Opole, dnia 11 września 2013 r.

Zaproszenie na obchody 30-lecia
Diecezjalnego Domu Księży Emerytów w Opolu

Drodzy Diecezjanie!
w grudniu ubiegłego roku obchodziliśmy uroczystości związane z jubileuszem 25-lecia istnienia naszego Muzeum Diecezjalnego w Opolu. W tym roku nasza diecezja obchodzi kolejną, ważną rocznicę – 30-lecie istnienia Domu Księży Emerytów w Opolu. Dzięki odważnej i dalekowzrocznej inicjatywie biskupa opolskiego Alfonsa Nossola w stosunkowo krótkim czasie powstały wówczas dwie nowe instytucje diecezjalne. Czas pokazał, jak bardzo są one potrzebne w życiu każdej wspólnoty diecezjalnej.
Dzięki naszemu muzeum ocalono od zniszczenia, a może i kradzieży, wiele cennych dzieł sztuki. Należą do nich rzeźby, obrazy, kielichy, monstrancje oraz wiele innych mate-rialnej pamiątek bogatej kultury Śląska Opolskiego. Świadczą one o wielkim wkładzie na-szych przodków w rozwój kultury artystycznej na Śląsku.
Istniejący od 1983 r. Dom Księży Emerytów zapewnił godne warunki przeżywania swej jesieni życia blisko 100 księżom naszej diecezji. W tej chwili mieszka w nim
49 emerytowanych kapłanów. Przeżywana rocznica jest okazją do wyrażenia wielkiej wdzięczności Bogu za te dwa wielkie dzieła, bez których trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie naszego opolskiego Kościoła. Pan Bóg jednak działa poprzez ludzi. Dwudziestą piątą rocznicę poświęcenia naszego muzeum obchodziliśmy kilka miesięcy temu z udziałem przedstawicieli naszych władz oraz różnych instytucji społeczno-kulturowych. Tegoroczną rocznicę 30-lecia Domu Księży Emerytów pragnę obchodzić w odmienny sposób. Zapraszam do Opola wszystkich, którzy bezpośrednio przyczynili się do jego powstania. Myślę tutaj o projektantach, bu-downiczych różnych specjalizacji oraz kapłanach, którzy w ramach swoich dwutygodnio-wych wakacyjnych praktyk roboczych, jako klerycy Wyższego Seminarium Duchownego, ciężko pracowali przy tym dziele. Pamiętam także o setkach wolontariuszy, którzy przez kilka lat z różnych parafii naszej diecezji dojeżdżali do Opola, aby swoją pracą wspomagać to dzieło. Byli wśród nich mężczyźni i kobiety, emeryci, a nawet szkolna młodzież. Wykonywali najprostsze, ale przecież niezbędne prace, dzięki którym fachowcy zawsze posiadali gotowy front robót. Do prac tych m.in. należał transport materiałów budowlanych, prace porządkowe a nawet prostowanie zużytych już gwoździ, aby ponownie można było ich użyć. Tak wielkie zaangażowanie wielu z Was i Waszych bliskich było swoistym ewenementem, którego dzisiaj z pewnością nie można by powtórzyć. Wtedy jednak nie tylko było to bezcennym wsparciem przy budowie tak ważnych instytucji kościelnych, ale także przyczyniało się do budowania naszej diecezjalnej rodziny. Uczestnicy tych prac, czasem po raz pierwszy, odwiedzali naszą opolską katedrę, czy budynek kurii diecezjalnej, a przede wszystkim spotykali się ze swoim biskupem Alfonsem Nossolem, który bardzo starał się o to, by codziennie odwiedzać wolontariuszy na miejscu ich pracy. To niewątpliwie budowało diecezjalną wspólnotę.
Wraz z abpem Alfonsem Nossolem zapraszam Was w sobotę 19 października o godz. 14.30 do opolskiej katedry na dzień dziękczynienia za Wasze wysiłki sprzed ponad 30 lat. Zdaję sobie sprawę z tego, że część tamtejszych wolontariuszy przeszła już do wieczności, wielu spośród nich wyemigrowało. Za nich również będziemy się modlić w opolskiej katedrze, w której zostanie odprawiona Msza św. Po jej zakończeniu spotkamy się na ul. Kard. B. Kominka, gdzie znajdują się wznoszone przed 30 laty budynki. Po skromnym posiłku, będzie okazja do spotkań, wspomnień, a także zwiedzenia Muzeum z jego aktualnymi wystawami.
30 lat to długi odcinek czasu i dzisiaj trudno zwrócić się z osobistym zaproszeniem do każdego z ówczesnych wolontariuszy. Dlatego poprzez ten list pragnę dotrzeć do wszyst-kich, którzy w jakikolwiek sposób osobiście przyczynili się do powstania tych budynków, aby zaprosić ich do Opola.

† Andrzej Czaja
Biskup Opolski