OTOCZMY TROSKĄ ŻYCIE

Tekst do druku

Tegoroczny Tydzień Miłosierdzia, nawiązując do programu roku duszpasterskiego, myślą przewodnią uczynić chce słowa: „Otoczmy troską życie”. Dla ludzi wierzących hasło to zawiera głębokie, wręcz fundamentalne przesłanie: życie, o które mamy się troszczyć, jest darem Boga. Prawdę tę odnajdujemy już w biblijnym opisie stworzenia świata i życia na ziemi, gdy autor księgi Rodzaju mówi: „Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą” (Rdz 2,7). Od samego Boga otrzymał pierwiastek życia, będąc stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Przez to został wyróżniony spośród innych stworzeń, co podkreślił Bóg, kierując do niego wezwanie: „Czyń sobie ziemię poddaną” (por. Rdz 1,28).
Zgłębiając Księgę Objawioną, możemy się przekonać, że człowiek w pocie czoła, w osłabionej grzechem pierworodnym ludzkiej naturze, ten Boży nakaz realizował z różną skutecznością i powodzeniem. Starał się ziemię uprawiać, aby była stołem obficie zastawionym na wyżywienie ludzkości. Doskonalił narzędzia, aby jego praca stawała się łatwiejsza i bardziej wydajna. Próbował organizować się w plemiona, szczepy, aby łatwiej było stawiać czoła wszelkim przeciwnościom. Człowiekowi podejmującemu trud zapanowania nad ziemią Bóg zawsze z miłością przypominał, że nie jest właścicielem tej ziemi, a skuteczność jego pracy i wysiłków zależy od Bożego błogosławieństwa i łaski.
Z uznaniem, dumą i szacunkiem patrzymy w przeszłość, bogatą historię, gdy ludzie zgodnie z Bożą wolą czynili sobie ziemię poddaną. Ale w tej długiej historii są również karty bardzo bolesne, tragiczne, przesiąknięte łzami i krwią, cierpieniem i śmiercią, bezmyślnym niszczeniem tego, co wypracowały pokolenia. Nieuchronnie nasuwa się pytanie: Kiedy dochodziło do takich sytuacji? Stawały się one udziałem ludzkości wtedy, gdy zabrakło poszanowania dla prawa Bożego, a człowiek czynił siebie jedynym panem swego istnienia i najwyższym autorytetem. Nie inaczej jest w naszym – zdawałoby się oświeconym – XXI wieku. Stąd aktualność wołania „Otoczmy troską życie”.
Kiedy mówimy o potrzebie troski o życie, skłonni jesteśmy myśleć przede wszystkim o życiu dzieci nienarodzonych. To one zdają się jej szczególnie potrzebować. Tak jest naprawdę! Stąd nieustanne upominanie się Kościoła o godność osoby ludzkiej i jej prawo do życia od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Ale jako chrześcijanie chcemy troszczyć się o każde życie. Muszą nam zatem być bliskie problemy rodzin wielodzietnych, domów opieki, los ludzi chorych i starszych, którzy zbliżają się do kresu swego ziemskiego życia. Tę troskę realizować możemy w różny sposób. Podstawowym sposobem troski o każde życie – również życie duchowe, życie Boże w nas – jest postępowanie zgodne z nauczaniem Chrystusa. Najlepszą zatem gwarancją godziwego życia człowieka będzie realizowanie orędzia zawartego w Ewangelii. Inny byłby obraz świata i inaczej wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy w codzienność wprowadzali to, czego uczy Jezus. Szczególnie ważne słowa padają w Kazaniu na Górze. Tam Jezus powiedział, kto jest prawdziwie błogosławiony, czyli szczęśliwy. Tam wskazał na świętość i nierozerwalność życia małżeńskiego. Tam upomniał się o dobre imię bliźniego, powściągliwość w wydawaniu sądów i opinii. Tam również zobowiązał nas, byśmy jako jego uczniowie byli solą ziemi, światłem dla świata, miastem położonym na wzgórzu. Tylko taka postawa może przyczynić się do tego, że otaczająca nas rzeczywistość będzie budowana według Bożych planów i zamiarów, a my będziemy mogli żyć uczciwie i bezpiecznie. Niech zatem nasze postępowanie według Ewangelii pomaga nam otoczyć troską każde życie i cieszyć się owocami właściwego wykorzystania tego cennego daru Boga.
