Jednym z najważniejszych zadań spoczywających na każdej ludzkiej generacji jest właściwe i odpowiedzialne wychowanie młodzieży. W obecnym czasie przyspieszonych przemian o charakterze kulturowym zadanie to staje się czymś prawdziwie palącym. Nie może przed nim uchylić się nikt, na kim spoczywa odpowiedzialność za dalszy pomyślny rozwój naszej Ojczyzny: państwo, samorządy, szkoły, różnego rodzaju organizacje. W tym wielkim zadaniu wychowania młodzieży jest obecny także Kościół, który w swoim nauczaniu i całej działalności ukazuje Chrystusa jako pełnię człowieczeństwa. W ten sposób pragnie on towarzyszyć wszystkim ludziom w odkrywaniu godności, powołania i ostatecznego celu ich egzystencji.
Skok cywilizacyjny, z którym mamy do czynienia w Polsce od 1989 roku, otworzył przed polską młodzieżą ogromne szanse. Poprzez swoje wykształcenie, znajomość języków, możliwość wyjazdów zagranicznych, wielką liczbę kontaktów z przedstawicielami innych krajów, zwłaszcza Unii Europejskiej, odnajduje ona swoje miejsce pośród mieszkańców innych kultur i narodów. Zaistniałe szanse rodzą jednak także liczne zagrożenia: w nowej sytuacji cywilizacyjnej i kulturowej młodzież jest narażona na zagubienie autentycznych, obiektywnych wartości. W konsekwencji prowadzi to często u młodych do zagubienia korzeni, z których oni wyrastają, oraz do utraty poczucia własnej tożsamości jako chrześcijanina, członka Kościoła katolickiego i Polaka. Modne dziś hasła wolności i tolerancji w gruncie rzeczy bardzo często prowadzą do zapatrzenia się jedynie w siebie, do subiektywizmu i relatywizmu, w konsekwencji do obojętności na obiektywne zło, które zagraża nie tylko im osobiście, ale także ich koleżankom i kolegom.
Biskupi polscy, przypatrując się wnikliwie tym szczególnym znakom czasu, pragną wskazać na główne kierunki pracy duszpasterskiej z młodzieżą. Wzywają najpierw do ciągłego udoskonalania sprawdzonych już form pracy z młodzieżą: takich, jak katecheza parafialna, liczne grupy i organizacje młodzieżowe. Podkreślają także wagę pracy z młodzieżą związaną z trzyletnim okresem przygotowania do przyjęcia przez nich sakramentu bierzmowania. Niezwykle ważne jest przy tym to, aby praca ta odbywała się w małych grupach, odróżniając się w ten sposób od zajęć szkolnych. Chodzi bowiem o to, by w atmosferze dialogu – poprzez inicjację w życie modlitewne i sakramentalne oraz wspólnotowe – jak najlepiej przygotować młodych do życia chrześcijańskiego. Przedłużeniem tej pracy związanej z bierzmowaniem powinien stać się cykl spotkań i katechez przeznaczonych dla młodzieży ponad gimnazjalnej, przygotowujących ich do życia w rodzinie. Odpowiednia praca z młodzieżą gimnazjalną i ponad gimnazjalną powinna stanowić niejako naturalne przygotowanie do jej czynnej obecności w ramach duszpasterstwa akademickiego. Duszpasterstwo to, pielęgnując sprawdzone już formy swej działalności, powinno szukać nowych form, zwłaszcza w parafiach – wszędzie tam, gdzie mieszkają zarówno nauczyciele akademiccy, jak i studenci.
Poszukująca swego miejsca w świecie młodzież potrzebuje przede wszystkim wsparcia ze strony rodziny, a także ze strony prawdziwie mądrych ludzi, którzy w duchu miłości, zaufania i cierpliwości będą jej ukazywać sens życia oraz zachęcać do podejmowania trudu samowychowania. Takich ludzi jest na pewno wielu. Biskupi polscy pragną z całego serca podziękować tym wszystkim zapalonym i gorliwym wychowawcom – księżom, siostrom zakonnym i świeckim – którzy bezinteresownie poświęcają swój czas dla młodych. Równocześnie proszą ich, aby dzielili się swymi przemyśleniami oraz osiągnięciami i aby włączyli się we wspólne dzieło wypracowywania nowych form najlepszego trafiania do serc i umysłów młodych ludzi.
Na koniec tego „Słowa” zapowiadamy opublikowanie Listu Episkopatu Polski do młodzieży i o młodzieży, który będzie odczytany w kościołach w pierwszą niedzielę września br.
Podpisali:
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi polscy
zgromadzeni na 340. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski
Kamień Śląski, 16.06.2007 r.
----------------------------
Czcigodnych Księży prosimy o duszpasterskie wykorzystanie powyższego Słowa Biskupów.