„Spowiednik wobec problemów współczesności” to temat sympozjum, które odbyło się w środę 23 listopada na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Duchowni oraz świeccy specjaliści z dziedziny teologii, moralistyki, bioetyki, a także medycyny rozmawiali o problemach i wyzwaniach, przed którymi stoją w dzisiejszym świecie penitenci oraz szafarze sakramentu pojednania.

Jak podkreśla ks. dr hab. Konrad Glombik, kierownik Katedry Teologii Moralnej i Duchowości WT UO, spowiednicy spotykają się dzisiaj ze skomplikowanymi problemami życia dotyczącymi zwłaszcza poranionych relacji. Chodzi tu m.in. o płaszczyznę małżeńską, rodzinną, uczuciową, psychiczną, seksualną czy też płaszczyznę pracy zawodowej tych relacji. – Spowiednicy ciągle na nowo powinni podejmować refleksję dotyczącą tych zagadnień i poszukiwać odpowiedzi na pytanie, jak tym ludziom pomóc. Nie jest to w cale łatwe, bo często ludzie oprócz rozgrzeszenia poszukują także rady i wskazówki. To jest współcześnie wielkie wyzwanie dla spowiedników, zwłaszcza na tym polu więzi i relacji międzyludzkich – zauważył ks. Glombik.
Prof. Anna Zellma z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie omówiła wyniki badań dotyczących obrazu osoby spowiednika w świetle katechizowanej młodzieży. Uczniowie poznańskich, lubelskich i olsztyńskich szkół, na przełomie marca i kwietnia br., odpowiedzieli na pytania dotyczące skojarzeń, roli w rozwoju religijnym młodego człowieka, zadań i oczekiwań wobec osoby spowiednika. Jak zauważa prof. Zellma najczęściej słowo „spowiednik” jest negatywnie odbierane przez młodzież, choć w przeprowadzonych badaniach pojawiały się także pozytywne odpowiedzi. Z kolei większość z badanych raczej akceptuje nauczanie Kościoła dotyczące osoby spowiednika. Badana młodzież zgodnie stwierdziła, że spowiednik powinien być cierpliwy, zdolny do dialogu z młodzieżą w trakcie sakramentu pokuty i pojednania, przekonujący w tym co mówi, a także mądry. – Nie  chodzi tu o inteligencję, ale o taka mądrość życiową, o znajomość problemów młodzieży i o umiejętność przedstawiania i uargumentowania stanowiska Kościoła – zaznaczyła prof. Zellma. Nieliczni wskazywali też, że dobry spowiednik powinien być wyrozumiały, uduchowiony, a także powinien potrafić słuchać. Prof. Zellma zauważyła także, że znaczna część respondentów sugerowała praktykę wyznaczania stałych dyżurów spowiedników specjalizujących się w problematyce młodzieżowej i informowania o niej potencjalnie  zainteresowanych.
Temat „Spowiedź sakramentalna jako obrona i promocja sumienia” podjął w swoim wystąpieniu ks. prof. Ireneusz Mroczkowski z UKSW. Zdaniem prelegenta zagubiliśmy klasyczne rozumienie sumienia. – A jest ono stróżem naszego codziennego postępowania i chodzi tu o jego ocenę moralną. Sumienie jest od tego żebym wiedział, czy moje życie jest zgodne z wartościami, które wyznaję – zaznaczył ks. Mroczkowski i zauważył, że sumienie to coś więcej niż wrażliwość. – Moje sumienie to także moje uczucia, ale połączone ze zdolnością oceny i rozumienia. To także korzystanie z pewnej obiektywnej prawdy – powiedział prelegent i zauważył, że dobrze ukształtowane sumienie jest świadkiem naszego postępowania. – Wiem, że może nie zawsze dorastam do tych wartości, które uwewnętrzniłem w sumieniu. Ale wtedy mam wyrzut, wtedy się zastanawiam, wtedy patrzę w lustro i się wstydzę – podkreślił ks. Mroczkowski. Duchowny zaznaczył, że rola sakramentu pokuty w procesie formacji sumienia jest bardzo istotna, a Kościół, jest jedną z nielicznych instytucji w Europie, która przypomina dziś, co to jest rachunek sumienia czy żal za grzechy.
Ks. prof. Piotr Morciniec z Wydziału Teologicznego UO przyjrzał się zagadnieniu „Spowiednik wobec problemów bioetycznych”. Prelegent przypomniał, że bł. Jan Paweł II w encyklice „Evangelium vitae” podkreślał, że ewangelia miłości Boga do człowieka, ewangelia godności osoby ludzkiej i ewangelia życia to jest jedna i ta sama Ewangelia. – Jak sobie te trzy elementy zestawimy to zobaczymy,  że jeżeli nie docenamy wartości życia ludzkiego to uderzamy wprost w miłość Boga do człowieka i w godność człowieka – powiedział ks. Morciniec i dodał, że problemem penitenta z grzechem popełnionym na gruncie bioetyki jest zawsze skonfliktowanie z życiem. Jako „gazetowo-medialny” określił ks. Morciniec stan świadomości społecznej dotyczącej moralności bioetycznej – Zdaję sobie sprawę, że media nie są w stanie zrobić rzetelnego wykładu, ale myślę, że problem polega na stopniu uproszczenia, a czasem wręcz na przekłamaniach, albo na kłamstwie, które zagnieżdża się w umysłach  – Duchowny podkreślał też, że konieczna jest formacja intelektualna spowiedników. – O ile penitent z różnych względów może być niedoinformowany, to spowiednik musi posiadać precyzyjną wiedzę – zaznaczył duchowny.
W czasie sympozjum pochylono się także zagadnieniami związanymi z etyką seksualną. Ks. dr hab. Antoni Bartoszek z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego poświęcił swój wykład tematowi wspólnego mieszkania przed ślubem, a dr. Emilia Lichtenberg-Kokoszka z WT UO kwestii zapobiegania ciąży jako wielowymiarowemu problemowi współczesności. Kwestie. Zagadnieniu sakramentu pokuty z perspektywy psychoterapeuty przyjrzał się prof. dr hab. Bogdan de Barbaro, z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Organizatorem sympozjum była Katedra Teologii Moralnej i Duchowości Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.