W niedzielę, 16 listopada, w Kościele był obchodzony IX Światowy Dzień Ubogich. Mszy św. w kościele pw. św. Wojciecha i Matki Bożej Bolesnej w Opolu przewodniczył biskup opolski Andrzej Czaja. W homilii apelował o duchową opiekę nad potrzebującymi oraz o budowanie z nimi autentycznych relacji, podkreślając, że posługa ubogim przemienia także serca pomagających.

Nawiązując do orędzia papieża Leona XIV na Światowy Dzień Ubogich, bp Czaja zaznaczył, że „największą biedą człowieka na ziemi jest nieznajomość Boga”, a „najgorszą dyskryminacją, jakiej doświadczają ubodzy, jest brak opieki duchowej”. Przypomniał, że „Kościół, wspólnota ludzi wierzących, jest winna ubogim duchową opiekę”, ponieważ to ona umacnia ich nadzieję. Wskazał przy tym na konkretne formy posługi duszpasterzy, nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej, ośrodków miejskich, Domu Nadziei, sióstr zakonnych i wolontariuszy.

Hierarcha zauważył, że osoby ubogie nierzadko same stają się świadkami wiary. „Ubodzy mogą być świadkami silnej i niezawodnej nadziei wyznawanej w niepewnych warunkach życia” – mówił, dodając, że to właśnie oni „pomagają odkrywać prawdziwy skarb życia – Boga samego”, ucząc, iż nadzieję należy „najpierw pokładać w Bogu, a nie w ulotnych nadziejach, które daje świat”. „Ubogi, nie licząc na bezpieczeństwo, jakie daje dom, posiadanie czy władza, swoją nadzieję znajduje w Bogu” – podkreślił.

Bp Czaja apelował również, by pomoc osobom potrzebującym nie ograniczała się jedynie do wsparcia materialnego, ale obejmowała osobiste spotkanie i budowanie relacji. „Trzeba wejść w spotkanie. Dopiero w spotkaniu Bóg może się objawić. W nim można Go usłyszeć, a przede wszystkim poczuć Jego obecność i bliskość” – stwierdził. Dodał, że autentyczna posługa ubogim przemienia także samych pomagających. „My dajemy nie tylko coś, dajemy siebie, ale my też otrzymujemy. Ileż rzeczy przemienił Bóg w tej waszej posłudze miłości? Ile więcej pokoju w sercu, którego świat dać nie umie, a który przynosi Chrystus” – mówił.

Na zakończenie bp Czaja przypomniał, za papieżem Leonem XIV, że „ubodzy nie stanowią problemu społecznego a jest to sprawa rodzinna”, ponieważ „ubodzy to nasi bracia i siostry”. Podkreślił, że „Chrystus przychodzi do nas w ubogich, aby ubóstwem swoim nas ubogacić”, zachęcając do prawdziwego spotkania z potrzebującymi.

Po Mszy św. na placu Kopernika odbyło się spotkanie przy wspólnym stole, które stało się okazją do kontynuowania obchodów IX Światowego Dnia Ubogich. Uczestnikom wydarzenia towarzyszyła Orkiestra Dęta z Opola-Szczepanowic.

Monika Chrzanowska
fot. Szymon Adamski

„Z wielu uczynków szczególnie wyrazistym jest uczynek miłości wobec ubogich” – mówił bp Waldemar Musioł, w niedzielę 16 listopada, podczas Mszy św. sprawowanej w kościele pw. św. Wawrzyńca w Głuchołazach. Tego dnia Kościół obchodził Światowy Dzień Ubogich. Eucharystia była transmitowana przez TVP Polonia.

W homilii bp Musioł przypomniał, że końcówka roku liturgicznego zawsze kieruje wzrok wierzących ku prawdzie o przyjściu Chrystusa w chwale. „Kościół przypomina nam jedną z odnoszących się do Pana Jezusa prawd, którą wyznajemy w naszym Credo: I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca” – mówił. Podkreślił, że wezwania dotyczące „końca świata” nie mają wzbudzać strachu, ale „wywołać prawdziwą bojaźń Bożą, która nie będzie motywowana lękiem, lecz miłością”. Biskup podkreślił, że przypomnienie o sądzie potrzebne jest również współczesnym chrześcijanom. „Trwając mocno przy ziemi na tyle, że przestajemy marzyć o wieczności i żyjemy tak, jakby jej nie było, potrzebujemy przypomnienia o tym, który jest Panem wszelkiego stworzenia” – zaznaczył.

