W tych dniach wspólnie pochylamy się nad tajemnicą pustego grobu i stajemy przed Zmartwychwstałym Panem, pełnym blasku i chwały, aby na nowo zaczerpnąć z ożywczego źródła naszego zbawienia.
Pan zmartwychwstał i jest obecny pośród nas.
Pan zmartwychwstał i jest obecny pośród nas.
Serdecznie pozdrawiam z Bulo Bulo
Kilka słów o tym co się u nas ciekawego ostatnio działo.
Z początkiem lutego rozpoczął się w Boliwii nowy rok szkolny, a dla nas to oznacza nowy rok pracy w internacie. Przyjęliśmy dużo nowych dziewczynek, z zeszłego roku zostało 7. Bardzo im się podoba w internacie. Każda ma swoje łóżko, szafeczkę na ubrania i stół przy którym odrabiają lekcje, czyli rzeczy których u siebie w domu niestety nie zawsze mają...
Wzorem lat ubiegłych, duszpasterstwo misyjne diecezji opolskiej zaprasza na wiosenne spotkania misyjne. Zaproszenie kieruje w stronę Członków Papieskich Dzieł Misyjnych oraz wszystkich w jakikolwiek sposób związanych z misjami w swoich parafiach (kapłanów, sióstr zakonnych, alumnów, animatorów misyjnych, katechetów i wszystkich, którym sprawy misji leżą na sercu).
Spotkania odbędą się:
28.02.2015 (sobota) – Racibórz (klasztor Annuntiata, ul. Starowiejska 152)
07.03.2015 (sobota) – Nysa (katedra)
14.03.2015 (sobota) – Kluczbork (parafia MB Wspomożenia Wiernych)
21.03.2015 (sobota) – Opole (parafia św. Piotra i Pawła)
Początek spotkań o godz. 10.oo, zakończenie ok. 13.3o.
Łączę serdeczne pozdrowienia
Ks. S. Klein
Uwieńczeniem tegorocznego kolędowania misyjnego 2014/2015 był X Przegląd Kolędników Misyjnych. Odbył się on w sobotę 7 lutego w małej auli Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu.
Rozpoczął się o godz. 10-tej uroczystą mszą św. koncelebrowaną pod przewodnictwem ks. bpa Rudolfa Pierskały, który również wygłosił homilię.
Następnie odbyła się zasadnicza część spotkania, czyli prezentacja poszczególnych parafii. Do Opola przyjechało 10 grup kolędowych w sumie ok. 130 osób.
W X Przeglądzie Kolędników Misyjnych wzięły udział następujące parafie i miejscowości: Zawadzkie (NSPJ), Chrząszczyce, Racławiczki, Brożec, Borki Wielkie, Steblów, Kolonowskie, Nysa (św. Elżbiety), Racibórz (św. Mikołaja) i Głogówek.
Do Opola przyjechali także opiekunowie poszczególnych grup: księża, siostry zakonne, katechetki oraz inne osoby.
Przegląd zorganizowało diecezjalne duszpasterstwo misyjne. Dużą pomocą w organizacji tego spotkania służyli klerycy koła misyjnego WSD w Opolu.
Na zakończenie wszystkich uczestników pozdrowił oraz podziękował organizatorom i uczestnikom, ks. bp R. Pierskała.
Każdy uczestnik X Prezentacji Kolędników Misyjnych otrzymał na pamiątkę książkę, zaś poszczególnym grupom wręczono okolicznościowe dyplomy.
Na końcu była okazja na słodki poczęstunek.
W dniach od 13 do 30 stycznia trzej księża z duszpasterstwa misyjnego naszej diecezji (ks. S. Klein, ks. H. Pocześniok, ks. G. Sonnek) przebywali w afrykańskim Togo z wizytą u naszych misjonarzy. Poniżej artykuł p. Anny Kwaśnickiej (GN, 22.02.2015),
U togijskiej czwórki
Już 34. rok opolscy księża pracują w afrykańskim Togo. Rozwijają duszpasterstwo, stawiają kościoły i szkoły. Cieszą się szacunkiem mieszkańców.
