „Ujrzeliśmy wyraziste i dobrze zachowane materialne ślady rozwiniętego chrześcijaństwa na opolskiej ziemi, sięgające XIII wieku” – nadmienił, wskazując, że dziś stają się one „wartością dodaną katedry, nie przez dodanie czegoś nowego, lecz przez odsłonięcie tego, co było zakryte i nieznane”.
„Mam na myśli elementy pierwotnej świątyni, świadectwa jej przebudowy i rozwoju na przestrzeni wieków, odkryte schody w wieżach i murach, krypty pod kaplicą adoracji i kaplicą św. Anny, pozostałości posadzki XIII-wiecznej oraz tej z czasów panowania księcia Jana II Dobrego, a także udostępnienie krypty z pochówkiem pierwszego biskupa opolskiego Franciszka Jopa”. Szczególne znaczenie – jak zaznaczył – ma również możliwość dalszego udostępniania odkrytych artefaktów wraz z wynikami badań.
„Nadrzędną wartością w wymiarze religijnym jest jednak dotarcie do podstawy pierwotnego ołtarza” – podkreślił biskup. Oznacza ono bowiem „dotarcie do serca romańskiej kolegiaty, miejsca składania Najświętszej Ofiary Chrystusa, co stanowi o świętości tego miejsca co najmniej od XIII wieku”. „Dlatego w nowej posadzce wyraźnie zaznaczono jego lokalizację ciemniejszym kolorem kamienia” – dodał. W nawiązaniu do konstrukcji pierwotnego ołtarza w romańskiej kolegiacie powstał nowy ołtarz, zbudowany ze „starych kamieni pozyskanych w trakcie renowacji, co jest wymownym znakiem jedności naszej wiary z wiarą naszych ojców”.
Wyjaśniając symbolikę nowego ołtarza, bp Czaja mówił, że „do podstawy romańskiej dodano gotyckie kamienie, a na nich osadzono nową kamienną płytę – stół eucharystyczny, do którego Pan stale nas zaprasza”, a całość dopełniają drewniane sceny zapowiadające Najświętszą Ofiarę Chrystusa. „Modlitwa poświęcenia i obrzęd namaszczenia sprawią, że odnowiona katedra stanie się ponownie prawdziwie domem Boga i bramą do Nieba dla tych, którzy będą się tu gromadzić” – dodał.
Biskup opolski złożył w ołtarzu relikwie świętych i błogosławionych: Świętych Pierwszych Męczenników Kościoła Rzymskiego, św. Jacka, św. Jadwigi Śląskiej, bł. Bronisławy, bł. Czesława, bł. Marii Luizy Merkert oraz bł. Alojzego Ligudy.
Na zakończenie biskup wezwał do wdzięczności i odpowiedzialności za dziedzictwo wiary. „Dziękujmy Bogu za wiarę naszych ojców, jej dziedzictwo i żywotność w naszych sercach. Nasza wiara w Trójjedynego Boga, przekazywana tu, na opolskiej ziemi, z pokolenia na pokolenie, to wielki skarb, którego trzeba strzec, a zarazem zobowiązanie do troski o nią i jej przekaz następnym pokoleniom” – wzywał. Przypominając słowa Jezusa: „Ja jestem światłością świata”, Biskup Opolski zachęcał, by „iść do Pana i podążać za Nim drogą zbawienia, aby ciemność nas nie ogarnęła”.
Monika Chrzanowska
Najważniejsze daty w dziejach katedry w Opolu:
początek XI w. wg tradycji powstaje pierwszy kościół pw. św. Krzyża w Opolu.
1024 biskup wrocławski Klemens przekazuje do Opola relikwie drzewa krzyża.
1223 pierwszy dokument potwierdzający istnienie kościoła parafialnego pw. Znalezienia Krzyża Świętego.
początek XIII w. utworzenie kapituły i kolegiaty w Opolu.
1295 ukończenie budowy romańskiej świątyni i przywrócenie praw parafii.
1415 pożar niszczy kościół.
1520 ukończenie odbudowy świątyni.
1615 kolejny wielki pożar trawi kolegiatę.
1702 przeniesienie obrazu Matki Boskiej z Piekar do kościoła Trójcy Świętej w Opolu.
1810 sekularyzacja na Śląsku i kasata kolegiaty.
1813 obraz Matki Boskiej zostaje umieszczony w bocznym ołtarzu kościoła.
1897-1902 gruntowna renowacja świątyni, powstają m.in. obecne wieże kościoła.
1945 podniesienie kościoła do rangi prokatedry.
1963-1966 renowacja kościoła przed milenium Chrztu Polski.
1972 erygowanie diecezji opolskiej, kościół zostaje katedrą.
21 VI 1983 koronacja obrazu Matki Boskiej Opolskiej przez Jana Pawła II.
2015-2025 renowacja katedry pod hasłem „Z szacunku dla przeszłości zadbajmy o przyszłość”.
Opole, dnia 16 grudnia 2025 r.
Komunikat Biskupa Opolskiego
na IV niedzielę Adwentu
Drodzy Diecezjanie
Przez cały – kończący się już – Rok Jubileuszowy 2025 podejmowaliśmy z wielką gorliwością postawione przez papieża Franciszka, a kontynuowane przez Ojca Świętego Leona zadanie podsycania chrześcijańskiej nadziei w sobie i stawania się znakiem nadziei dla innych. Kolejną okazją, aby podjąć tę szlachetną i jakże ważną postawę jest wsparcie Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia, czego konkretnym wyrazem może być złożenie ofiary w czasie kolekty podczas Pasterski.
