„Babcie, uczcie się od św. Anny łączenia pokoleń w rodzinach i przechowujcie w nich wielki skarb wiary, tradycji i zwyczajów chrześcijańskich” – powiedział bp Rudolf Pierskała na Górze św. Anny z okazji odpustu ku czci głównej patronki diecezji opolskiej. „Kto ma przekazać młodemu pokoleniu rodzinne dziedzictwo jak nie wy? To jest wasze zadanie!” – podkreślił.
Kaznodzieja przypomniał, że św. Anna reprezentuje pokolenie ludzi starszych wiekiem, a także że była matką Najświętszej Maryi Panny i babcią samego Jezusa Chrystusa. „Jej oczy widziały i słuchały Zbawiciela świata – Jezusa syna Maryi jej córki” – zaznaczył.
Opolski biskup pomocniczy docenił również rolę babć w życiu rodzinnym. „Babcie ciągle stoją na straży prawdziwej wiary katolickiej i wartości chrześcijańskich. To one są codziennie w kościele na Mszy i modlą się na różańcu. Nasze babcie mają swoje szczególne miejsce w planach Bożych. Nieraz Bóg wzywa je do wypełnienia specjalnego zadania w rodzinie. Nie są odstawione na margines życia z powodu posiadanej liczby lat życia” – zaakcentował.
Bp Pierskała odniósł się także do Światowych Dni Młodzieży, w czasie których diecezja opolska stała się dla przybyłej młodzieży domem w Nazarecie oraz „miejscem spotkania z Bogiem-Człowiekiem w tajemnicy Zwiastowania – tajemnicy niesamowitego zbliżenia się Stwórcy do człowieka. Najważniejsze w tym tygodniu było spotkanie” – wskazał.
„Przed trzydziestu laty św. Jan Paweł II ustanowił w Kościele Światowe Dni Młodzieży” – mówił kaznodzieja. „Ta młodzieżowa pielgrzymka poprzez różne kontynenty pod przewodnictwem następcy Piotra przyniosła w życiu wielu młodych ludzi na całym świecie cenne owoce. Jak wiele ważnych odkryć – zwłaszcza odkrycie Chrystusa – Drogi, Prawdy i Życia – oraz Kościoła jako wielkiej i gościnnej rodziny! Tajemnica Nazaretu, to doświadczenie domu, wspólnoty rodzinnej z Jezusem, Maryją i Józefem, którzy tworzyli ten dom. Gościnność kojarzy nam się słusznie z pojęciem domu. Gościnny dom tworzą ludzie, którzy nie tylko w nim mieszkają, ale wzajemnie się kochają” – podkreślił oraz dodał, że w domu, jeżeli mieszka w nim wielopokoleniowa rodzina, to najczęściej codzienną atmosferę tworzą babcie, bo one zawsze są w nim obecne.
Zdaniem biskupa u źródła gościnności jest wzajemna miłość domowników. „Im więcej tej miłości w nas na co dzień, tym bardziej rodzina staje się gościnnym mieszkaniem dobroci i pokoju. W takiej rodzinie dojrzewa wyobraźnia gościnności i otwartość serca. Wówczas sprawdza się powiedzenie: «Gość w dom, Bóg w dom»” – dodał.
Bp Pierskała podziękował wszystkim diecezjanom za okazaną gościnność pielgrzymom z całego świata w czasie Dni w Diecezji. „Wraz z nimi przybył do nas Jezus ze swoją przemieniającą mocą i darami, zwłaszcza pokoju i radości. Za wielką i serdeczną gościnność dziękuję rodzinom i parafiom. Szczególnie dziękuję babciom, które pomagały zapewnić tę gościnność, nie tylko troską o warunki pobytu, ale z pewnością otoczyły pielgrzymów wielką modlitwą” – zaznaczył.
Pierwszy kościół na Górze św. Anny zbudowano na przełomie lat 1480-85 z fundacji Mikołaja i Krzysztofa Strzały. Najstarsza wzmianka o istnieniu kościoła pochodzi z 25.06.1516 r. Dokument ten mówi o przekazaniu przez Mikołaja Strzałę kaplicy na Górze Chełmskiej proboszczowi z Leśnicy. 14.10.1655 r. z inicjatywy hrabiego Melchiora Ferdynanda de Gaschin przybyli na to miejsce franciszkanie. Zakonnicy rozpoczęli budowę pierwszego drewnianego klasztoru. W 1673 r. kościół został rozbudowany i na nowo konsekrowany. Na zboczach Góry św. Anny rozciąga się szlak 40 kaplic kalwaryjskich, wzniesionych przez Jerzego Adama de Gaschin w latach 1700-1709.
W kronikach klasztornych brak dokładnych przekazów na temat pochodzenia figury św. Anny Samotrzeciej. Historycy datują jej powstanie na II połowę XV wieku. Figura św. Anny, wyrzeźbiona z jednego kawałka lipowego drewna, ma około 66 cm wysokości z podstawą. Przedstawia trzy postacie. Pośrodku stoi starsza niewiasta – św. Anna, która trzyma na swoich ramionach dwoje dzieci: na lewym ramieniu swoją Córkę – Najświętszą Maryję Pannę oraz na prawym ramieniu swojego Wnuka – Pana Jezusa. W górnych partiach figury, na wezgłowiu św. Anny widać wyraźnie ślady zamknięcia otworu, w którym (według przekazu z 1516 r.) mają być przechowywane relikwie św. Anny.