W tym niewielkim afrykańskim kraju, położonym nad Zatoką Gwinejską pomiędzy Ghaną a Beninem, od 1981 roku pracowało 11 opolskich księży. Od początku misyjnej współpracy, czyli od 34 lat w Togo są ks. Piotr Warzecha i ks. Jan Piontek. To oni, wraz z ks. Kazimierzem Balakiem, ks. Kazimierzem Czajką i ks. Janem Chodurą byli pierwszymi misjonarzami, których biskup opolski Alfons Nossol posłał do pracy duszpasterskiej w Afryce, odpowiadając tym samym na prośbę tamtejszego Kościoła. Później przez kilka bądź kilkanaście lat w Togo pracowali: ks. Janusz Górski, ks. Stanisław Klein, ks. Józef Szczotka i ks. Krystian Szeliga. Z kolei od 1996 r. pałeczkę przejął ks. Robert Dura, a od 2006 – również ks. Zygmunt Piontek.
Sto kilogramów upominków
W styczniu misjonarzy odwiedzili ks. Stanisław Klein, diecezjalny duszpasterz ds. misji, oraz ks. Henryk Pocześniok i ks. Grzegorz Sonnek z Funduszu Pomocy Misjonarzom Diecezji Opolskiej. W Afryce spędzili 17 dni. Byli w diecezjach Sokodé i Kara, w których pracują czterej opolscy fideidoniści. Zawieźli nie tylko pozdrowienia, ale też 100 kilogramów drobnych upominków: różańców, świętych obrazków, długopisów, a także ofiarę na rzecz misji.
W styczniu w Togo trwa pora sucha. – Słońce, które mocno świeciło, nie było aż tak uciążliwe dzięki wiejącemu znad Sahary harmattanowi. To silny wiatr, który niesie ze sobą piasek pustyni, stąd przesłania część promieni słonecznych – opowiada ks. Grzegorz Sonnek, który w Afryce był po raz pierwszy. Przyznaje, że ujęła go afrykańska liturgia, której nikt nie odprawia z zegarkiem w ręku, a także ogromny szacunek, jakim przez Afrykańczyków darzeni są księża.
Opolska delegacja spędziła trochę czasu u każdego z czterech misjonarzy, spotkała się też z ks. Zygmuntem Perfeckim misjonarzem z diecezji gliwickiej, a także z biskupem diecezji Kara.
Ojciec Afrykańczyków
Parafią ks. Piotra Warzechy od 30 lat jest Pagouda w diecezji Kara. – Ks. Warzecha zbudował w tej parafii wiele kościołów, kaplic, studni, szkół, a także sierociniec i internat dla chłopców – wylicza ks. Stanisław Klein. – Jego parafia liczy kilkadziesiąt wiosek, a w duszpasterstwie pomaga mu dwóch miejscowych wikarych. Swoją placówkę mają tutaj również siostry katarzynki, wśród których jest też siostra z Polski Alicja – opowiada duszpasterz ds. misji.
– Ks. Piotra Warzechę znałem z diecezji, kiedy przyjeżdżał do Polski na urlop. Ale dopiero w Togo mogłem zobaczyć prawdziwego ojca Afrykańczyków. Człowieka zatroskanego o bliźniego, dobrego pasterza, którego cechuje stoicki spokój – opowiada ks. Grzegorz Sonnek. – Kiedy poszedłem z ks. Piotrem na targ, wszyscy go witali z wielką życzliwością, podchodzili do niego, by porozmawiać. Widać, że darzony jest ogromnym autorytetem – podkreśla ks. Sonnek. A ks. Klein dopowiada, że nawet bp Jacques Longa, ordynariusz diecezji Kara, do opolskiego misjonarza zwrócił się słowami: „Witaj, mój kardynale”. – Bp Longa, kiedy był klerykiem, odbywał kilkumiesięczny staż duszpasterski u ks. Warzechy. Jego kapłańskie powołanie wzrastało przy naszym misjonarzu, stąd do dziś darzy go wielkim szacunkiem – wyjaśnia ks. Klein. – Z kolei ks. Jan Chodura, który w Togo pracował w latach 1981-1998, był pierwszym proboszczem przyszłego biskupa i również jest przez niego serdecznie wspominany – dopowiada ks. Sonnek.
Duszpasterze i budowniczy
W parafii Pagouda życie duszpasterskie toczy się regularnym rytmem. Podobnie, jak w parafii św. Antoniego w Tchambie w diecezji Sokodé, gdzie proboszczem jest ks. Robert Dura. – To parafia w sercu Islamu. Tam co 200 metrów stoi meczet. W samej Tchambie wznosi się ich ponad 20 – opowiada ks. Grzegorz Sonnek i dodaje, że to bardzo duża parafia, w której oprócz ks. Dury pracuje aż trzech wikarych. – To miejsce skojarzyło mi się z największą parafią w naszej diecezji, gdzie jest wielu księży, bo i pracy jest wiele – zauważa ks. Sonnek, opowiadając, że tam nawet zabudowania plebanijne są rozległe. Każdy z wikarych ma swoje mieszkanie, mają też wspólną stołówkę. Ks. Dura wybudował szkołę im. Jana Pawła II, w której uczy się około pół tysiąca dzieci. W jednej z filialnych miejscowości buduje kościół, który ma być sercem nowej parafii. W planach misjonarza jest też budowa domu pielgrzyma, bo parafia w Tchambie, posiadająca relikwie św. Antoniego, staje się miejscem kultu tego świętego.