Odnosząc się do słów Jezusa o bezużyteczności prób wyznaczania daty sądu ostatecznego, bp Musioł zauważył, że „religijni guru, internetowi prorocy czy domorośli wieszcze – to nic innego, jak zwykła pseudoreligijna fantastyka i lep na subskrypcje czy lajki”. Dodał, że wojny, trzęsienia ziemi i kataklizmy, także te, które w ubiegłym roku dotknęły Głuchołazy, są jedynie znakami czasu, a nie zapowiedzią natychmiastowego końca. Biskup podkreślił, że także w perspektywie wieczności chrześcijanin ma obowiązek „żyć tu i teraz, spełniać się w darze dla innych, budować dobre relacje tak, by być przed Bogiem najlepszą wersją samego siebie”.

W Światowy Dzień Ubogich biskup szczególnie podkreślił znaczenie okazywania miłości. „Z wielu uczynków szczególnie wyrazistym jest uczynek miłości wobec ubogich” – zaznaczył. Przypomniał słowa papieża Leona XIV, że pomoc potrzebującym „nie jest zwyczajną dobroczynnością, ale kwestią rodzinną, przestrzenią, w której możemy spotkać Jezusa”. Dodał również, że ubogim jest dziś „nie tylko ktoś, kto zmaga się z materialną biedą, ale doświadcza wykluczenia, biedy moralnej i duchowej albo życiowego dramatu”.

Na zakończenie bp Musioł zwrócił się do Polonii na całym świecie. „Dziękuję Rodakom na całym świecie, którzy w ubiegłym roku ruszyli z pomocą po zobaczeniu biedy mieszkańców Głuchołaz i całej południowej Polski, dotkniętych dramatem powodzi” – mówił. Prosił również, aby wierni „trwali w pokoju serca, bez nasłuchiwania fałszywych proroków, wytrwale i z nadzieją oraz z wrażliwością na ludzką biedę podążali w swoim pielgrzymowaniu przez ziemię”.

Monika Chrzanowska

Zdj. Zrzut ekranu TVP Polonia

W sobotę, 15 listopada, biskup opolski Andrzej Czaja przewodniczył Mszy św. i poświęcił kaplicę pw. Dzieciątka Jezus, znajdującą się w Domu Towarzyszenia Duchowego „Nazaret” w Jemielnicy. „W tym domu będzie to Ziemia Święta. Tu zawsze będzie Pan” – mówił biskup, dziękując za powstanie kaplicy w tak ważnym dla lokalnej społeczności miejscu.

Biskup przypomniał początki idei utworzenia kaplicy oraz proces jej dedykacji, podkreślając, że w domu „Nazaret” centrum życia duchowego powinno być związane z tajemnicą Wcielenia. Wyjaśnił również duchowe znaczenie nabożeństwa do Dzieciątka Jezus, które – jak zaznaczył – od lat nosi w sercu. „Przyszedł czas w naszym Kościele opolskim, by odnowić, odbudować i rozwinąć nabożeństwo do Dzieciątka Jezus” – powiedział, nawiązując do własnych doświadczeń, rozmów z kierownikiem duchowym oraz do faktu, że nabożeństwo to „było kiedyś szczególnie pielęgnowane na ziemi Śląska Opolskiego”.

„Ta figurka, z jabłkiem królewskim i błogosławiącą rączką, objawia nam to, co w stajni – w ubóstwie i chłodzie – pozostawało zakryte” – mówił biskup. Podkreślał, że dziecięca postać Jezusa ukazuje „majestat Syna Bożego, który dla nas się ogołocił, przyjął postać sługi i uniżył się aż do śmierci krzyżowej”, a jednocześnie wzywa do adoracji, uznania Jego chwały i naśladowania.

Biskup Opolski zwrócił również uwagę, że figura Ukrzyżowanego umieszczona w centrum ołtarza wraz z wizerunkiem Dzieciątka tworzy jednolitą całość. „To jeden Jezus – Ten, który się ogołocił, i Ten, który uniżył się aż po śmierć krzyżową” – podkreślał. Wskazał także, że zadaniem wspólnoty tworzącej dom „Nazaret” jest „być miłością Jezusa dla drugiego człowieka”.

Odwołując się do słów św. Pawła z Listu do Filipian o uniżeniu i ogołoceniu Jezusa, biskup wyraził pragnienie, aby kaplica i cały dom żyły duchem wzajemnej służby. Dodał, że w domu „Nazaret” nie może być miejsca na „próżną chwałę” ani współzawodnictwo, określając tę postawę jako „klucz do tego, by dom tętnił miłością, pokojem i zgodą”. „Ofiarna służba to klucz, aby ten dom naprawdę tętnił miłością, pokojem i zgodą oraz dawał ukojenie na miarę Jezusa” – wyjaśniał.