Opatrzności Bożej chcemy szczególnie dziękować za 30 lat pięknej misji Katolickiego Ośrodka Adopcyjnego i Opiekuńczego oraz za wszystkie osoby w nim pracujące i z nim współpracujące. Ośrodek bowiem pomaga dzieciom porzuconym i osieroconym, znajdując dla nich adopcyjnych rodziców, a także przychodzi z pomocą bezdzietnym małżeństwom, pomagając im pogodzić się z bezpłodnością i przygotowując je na przyjęcie dziecka adoptowanego. Trzydzieści lat misji Katolickiego Ośrodka Adopcyjnego i Opiekuńczego to między innymi 897 przeprowadzonych adopcji. W kończącym się 2025 roku dzięki pełnej zaangażowania i ofiarności pracy całego zespołu Ośrodka 20 dzieci znalazło szczęśliwe miejsce w rodzinach. Natomiast w Domu Matki i Dziecka w Opolu-Grudzicach 47 matek i dzieci znalazło pomoc i wsparcie.
Drodzy Diecezjanie! Ośmielam się też ponowić moje zaproszenie na uroczyste zakończenie Roku Jubileuszowego w diecezji opolskiej, które będzie miało miejsce w niedzielę 28 grudnia, w liturgiczne Święto Świętej Rodziny. Naszym szczególnym gościem będzie Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Antonio Guido Filipazzi. Moim wielkim pragnieniem jest, abyśmy jako jedna wielka rodzina diecezjalna spotkali się na wspólnej modlitwie za siebie nawzajem. Na każdego z Was czekam z radością w ponownie otwartym kościele katedralnym.
Na czas przygotowań do Świąt i cały okres Bożego Narodzenia udzielam Wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.
† Andrzej Czaja
Biskup Opolski
Biskup opolski Andrzej Czaja, mając na względzie dobro duchowe wiernych, udziela wszystkim diecezjanom oraz osobom przebywającym na terenie diecezji opolskiej w dniu 26 grudnia 2025 r. (święto św. Szczepana, pierwszego męczennika) dyspensy od obowiązku wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych.
„Ten niewielki płomień światła, który przebył długą drogę z Betlejem, przypomina nam już dziś moment w historii świata, w którym Bóg z miłości do każdego z nas zesłał na ziemię swojego Syna” – mówił bp Waldemar Musioł podczas Mszy św. sprawowanej we wtorek 16 grudnia w kościele pw. Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha w Opolu. Liturgia była połączona z przekazaniem Betlejemskiego Światła Pokoju przez opolskich harcerzy.
„Każdego roku, w symbolicznym środku Adwentu, spotykamy się na szczególnej liturgii, która przyspiesza nasze przygotowanie na uroczyste wspomnienie pierwszego przyjścia Jezusa w Betlejem”, podkreślił hierarcha, wskazując, że „to przyspieszenie sprawia ten niewielki płomień światła, zapalony w grocie narodzenia Pana Jezusa, który już za kilka dni, płonąc w wielu domach i kościołach, przypomni moment, gdy naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką”.
Przypominając drogę Betlejemskiego Światła Pokoju, zaznaczył, że w niedzielę 7 grudnia ten płomień przekroczył słowacko-polską granicę w Zakopanem, a kilka dni później został przejęty również od skautów czeskich; dziś ten połączony płomień dotarł dzięki opolskim harcerzom do Opola i ma zaszczyt oraz radość go przyjąć, pobłogosławić i posłać dalej – do miast, wsi, parafii, szkół, urzędów, szpitali i domów mieszkańców Opolszczyzny.
Zwracając się bezpośrednio do harcerzy, podziękował za „błogosławioną kurierską posługę i za harcerską codzienność, którą zaprzeczają krzywdzącym opiniom, że młodzi ludzie są pozbawieni ambicji, tożsamości i wartości”. „Dziękuję za wasze umiłowanie Boga, poczucie honoru i przywiązanie do ziemskiej Ojczyzny, a szczególnie tym, którzy was wychowują i towarzyszą wam w tej drodze” – podkreślił.
Odwołując się do hasła tegorocznej akcji, przypomniał, że „tradycja przyjęcia Światła Betlejemskiego nie może pozostać tylko szlachetnym i wzruszającym gestem; w tym roku motto brzmi: «Pielęgnuj dobro w sobie», bo – jak pisze św. Paweł – «wszystko badajcie, zachowujcie to, co dobre»”. Wyjaśniał, że „Bóg stworzył człowieka dobrym i obdarzył go łaską chrztu, aby to dobro nie tylko zachować, ale pomnażać i tym dobrem zarażać innych”.
Na zakończenie bp Musioł wezwał harcerzy oraz wszystkich przyjmujących Betlejemskie Światło Pokoju do konkretnego świadectwa. „Posyłając was ze Światłem Betlejemskim, proszę nie tylko, abyście zanieśli płomień, lecz byście sami byli płomieniem pociechy, radości i konkretnej pomocy dla tych, którzy są pogubieni, samotni, chorzy i zranieni” – mówił, dodając, że „to zadanie nie jest tylko na kilka dni, ale na całe życie, abyśmy byli światłem, które świeci przed ludźmi i pochodniami nadziei pośród bardzo często otaczającej nas ciemności”.
Monika Chrzanowska
fot. Rafał Petrykanin