W tej refleksji nad gotowością życia według Ewangelii z wdzięcznością myślimy o wszystkich, którzy z oddaniem podejmowali i podejmują hasło tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia.
Z wielkim szacunkiem chylimy nasze czoło w pierwszym rzędzie przed matkami i ojcami naszych rodzin, przyjmującymi z miłością każde dziecko, którym Pan Bóg ich obdarza. Dziękujemy rodzicom rodzin wielodzietnych, którzy przyjmując kolejne dzieci otaczają je ciepłem miłości rodzicielskiej. Dziękujemy wszystkim, którzy śpieszą rodzinie z pomocą w jej wielorakich problemach. Naszą wdzięczność kierujemy do zaangażowanych w prowadzenie opolskiego Domu Matki i Dziecka, gdzie w minionym roku znalazło schronienie ponad 70 osób – matek ze swoimi dziećmi. Dziękujemy pracownikom naszego Ośrodka Adopcyjnego – od początku jego istnienia już 614 dzieci znalazło szczęśliwą rodzinę. Ze szczególnym uznaniem myślimy o 41 rodzinach zastępczych, w których opiekę i ciepło kochającej rodziny znajduje aktualnie ponad 60 dzieci. Dziękujemy Diecezjalnej Poradni Rodzinnej, która chce służyć pomocą narzeczonym, rodzicom i rodzinom, aby stawały się centrum troski o życie. Nie przestajemy myśleć z wielką troską także o małżonkach, którzy z utęsknieniem oczekują potomstwa.
W trosce o życie piękną kartę zapisała nasza Caritas diecezjalna. W tym roku przypada 20. rocznica jej przywrócenia. W blisko 120 jednostkach organizacyjnych Caritas Diecezji Opolskiej pracuje półtora tysiąca pracowników etatowych. Stacje Opieki i placówki rehabilitacyjne otaczają opieką w ciągu roku około 50.000 osób chorych i w podeszłym wieku. W niemal 250 parafiach działają Parafialne Zespoły Caritas, w których blisko 3000 wolontariuszy ofiarnie poświęca się bliźnim. Wszyscy oni starają się uczynić słowa „Otoczmy troską życie” niemal swoim osobistym programem i sposobem na codzienność. Za ich poświęcenie w trosce o ludzkie życie serdecznie dziękujemy i gorąco prosimy: Nie ustawajcie w czynieniu dobra!
Dziękujemy wreszcie wszystkim diecezjanom, którzy modlitwą, ofiarami pieniężnymi i materialnymi pospieszyli z pomocą ofiarom klęsk żywiołowych. Naszą wdzięczność wyrażamy wreszcie tym, którzy 1% swojego podatku oddali na służbę chrześcijańskiego miłosierdzia za pośrednictwem naszej diecezjalnej Caritas i Fundacji Obrony Życia.
Siostry i bracia! Niech ten błogosławiony czas Tygodnia Miłosierdzia jeszcze bardziej ożywi w nas wdzięczność za dar życia i uwrażliwi na drugiego człowieka. W tych dniach zechciejmy szczególnie wykazać się dobrocią, miłosierdziem wobec bliźniego, ale też na nowo odnaleźć w sobie motywacje, by na każdy dzień, niezależnie od miejsca i okoliczności, realizować wskazania Chrystusowej Ewangelii.
Sprawę troski o życie – w miesiącu różańcowym – polećmy dobremu Bogu przez wstawiennictwo Maryi, gdyż „od wieków nie słyszano, aby opuściła tego, kto się do Niej ucieka i Jej pomocy przyzywa”. Wsłuchujmy się też w rady i polecenia naszej Matki. A Ona, jak niegdyś w Kanie Galilejskiej, wciąż powtarza: „Zróbcie wszystko, cokolwiek On – Jezus – wam powie” (por. J 2,5). Daje nam w ten sposób najcenniejszą wskazówkę, jak troszczyć się o życie – nasze i innych.
W wielkim dziele troski o każde życie niech nam błogosławi Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty.
Bp Paweł Stobrawa
wikariusz generalny
-----------------------------------
Powyższe „Słowo pasterskie” proszę odczytać w niedzielę 27 września br.
† Andrzej Czaja
biskup opolski