Na zakończenie bp Czaja podkreślił, że Dom „Nazaret” ma być „domem dla wszystkich”, zwłaszcza dla tych, którzy niosą w sobie ludzką biedę – materialną, duchową, wynikającą z samotności czy cierpienia. „Wszyscy jesteśmy w jakiś sposób dotknięci ludzką biedą – to skutek grzechu pierworodnego. Dlatego formuła tego domu jest prosta: ma być domem dla wszystkich” – zaznaczył. „Dom dla wszystkich – taki ma być Dom Nazaret, w którym Święta Rodzina otacza opieką tych, którzy tu przychodzą, a jednocześnie stanowi dla nich wzór. W centrum tego miejsca jest Dzieciątko Jezus: to Ono woła, by Je adorować, przyjąć i naśladować” – tłumaczył.

Dom Towarzyszenia Duchowego „Nazaret” w Jemielnicy został erygowany 1 maja 2024 r. przez biskupa opolskiego Andrzeja Czaję. Pięć miesięcy później, 19 października, został uroczyście otwarty i poświęcony, a w minioną sobotę doczekał się erygowania i poświęcenia kaplicy.

Monika Chrzanowska

„Ubodzy mogą być świadkami silnej i niezawodnej nadziei” – mówił biskup opolski Andrzej Czaja podczas Mszy św. w piątek, 14 listopada, w kościele pw. św. Sebastiana w Opolu. Eucharystia była sprawowana w intencji zmarłych osób bezdomnych i podopiecznych Domów Nadziei w Opolu i Dylakach.

Biskup, nawiązując do Orędzia papieża Leona XIV na Światowy Dzień Ubogich, podkreślał, że „ubodzy mogą być świadkami silnej i niezawodnej nadziei wyznawanej w niepewnych warunkach życia, pełnych niedostatków, kruchości i marginalizacji”. Hierarcha przyznał, że świadectwo ubogich potrafi zawstydzać tych, którzy na co dzień żyją w stabilnych warunkach. „Ubodzy mogą nas zawstydzić w tym, jak w Bogu pokładać nadzieję mimo bardzo niesprzyjających uwarunkowań życia. Nie licząc na bezpieczeństwo, jakie daje dom, rodzina, władza, swoją nadzieję znajdują w Bogu” – mówił. Dodał, że ubodzy stają się w ten sposób „nauczycielami danymi od Boga, nauczycielami w przechodzeniu od nadziei ulotnych do nadziei trwałej”.

Nawiązując do słów Ewangelii (Łk 17, 26–37), bp Czaja zauważył, że ubodzy uczą dystansu wobec doczesności. „Jesteśmy zaprzątnięci tyloma sprawami doczesności, że dla Boga albo czasu nie starczy, albo wręcz się o Nim zapomina. A w tych trudnych uwarunkowaniach życia ubogich to właśnie w Nim pokłada się całą nadzieję. To mocna recepta na dzisiejsze dolegliwości człowieka XXI wieku, tak bardzo zapatrzonego w siebie i pokładającego nadzieję w dobrach ziemskich” – tłumaczył.

Choć we współczesnym społeczeństwie troska o opiekę duchową nad ubogimi bywa zaniedbywana, Biskup Opolski podkreślił, że istnieją miejsca, w których ta potrzeba jest realizowana z wyjątkową wrażliwością. Podziękował siostrom zakonnym i wolontariuszom Domów Nadziei, zaznaczając, że „nadzieja, którą pokładają ubodzy w Bogu, w znacznej mierze zawdzięczamy oddanym w dzieło Domów Nadziei – ich opiece duchowej, którą otaczają podopiecznych”.

Wspominając zmarłych podopiecznych, bp Czaja podkreślił, że „choć niczego albo prawie nic tu nie mieli, pobożnie zasnęli z nadzieją pokładaną w Bogu, a w związku z tym – z nadzieją zmartwychwstania”. Zachęcał, by podczas Mszy św. obudzić „pamięć o nich i modlić się za nich z takim przeświadczeniem, że dla nich jest ta najwspanialsza nagroda – Bóg sam”.

„Chcemy ich wszystkich wspomnieć, polecając z wielką nadzieją Bogu Najwyższemu, pełnemu miłosierdzia, który pragnie zbawienia każdego człowieka” – zachęcał na zakończenie homilii Biskup Opolski.

Monika Chrzanowska