Uroczystości pogrzebowe śp. ks. misjonarza Janusza Górskiego rozpoczęły się Eksportacją w poniedziałek 16 sierpnia o godz. 16-tej w kościele NMP Matki Kościoła w Zabrzu-Helence. Nabożeństwu przewodniczył ks. infułat Konrad Kołodziej, wieloletni dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych diecezji gliwickiej. Homilię wygłosił ks. prałat Józef Kusche, były proboszcz ks. Janusza w Mikulczycach. W pięknych i wzruszających słowach przedstawił sylwetkę Zmarłego kapłana, zwłaszcza w Jego ostatnich dniach życia. We mszy św. koncelebrowanej przez 15 kapłanów brało udział około 500 osób. Na zakończenie mszy św. słowa podziękowania do wszystkich skierował dziekan ks. Eugeniusz Kozok.
Nazajutrz, 17 sierpnia o godz. 11-tej rozpoczęła się msza św. pogrzebowa. Eucharystii przewodniczył oraz homilię wygłosił ks. biskup Jan Kopiec z Opola. Mszę św. koncelebrowało prawie 100 kapłanów. Byli m.in. księża pracujący kiedyś na misjach oraz misjonarze aktualnie przebywający na urlopie w kraju. Najliczniejszą grupę stanowili misjonarze z Togo, kraju w którym przez 20 lat pracował śp. ks. Janusz. Ponadto byli misjonarze z: Demokratycznej Republiki Konga, Wybrzeża Kości Słoniowej, Senegalu, Peru i Brazylii. Obecni byli także prawie wszyscy koledzy kursowi Zmarłego, aktualnie pracujący w Polsce.
We mszy św. pogrzebowej brało udział około tysiąc osób, w tym także wiele koleżanek i kolegów Zmarłego ze szkoły podstawowej oraz licealnej.
Obrzędom pogrzebowym na cmentarzu parafialnym przewodniczył ks. J. Kusche.
Duszpasterstwo Misyjne diecezji opolskiej składa serdeczne wyrazy podziękowania wszystkim, którzy brali udział w uroczystościach pogrzebowych oraz wszystkim, którzy je przygotowali. Jednocześnie składa najbliższym wyrazy współczucia oraz zapewnia najbliższą Rodzinę Zmarłego o modlitwie w intencji śp. ks. Janusza.
Fot. Zygmunt Maczek
13 sierpnia zmarł ks. Janusz Górski, kapłan diecezji opolskiej, wieloletni misjonarz w Togo.
Ks. Janusz urodził się 22 sierpnia 1954 r. w Szprotawie. Kilka lat później Jego rodzina przeprowadziła się na Osiedle Helenka w Zabrzu. Tutaj ukończył szkołę podstawową. Maturę złożył w maju 1973 r. w IV LO w Zabrzu-Rokitnicy.
W tym samym roku wstąpił do WSD w Nysie. Święcenia kapłańskie otrzymał 6 maja 1979 r., po czym został skierowany do parafii w Polskiej Nowej Wsi jako wikary. Następne 2 lata był wikarym w parafii św. Teresy w Zabrzu-Mikulczycach.
W roku 1982 postanowił wyjechać na misje. Miejscem Jego pracy duszpasterskiej było afrykańskie Togo. Przedtem jednak uczestniczył w rocznym przygotowaniu językowym w Brukseli. Na misje udał się 12 września 1983 r. Po kilkumiesięcznym przygotowaniu mającym na celu głównie naukę miejscowego języka ewe, został proboszczem w Tado (diec. Atakpamé). Tam pracował do roku 1989.
W latach 1989-1996 był proboszczem innej parafii – Elevagnon. Ze względów zdrowotnych wrócił do Polski. W latach 1997-2003 był proboszczem w Kobieli. Tutaj także sprawował funkcję dziekana dekanatu grodkowskiego.
W roku 2003 powrócił do Togo, tym razem do diecezji Sokodé. Kilka miesięcy uczył się miejscowego języka kabye. Od roku 2004 był proboszczem w Lama-Tessi. Na skutek pogarszającego się stanu zdrowia powrócił do Polski 11 lipca br.
