LIST PASTERSKI BISKUPA OPOLSKIEGO Z OKAZJI TYGODNIA POWSZECHNEJ MODLITWY O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN W ROKU 2021 

Trwajcie w mojej miłości, a przyniesiecie obfity owoc (por. J 15,5-9)

Drodzy Siostry i Bracia w Chrystusie! Drodzy Diecezjanie!

W dniach od 18 do 25 stycznia już od ponad stu lat w całym chrześcijańskim świecie obchodzimy Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. W diecezji opolskiej zwykliśmy ten czas przeżywać szczególnie uroczyście, gromadząc się z Siostrami i Braćmi z różnych Kościołów na wspólnym przyzywaniu Ducha Świętego, błagając o przezwyciężenie zła podziałów w Chrystusowym Kościele i w otaczającym nas świecie. W tym okresie podejmowaliśmy również wiele ekumenicznych inicjatyw o charakterze naukowym. Także ekumeniczne kolędowanie stało się ważnym elementem pastoralnie i kulturowo jednoczącym chrześcijan i Kościoły.

W obecnym roku, z wiadomego powodu, wszystko będzie wyglądało inaczej niż do tej pory. Pandemia koronawirusa zmieniła bowiem życie świata i destruktywnie wpływa też na duchowe życie chrześcijan i Kościołów. Pandemiczne ograniczenia muszą być respektowane i stosowane również w odniesieniu do wszelkich wydarzeń ekumenicznych, zarówno liturgicznych, jak i naukowych oraz kulturalnych. To wszystko utrudnia żywy kontakt między chrześcijanami i podejmowanie ekumenicznych inicjatyw. Tym bardziej więc powinniśmy wziąć sobie do serca błaganie Jezusa za nami do Ojca w niebie: „Aby stanowili jedno” (J 17,21) i tym więcej módlmy się indywidualnie i razem do Boga o jedność w naszych domach. Bardzo nam bowiem brakuje jedności w Kościele, między chrześcijanami, w naszym społeczeństwie i w wielu rodzinach.

1. Wezwani do braterstwa i przyjaźni

Papież Franciszek, poruszony tragicznymi skutkami podziałów niszczących człowieka i współczesny świat, podarował nam w minionym roku, jakże wymowną, encyklikę pt. Fratelli tutti poświęconą „braterstwu i przyjaźni społecznej” (FT, nr 2). Odwołując się do duchowej wrażliwości św. Franciszka z Asyżu, wyraził pragnienie, „abyśmy w tym czasie, w którym przyszło nam żyć, uznając godność każdej osoby ludzkiej, byli w stanie na nowo ożywić wśród wszystkich światowe pragnienie braterstwa” (FT, nr 8). Dla chrześcijan oznacza to szczególne wyzwanie w kontekście 2 podziałów istniejących między nami. Dlatego Ojciec Święty wzywa nas do wspólnej modlitwy „o umocnienie jedności w Kościele, jedności ubogaconej różnorodnościami, które jednają się dzięki działaniu Ducha Świętego. «Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało» (1 Kor 12,13), gdzie każdy wnosi swój własny, szczególny wkład” (FT, nr 280) w budowanie pełnej widzialnej jedności w Chrystusowym Kościele i w świecie.

Papież zachęca nas, wszystkich chrześcijan, do podejmowania dialogu na poziomie wspólnego wyznawania wiary i życia przepełnionego miłością. Oznacza to dla nas konkretne zadania: „Zbliżać się do siebie, wyrażać swoje zdanie, słuchać jeden drugiego, patrzeć na siebie, poznawać się wzajemnie, starać się zrozumieć siebie nawzajem, szukać punktów, które nas jednoczą” (FT, nr 198). W ten sposób przypomina nam, że „wytrwały i odważny dialog nie jest newsem, w przeciwieństwie do nieporozumień i konfliktów, ale dyskretnie pomaga światu żyć lepiej, zdecydowanie pełniej, niż moglibyśmy sobie to wyobrazić” (FT, nr 198).

2. Trwać w miłości Chrystusa

W zarysowane powyżej przesłanie encykliki Fratelli tutti, uznawane przez wielu za kluczowe dla przyszłości świata i Kościoła, wpisuje się wprost program tegorocznych obchodów Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Jego przewodnią myśl stanowi wezwanie i obietnica Chrystusa: „Trwajcie w mojej miłości, a przyniesiecie obfity owoc” (por. J 15,5-9). Zdaniem papieża Franciszka właśnie to zapewnienie Jezusa skierowane do uczniów doprowadziło św. Franciszka z Asyżu do obudzenia w sercu marzenia o braterskim społeczeństwie i odtąd starał się je wdrażać w życie, żyjąc nade wszystko tą prawdą, że Bóg jest miłością (por. FT, nr 4).

