- Racją istnienia Kościoła jest też brać ludzi, takimi, jakimi są, przyjmować czasy, idee i kulturę, aby potem wynosić je nad poziomy i doprowadzać ludzi do zbawienia – powiedział nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore podczas uroczystej Mszy św. z okazji jubileuszu 40-lecia diecezji opolskiej. W liturgii, która odbyła się 28 czerwca w opolskiej katedrze, uczestniczyli także arcybiskupi i biskupi metropolii górnośląskiej.
Na uroczystości obecni byli także przedstawiciele władz lokalnych, służb, uczelni wyższych oraz licznie zgromadzeni wierni ze wszystkich zakątków diecezji opolskiej. Msza św. rozpoczęła się symbolicznie, procesją z kurii diecezjalnej do kościoła katedralnego.
Z okazji jubileuszu diecezji biskup opolski, w odpowiedzi na sugestie różnych gremiów diecezjalnych, ustanowił nagrodę Hiacynthus Opoliensis nawiązującą do postaci św. Jacka Odrowąża, pierwszego świętego opolskiego. Nagroda ta w przyszłości będzie przyznawana przez kapitułę jako najwyższe wyróżnienie dla osób świeckich szczególnie zasłużonych dla diecezji opolskiej. Pierwszy jej egzemplarz bp Andrzej Czaja wręczył nuncjuszowi apostolskiemu abp. Migliore
W homilii abp Migliore zauważył, że nowa organizacja życia religijnego, będąca skutkiem uregulowania przed 40-laty sytuacji państwowo-prawnej i kościelnej na ziemiach zachodniej i północnej Polski, miała na celu polepszenie zewnętrznych warunków do nowej ewangelizacji wspólnoty wierzących i całego społeczeństwa.
Nawiązując do słów pierwszego czytania o uzdrowieniu chromego przez Piotra Apostoła nuncjusz przypomniał, że ostatecznym celem Kościoła, także lokalnego, nie jest zaspokajanie ludzkich oczekiwań. - Ludzie w ciągu całej swojej historii pokazywali, że od Boga oczekują w pierwszym rzędzie, aby ich chronił od chorób, biedy, bólu i cierpienia. Takie oczekiwania pojawiają się także w życiu chrześcijan – zauważył hierarcha i przypomniał, że Jezus nigdy nie uważał uzdrowienia z choroby czy przywrócenia fizycznego dobrobytu człowiekowi za ostateczny cel swojej działalności. - Był to tylko pewien etap na drodze do Boga i do wiary. Uzdrowienie zawsze odbywało się w pewnym kontekście i miało służyć jako środek, aby zwrócić uwagę na rzeczy ważniejsze – powiedział abp Migliore i podkreślił, że taka postawa, którą wyrażają słowa św. Piotra „Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!”, jest racją dla istnienia całego instytucjonalnego Kościoła. Nuncjusz podkreślił także, że idea ta przyświecała diecezji opolskiej przez wszystkie 40 lat jej istnienia.
Odwołując się do encykliki Jana XXIII „Mater et Magistra” arcybiskup stwierdził, że nawet uwzględniając wymiar instytucjonalny Kościoła, jest on dla wiernych Matką i Nauczycielką. - Kościół nie jest jednak nauczycielką w znaczeniu władczym. Nie jest nauczycielką, aby wynosić się nad innych i być nieomylnym profesorem i ostatecznym sędzią. Kościół jest na tyle nauczycielką, na ile jest matką. A matka wsłuchuje się w odczucia, pragnienia, niepokoje, radości i nadzieje, jakie tkwią w córkach i synach Kościoła – zaznaczył hierarcha i wskazał, że racją istnienia Kościoła jest też brać ludzi, takimi, jakimi są, przyjmować czasy, idee i kulturę, aby potem wynosić je nad poziomy i doprowadzać ludzi do zbawienia.
Na koniec hierarcha podkreślił, że Kościół, który zawsze był zatroskany o ludzkie potrzeby, także materialne, jest dziś wezwany do zintensyfikowania z nimi swojej bliskości. Dzięki temu nie tylko sam będzie dużo robił dla ludzi, ale też będzie inspiracją i impulsem dla podobnej działalności instytucji świeckich.
W trakcie uroczystości hierarchowie udali się także do kaplicy Matki Bożej Opolskiej by w modlitwie powierzyć Jej opiece Kościół opolski, oraz by oddać hołd pierwszemu ordynariuszowi diecezji, bp Franciszkowi Jopowi, którego grób tam się znajduje.
Diecezja Opolska powstała na bazie tzw. administracji apostolskiej Śląska Opolskiego, która , niedługo po zakończeniu II wojny światowej, 15 sierpnia 1945r., została wyodrębniona z diecezji wrocławskiej decyzją prymasa kard. Augusta Hlonda. Pierwszym administratorem w Opolu został mianowany kapłan diecezji katowickiej, późniejszy arcybiskup i kardynał ks. Bolesław Kominek, którego z początkiem 1951r. uprowadziły władze komunistyczne i wskazały nowego administratora diecezji, którym przy akceptacji prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego został ks. Emil Kobierzycki.
W grudniu 1956 r. rządy w administracji apostolskiej Śląska Opolskiego objął bp Franciszek Jop, który później został też pierwszym ordynariuszem nowej diecezji opolskiej. Mocą bulli „Episcoporum Poloniae coetus” z 28 czerwca 1972 r. oficjalnie powołał ją do istnienia papież Paweł VI. Po śmierci bp. Jopa w 1977 r. rządy w diecezji objął bp Alfons Nossol, który funkcję biskupa opolskiego pełnił przez 32 lata, aż do 2009 r. Obecnie ordynariuszem diecezji opolskiej jest bp Andrzej Czaja, którego ingres do katedry w Opolu i święcenia biskupie odbyły się 29 sierpnia 2009r.
Zajmująca dziś ponad 8 tys. km kw. diecezja opolska liczy ok 900 tys. mieszkańców, z czego 860 tys. to katolicy. W 398 parafiach, podzielonych między 36 dekanatów, i w ponad 600 świątyniach posługuje ok. 700 kapłanów. Na terenie diecezji znajduje się także 15 męskich i 20 żeńskich zgromadzeń zakonnych.