Zmarł 13 sierpnia w szpitalu w Zabrzu-Biskupicach zaopatrzony Sakramentem Chorych, w 56. roku życia i 32. roku kapłaństwa.
Pogrzeb odbędzie się w parafii NMP Matki Kościoła w Zabrzu-Helence we wtorek 17 sierpnia o godz. 11-tej. Exportacja odbędzie się w poniedziałek o godz. 16oo.
Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci, niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.
Dwóch księży naszej diecezji podjęło decyzję o wyjeździe na misje. Miejscem ich przyszłej pracy duszpasterskiej będzie Ameryka Południowa. Ks. Piotr Wojtala (wyświęcony w roku 2001) wyjedzie do Boliwii, zaś ks. Paweł Chudzik (wyświęcony w roku 2003) do Peru. Pod koniec sierpnia rozpoczną roczny kurs przygotowawczy w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie. Życzymy Im błogosławieństwa Bożego w ich formacji oraz przyszłej pracy misyjnej.
Mając na uwadze wielkie trudności związane z dostępem do wody pitnej w Afryce, kapłan naszej diecezji, ks. Teodor Smiatek (proboszcz w Zalesiu) sfinansował budowę 2 studni w Togo. Budowa studni ma to do siebie, że nie sposób przewidzieć (nawet w przybliżeniu) jej całkowitych kosztów przed rozpoczęciem inwestycji. Nie wiadomo bowiem na jakiej głębokości trafi się na wodę oraz czy „po drodze” nie będzie skał. Gdyby miało tak być, wówczas zamiast dwóch, będzie jedna studnia. Miejmy jednak nadzieję, że czarny scenariusz się nie sprawdzi.
Projekt będzie realizowany na terenie parafii Lama-Tessi, gdzie proboszczem jest ks. Janusz Górski oraz w parafii Pagouda, gdzie proboszczem jest ks. Piotr Warzecha.
W imieniu wszystkich, którzy kiedyś będą korzystać z tych studni, opolscy misjonarze składają naszemu Współbratu, ks. Teodorowi serdeczne „Bóg zapłać”.
P.S. Przy okazji pragnę powiadomić, że nie dojdzie w tym roku do zaplanowanego wcześniej przylotu do Polski zespołu „Claret Gospel” z Abidjanu, z powodu nieotrzymania polskich wiz.
Ks. Stanisław Klein
Zbliża się czas uroczystości pierwszokomunijnych. Wiele parafii poświęca jeden dzień „Białego Tygodnia” tematyce misyjnej. Warto podtrzymywać ten zwyczaj lub wprowadzić go tam, gdzie go jeszcze nie ma. Chodziłoby o wywołanie takiego zainteresowania misjami wśród dzieci, by uczyniły one sprawę misyjną ich sprawą, ich zainteresowaniem nie tylko na dzień „Białego Tygodnia”, ale na cały okres swojego dzieciństwa oraz dorosłego życia.
Owocem takiego zaangażowania niech stanowi modlitwa w intencjach misyjnych oraz drobne ofiary przeznaczone dla dzieci z krajów misyjnych. Należałoby podkreślić, by ofiara stanowiła cząstkę daru, który dziecko otrzymało z okazji I-szej Komunii św. Pragnę dodać, że pieniądze te przeznaczone są na tworzenie i wspomaganie wszystkiego, co służy dzieciom na misjach: na środki służące do duszpasterstwa dzieci, do ich formacji chrześcijańskiej, do nauczania, do ochrony życia i zdrowia, szczególnie tam, gdzie wskutek klęski głodu i z braku pomocy lekarskiej giną ich tysiące. Papieskie Dzieło Dziecięctwa Misyjnego za pośrednictwem misjonarzy udziela pomocy finansowej szpitalom, sierocińcom, szkołom i przytułkom na misjach. U większości dzieci tkwi naturalny, ciągle nie do końca wykorzystany potencjał szczerej miłości braterskiej, nie znający granic. Chciejmy go wykrzesać w duchu odpowiedzialności za Kościół i powszechne zbawienie świata.
-fill-640x426.jpg)