Program tegorocznego Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan został przygotowany przez siostry z monastycznej wspólnoty ekumenicznej z Grandchamp, położonej nad jeziorem Neuchâtel we Francji. Misją wspólnoty, liczącej dziś 50 sióstr, przedstawicielek różnych generacji, tradycji kościelnych, różnych krajów i kontynentów, jest życie modlitwą, gościnność, praca nad pojednaniem między ludźmi i na rzecz jedności chrześcijan. Na co dzień siostry dzielą się z odwiedzającymi i wolontariuszami darem życia konsekrowanego, oddanego Bogu na własność, dając ciche, a jakże doniosłe w poranionym i zsekularyzowanym świecie, świadectwo trwania w Chrystusie, zjednoczenia z Nim.  

Tego typu świadectwa życia w bliskości z Jezusem i wzajemnego obdarowywania się owocami takiego życia bardzo dziś potrzebujemy. Wielokroć bowiem zapominamy, że nie jesteśmy w stanie wydawać zbawczych owoców w oddzieleniu od Winnego Krzewu, w który przez chrzest zostaliśmy wszczepieni. W Jezusie jest bowiem obfite źródło życiodajnej miłości. Dlatego trwanie w Nim stwarza możliwość życia bez końca i przynoszenia owocu na życie wieczne, także dla zbawczego dobra naszych bliźnich. Co więcej, ta głęboka więź osobowa włącza nas we wspólnotę Kościoła, co jest bardzo zobowiązujące. Komunia z Chrystusem domaga się ciągłej troski o życie we wspólnocie z wszystkimi Jego wyznawcami. Podziały wśród chrześcijan, oddalanie się od siebie, a niekiedy nawet wrogość, są nie tylko gorszące dla świata, ale też niszczące Kościół, jego funkcjonowanie, życie, wiarygodność i oddziaływanie w świecie.

Dlatego w tym szczególnym czasie powszechnej modlitwy o jedność chrześcijan błagajmy żarliwie Boga o przywrócenie pełnej jedności, o którą modlił się Jezus w przeddzień swojej męki i śmierci na krzyżu. Niech te najbliższe dni pobudzą nas do stałej modlitwy w tej intencji. Trzeba bowiem pamiętać, że modlitwa Jezusa o jedność stanowi ciągle aktualne zaproszenie, by się zwracać ku Niemu i zbliżać do siebie nawzajem, dziękując Bogu za wszystko i radując się bogactwem wielorakiego obdarowania, w którym jest źródło różnorodności w jednym Kościele Chrystusa, pośród nas, Jego wyznawców.

Przed nami więc, w najbliższych dniach 18-25 stycznia, czas realizacji ważnego ekumenicznego wyzwania i wielkiej szansy zbliżenia się nawzajem do siebie. Nie możemy jej zmarnować, tłumacząc się aktualną sytuacją pandemiczną. Wprawdzie uniemożliwia nam ona organizowanie bezpośrednich braterskich spotkań ekumenicznych w dotychczasowym kształcie, ale nie potrafi nam zabrać możliwości wspólnego duchowego zjednoczenia wokół Chrystusa w błaganiu o jedność między nami, także o ustanie pandemii i o przezwyciężenie jej skutków. Dlatego zwracam się do Was wszystkich, Drodzy Diecezjanie, duchownych, osób konsekrowanych i wiernych świeckich oraz do wszystkich chrześcijan zamieszkałych na Śląsku Opolskim, bez względu na konfesyjną przynależność, podejmijmy wspólnie modlitwę o jedność Kościoła i w Kościele, o zgodę i braterstwo w naszym społeczeństwie, o jedność i pokój w świecie, o Boży ład w naszych sercach i rodzinach. Łączmy się duchowo ze sobą i budujmy braterskie więzi ku wzajemnemu zbudowaniu. Otwórzmy też swe serca na wyznawców innych religii, ludzi poszukujących i wszystkich ludzi dobrej woli.

Konkretną pomocą może nam być ekumeniczna modlitwa chrześcijańska, którą papież Franciszek kończy swoją ostatnią encyklikę. Niech ona nas w tych dniach łączy i mobilizuje do większego zatroskania o bliskość z Jezusem, jedność i braterstwo między nami. Niech nam teraz wybrzmi i niech brzmi w najbliższych dniach w świątyniach i naszych domach:

„Boże nasz, Trójco miłości, 
z potężnej komunii Twego boskiego życia wewnętrznego 
rozlej pośród nas rzekę braterskiej miłości. 
Daj nam tę miłość, która się odzwierciedlała w gestach Jezusa, 
w jego nazareńskiej rodzinie i w pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej. 
Daj nam, chrześcijanom, żyć Ewangelią 
i rozpoznawać Chrystusa w każdym człowieku, 
by zobaczyć Go ukrzyżowanego w udrękach opuszczonych 
i zapomnianych tego świata 
i zmartwychwstałego w każdym bracie, który powstaje. 

Przybądź, Duchu Święty, ukaż nam swoje piękno 
odzwierciedlone we wszystkich ludach ziemi, 
by odkryć, że każdy jest ważny, 
że wszyscy są potrzebni, że są różnymi obliczami 
tej samej ludzkości umiłowanej przez Boga. Amen”.

Z serca Wam wszystkim błogosławię.

   Wasz Biskup 
† Andrzej Czaja

Opole, 11 stycznia 2021 r.