Z kolei w samym Sokodé jest ks. Jan Piontek, który prowadzi diecezjalną Caritas, a także zajmuje się ruchami i wspólnotami religijnymi. – Nie jest proboszczem, ale w pobliżu kurii prowadzi prężny ośrodek rekolekcyjno-formacyjny, który wybudował – opowiada ks. Stanisław Klein. – Ks. Jan wyróżnia się zmysłem administratora, gospodarza i budowniczego. Prowadzony przez niego dom jest samowystarczalny. I tak, jak przy każdej togijskiej parafii, i tu jest małe gospodarstwo z niewielką hodowlą zwierząt – opowiada ks. Grzegorz Sonnek, podkreślając, że zwierzęta lgną do ks. Jana, jak do św. Franciszka. W ośrodku jest kaplica, gdzie codziennie rano odprawiana jest Msza św. Przychodzi na nią około 15-20 osób mieszkających w pobliżu.
Najmłodszy stażem
Ks. Zygmunt Piontek, który do Afryki wyjechał w 2006 r., na początku był w parafii u ks. Piotra Warzechy, gdzie uczył się języka kabye, którym mówią Togijczycy na północy kraju. W kolejnym roku biskup zaproponował mu objęcie nowo utworzonej parafii Kpenzinde. – Niewielki kościół już tam był, ale ks. Piontek duszpasterstwo budował od zera. Dziś w ciągu roku ma około 100 chrztów. W tym czasie wybudował plebanię i rozpoczął budowę dużego kościoła – opowiada ks. Stanisław Klein. – To nasz jedyny togijski misjonarzy, który nie ma podłączonego prądu. Zamontował solary, które otrzymał z Polski, dlatego korzysta z prądu bardzo przemyślanie i oszczędnie, np. zapala jedną żarówkę a nie wiele – mówi ks. Grzegorz Sonnek. I dodaje, że ks. Zygmunt Piontek, miłośnik śląskiej kuchni, nauczył swoją gospodynię, jak przygotować kluski, rolady czy makówki. Stąd choćby bożonarodzeniowe spotkania opolskich misjonarzy na togijskiej ziemi mają smak ojczyzny. – Naszych misjonarzy nieraz dzieli 200 kilometrów kiepskiej jakości dróg, ale spotykają się, razem świętują, często też do siebie telefonują. Myślę, że my tu w Polsce, tak często się nie spotykamy – stwierdza ks. Sonnek. I dodaje, że nasi misjonarze wrośli w togijską ziemię, czują się tam u siebie i o powrocie do Polski nie mówią. – Powinniśmy być dumni z tego, że przez lata wzrastały przy nich powołania kapłańskie. W Kościele togijskim jest teraz coraz więcej miejscowych księży. Zmienia się też kraj. W ostatnich latach rozbudowano port w stolicy, rozwija się handel, budowany jest też drugi pas głównej drogi łączącej północ z południem – opowiada ks. Stanisław Klein.
Adopcja Serca
– Tydzień przed naszym wyjazdem do Polski, kiedy byliśmy u ks. Piotra, przyszła po pomoc kobieta. Trzymała niemowlę, a towarzyszyła jej córka – opowiada ks. Stanisław Klein i przyznaje, że w pierwszej chwili nie zauważył, że było z nią jeszcze dwoje maluszków. Jeden na plecach matki, a drugi na plecach starszej siostry. To trojaczki, które urodziły się w lipcu 2014 roku: Victor, Victoire i Frédéric. – Podjęliśmy decyzję o włączeniu tej rodziny w program Adopcji Serca, który od 10 lat prowadzimy w naszej diecezji – opowiada duszpasterz ds. misji. Chodzi o objęcie opieką duchową i finansową dzieci, młodzieży oraz kleryków i studentów z krajów, w których pracują opolscy misjonarze. Osoby czy też grupy osób, wpłacając 100-150 euro rocznie, finansują przede wszystkim kształcenie młodych ludzi z krajów misyjnych. Deklarację uczestnictwa w programie można pobrać na stronie misjonarze.opole.pl.
Anna Kwaśnicka