Drodzy Pielgrzymi!
Kolejny raz ruszamy w drogę na jasnogórski szlak. Tegoroczne rekolekcje w drodze będziemy przeżywać pod hasłem: „Pielgrzymi nadziei”, zgodnie z tematem i hasłem Roku Świętego i Programu Duszpasterskiego Kościoła w Polsce na rok 2025/2026. Hasło to pasuje do charakterystyki każdego pielgrzyma. Dla wielu ludzi, którzy spotykają nas na szlaku lub goszczą w swoich domach, jawimy się jako ci, którzy niosą ze sobą nadzieję. Każdego dnia w modlitwie różańcowej możemy usłyszeć intencje powierzone nam przez gospodarzy, u których zatrzymujemy się na nocleg bądź posiłek, czy przez naszych bliskich, przyjaciół i znajomych. Powierzają nam swoje intencje, bo mają nadzieję, że nasza modlitwa i trud drogi przyczynią się do wysłuchania ich próśb. Często też możemy usłyszeć od ludzi, przez których miejscowości przechodzimy czy u których nocujemy, że niesiemy ze sobą błogosławieństwo Boże. Także nawzajem dla siebie doświadczamy nadziei, widząc wiarę drugiego człowieka. Rozmowa z siostrą czy z bratem na pielgrzymim szlaku może w nas obudzić ufność w Bożą moc i miłość, która rodzi w nas nadzieję. Wspólna modlitwa i uczestnictwo w Eucharystii, poprzedzone Sakramentem Pokuty i Pojednania, przenoszą nas w doświadczenie nadziei, która – obok wiary i miłości – jest cnotą boską.
Nadzieja jest bardzo ważnym wymiarem naszego życia. Można powiedzieć, że staje się dla nas motorem w życiu i postępowaniu. Gdy rozpoczynamy jakąś pracę, studia czy kolejny etap życia, u początku zawsze stoi jakaś nadzieja. Natomiast nadzieja, która jest cnotą boską, otwiera nas na życie wieczne i nieskończoną miłość i dobroć Boga. Właśnie ta nadzieja, która stanowi bezpośredni dar Boga, pomaga człowiekowi zobaczyć sens nawet tam, gdzie go po ludzku nie widać.
Życzę Wam, Kochani Pielgrzymi, pięknej drogi do naszej Matki Maryi, abyście mogli nieść nadzieję spotkanym ludziom, ale i sami zostali nią napełnieni. Niech Pan nas prowadzi i błogosławi, a Matka Boża ma w swej opiece.
ks. Daniel Leśniak