„Z okazji 32. rocznicy koronacji obrazu MB Opolskiej zgromadziliśmy się nie tylko po to, aby przypomnieć tamte wydarzenie, ale aby umocnić naszą wiarę” – powiedział bp Paweł Stobrawa podczas Sumy odpustowej w opolskiej katedrze. Św. Jan Paweł II koronował wizerunek MB Opolskiej 21 czerwca 1983 r. na Górze św. Anny.
Opolski biskup pomocniczy przypomniał, że bardzo bogate jest duchowe dziedzictwo życia chrześcijańskiego, o którym mówił papież Jan Paweł II na Górze św. Anny. „Głęboka, tradycyjna wiara ludzi na Śląsku po II wojnie światowej została ubogacona równie bogatą wiarą ludzi przybyłych z Kresów Wschodnich. W jednej i drugiej tradycji fundamentem życia religijnego była rodzina, gdzie pielęgnowana była modlitwa wspólna. W centralnym miejscu był zawieszony krzyż” – zaznaczył.
„W rodzinach było poszanowanie dla Dnia Pańskiego i niedzielnej Mszy św.” – podkreślił kaznodzieja. „Fundamentem rodziny było sakramentalne małżeństwo i bogactwo, które zostawił Jezus w sakramentalnym życiu Kościoła. W długie zimowe wieczory rodzice czytali swoim dzieciom Pismo św., opowiadali historię biblijną” – dodał.
Zdaniem bp. Stobrawy „skuteczność przekazywania skarbu wiary i duchowego dziedzictwa będzie jednak zależała od naszej wiary i wielkiego szacunku dla drugiego człowieka”.
Przy okazji odpustu ku czci MB Opolskiej kaznodzieja podziękował proboszczowi parafii katedralnej – ks. infułatowi Edmundowi Podzielnemu. „Minęło 50 lat, gdy w kościele pw. św. apostołów Piotra i Pawła w Opolu, z rąk bp Wacława Wyciska, przyjąłeś święcenia kapłańskie. Chcemy razem z tobą wyśpiewać dziękczynne Te Deum laudamus za łaskę powołania i piękną kapłańską posługę” – zachęcał.
Cudowny wizerunek MB Opolskiej namalowany jest na desce lipowej przez nieznanego artystę z kręgu czeskich warsztatów malarskich. Badania historyczne pozwalają określić czas powstania obrazu na koniec XV w. Wizerunek przedstawia Madonnę ujętą w półpostaci, z Jezusem na lewym ramieniu. W prawej dłoni Matka Boża trzyma jabłko. Głowę ma lekko schyloną w stronę Syna, który twarzyczką zwraca się ku Matce, a prawą rączkę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej zaś ręce trzyma księgę Pisma Świętego. Tło obrazu stanowi amarantowe sukno.
W kronice z XVIII wieku ojców jezuitów, dawnych stróżów sanktuarium, czytamy o obrazie, że „zda się jakoby ta Matka przedziwna oczyma Swymi na każdego patrzy, a choćby i tysiące było przytomnych, każdy z nich sądzi, że Matka Jezusa na niego samego Swym macierzyńskim okiem spogląda”.
Obraz pochodzi z Piekar, gdzie już w średniowieczu słynął łaskami. W okresie reformacji kościół przeszedł w ręce protestantów i dopiero w 1659 r. został zwrócony katolikom. Ówczesny proboszcz, ks. Jakub Roczkowski, przeniósł obraz do głównego ołtarza. Wizerunek zaczął nabierać coraz większego rozgłosu, tak że w roku 1680, gdy w Pradze szalała zaraza dziesiątkując ludność miasta, cesarz Leopold I sprowadził obraz Piekarskiej Madonny do Pragi, aby jej mieszkańcy mogli sobie uprosić u Matki Bożej uwolnienie od choroby. Wizerunek został przewieziony i w uroczystej procesji obnoszono go po całym mieście. Po dwóch tygodniach, gdy zaraza zaczęła wygasać, łaskami słynący obraz, obdarowany licznymi wotami, powrócił do Piekar.
W roku 1683 jezuici przewieźli wizerunek do Opola, ponieważ obawiali się zbliżającej się nawały tureckiej. W Piekarach pozostała kopia obrazu, przed którą modlił się spieszący pod Wiedeń z odsieczą Jan III Sobieski. Po zażegnaniu tureckiego niebezpieczeństwa przez „Lwa Lechistanu”, jak nazywali Turcy Króla Jana III, jezuici zwrócili obraz do Piekar, ale w 1702 r. ponownie go przewieźli do Opola z lęku przed kolejnym „potopem” szwedzkim Karola XII. Od tego czasu wizerunek Matki Bożej Piekarskiej pozostał już na stałe w Opolu. W Piekarach zaś zaczęła słynąć łaskami pozostawiona tam uprzednio kopia.
W kilka lat później, w roku 1696, modlił się przed Panią Opola, spieszący na koronację do Warszawy, król August II Sas i tam zaprzysiągł Pacta conventa. Cześć Matki Bożej ściągała coraz to liczniej pielgrzymów, nie tylko ze Śląska, ale również z Czech oraz później zza kordonów polskich zaborów. W 1813 r. obraz został przeniesiony z kościoła Jezuitów do katedry.
Po II wojnie światowej nastąpiło nowe ożywienie kultu Matki Bożej Opolskiej. Przed Jej wizerunkiem kończą się wszystkie ważniejsze uroczystości odprawiane w katedrze, jak np. ingresy kolejnych biskupów, obchody narodowe i ogólnokościelne. O kulcie świadczą liczne wota, między innymi srebrna sukienka ofiarowana przez Jana III Sobieskiego, złoty medal - dar papieża Jana XXIII, nowoczesny kielich mszalny i złoty różaniec z prawdziwych pereł – dar papieża Pawła VI.
21 czerwca 1983 r., w 500-lecie istnienia wizerunku, Jan Paweł II ozdobił skroń Maryi srebrno-złotą koroną. Papież w homilii wygłoszonej na Górze Świętej Anny, gdzie miał miejsce akt koronacji, ukazał piastowską genealogię kultu Pani Opolskiej.
