„Dziękujemy za wierność Chrystusowi, ofiarność w realizacji powierzonej misji, gorliwą i wytrwałą służbę, świadectwo życia, modlitwę, wrażliwość serca, zatroskanie o zbawienie człowieka i dobro powierzonego ludu tej naszej pięknej ziemi Śląska Opolskiego” – powiedział bp Andrzej Czaja w katedrze opolskiej do diamentowych jubilatów kapłaństwa na czele z abp. Alfonsem Nossolem, który w tym roku obchodzi także 40-lecie sakry biskupiej. W 1957 roku bp Franciszek Jop wyświęcił 57 kapłanów, z których żyje nadal 13.
W sposób szczególny bp Andrzej Czaja podziękował emerytowanemu ordynariuszowi diecezji opolskiej – abp. Alfonsowi Nossolowi za 32 lata przewodzenia Kościołowi Opolskiemu. „Jakże owocnego w wielu obszarach życia – eklezjalnym, ekumenicznym, naukowym i społecznym” – zaznaczył.
„Czcigodni jubilaci – mówił bp Czaja – w dobrych zawadach wystąpiliście, 60 lat służąc Bogu i ludziom. Nie tylko swoją wiarę ustrzegliście, ale w innych budziliście ją i formowaliście. Słyszeliście w refrenie psalmu, że Pan Bóg łaskawy jest dla swoich czcicieli, a takimi byliście i jesteście. Przeto możecie się spodziewać, że na ostatek odłożono dla was wieniec sprawiedliwości, który w owym dniu odda wam Pan – sprawiedliwy Sędzia, bo nie zlekceważyliście tego, że was umiłował, powołał i posłał” – podkreślił.
Opolski biskup zachęcał też jubilatów, aby przez dalsze dni życia otwierali się coraz bardziej na miłość serca Jezusowego, z którego jest pochodzi ich kapłańska tożsamość, służba i cały dorobek życia. „W niepokalanym sercu Maryi szukajcie zaś natchnienia i wzorca, także wsparcia do poddania się Jezusowi całym sercem” – dodał i poprosił o modlitwę w intencji nowych, licznych i świętych powołań kapłańskich, zakonnych i misyjnych.
Abp Alfons Nossol przypomniał, że jedyny apostoł, który odważył się zdefiniować Boga, to św. Jan. „Bóg jest Miłością – musiało mu to podszepnąć samo Jezusowe serce, na którym w czasie ostatniej wieczerzy mógł położyć swą głowę. Stąd ta wyjątkowa moc i potęga mądrości. W Bogu jest miłość. I właśnie miłość jest naszym powołaniem” – przyznał.
Arcybiskup stwierdził, że miłość, powołuje nas do życia, prowadzi przez nie, a następnie przyciąga do wieczności. „Powiedzmy sobie szczerze, że przekroczenia progu wieczności dokonuje i może uczynić, wśród cnót teologicznych, która nam zostały dane, ale i zadane w naszym kapłańskim duszpasterstwie, tylko miłość. Wiara przechodzi wtedy w widzenie Boga twarzą w twarz. Nadzieja woła głośniej niż wiara. Nadzieja się spełnia. Jedynie miłość idzie z nami do wieczności ku wiekuistej miłości Bożej” – zaznaczył.
Na zakończenie abp Nossol powiedział, że aby osiągnąć niebo, trzeba się oderwać od ziemi. „Prośmy, by to oderwanie nie było zbyt bolesne, byśmy mogli wejść i w pełni zakosztować w niebie miłości, którą naprawdę jest Bóg. Błagajmy za wstawiennictwem Matki Najświętszej, naszej Opolskiej Madonny, by nam pomogła widzieć w krzyżu drogowskaz ku Bogu, który jest wiekuistą miłością” – zachęcał.
Abp Alfons Nossol urodził się 8 sierpnia 1932 w Brożcu (woj. opolskie), w rodzinie robotniczej. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1957 roku. Święcenia biskupie przyjął 17 sierpnia 1977 r. z rąk prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego.
Wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie-Opolu. Był kierownikiem II Katedry Teologii Dogmatycznej KUL, profesorem na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, wielkim kanclerzem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.
W 1961 r. obronił na KUL doktorat a w 1971 - habilitację z zakresu teologii dogmatycznej. W 1982 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1988 – profesora zwyczajnego.
Utrzymywał bardzo ożywione kontakty z teologami na arenie międzynarodowej, także o aspekcie ekumenicznym.
Był członkiem różnych instytucji watykańskich, m.in. Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan, Międzynarodowych Komisji Mieszanych ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem katolickim i prawosławnym oraz między Kościołem katolickim i luterańskim, jak również Rady Stałej KEP, Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu.
Jest doktorem honoris causa m.in. Uniwersytetów w Münster (1991), Mainz (1992), Bambergu (1998), Uniwersytetu Opolskiego i Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Jest również laureatem Augsburskiej Nagrody Pokoju (1997), Nagrody Europejskiej Fundacji św. Ulryka w Dillingen (1983), Nagrody Polsko-Niemieckiej za „szczególne zasługi dla rozwoju stosunków polsko-niemieckich” oraz wielu innych.
Emerytowany biskup opolski otrzymał w 2009 roku Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
