ZMARLI KAPŁANI / 2022
1. Ks. Henryk Prygiel (8.03.1957-29.01.2022), emerytowany proboszcz Parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olbrachcicach. Msza pogrzebowa została odprawiona w sobotę, 5 lutego 2022 roku o godz. 11.00 w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Żędowicach.
Śp. ks. Henryk Prygiel urodził się 8 III 1957 r. w Gliwicach w rodzinie Franciszka i Jadwigi zd. Wowra. Szkolę podstawową ukończył w rodzinnym mieście i kontynuował naukę w Liceum Zawodowym Samochodowym w Gliwicach. Po złożeniu w 1977 r. egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 V 1983 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku. Po trzech latach, w 1986 r. został mianowany wikariuszem parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach. W 1989 r. został wikariuszem w parafii Matki Boskiej Bolesnej w Żędowicach, a rok później mianowany proboszczem tejże parafii. W 2003 roku został proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olbrachcicach. Zadanie to wypełniał do 5 lipca 2020 roku. Następnie zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1990-1995 był wicedziekanem dekanatu Zawadzkie, a 2012-2018 pełnił funkcję dziekana dekanatu Biała. Zmarł 29 I 2022 r.
2. Ks. Adam Polechoński (1.11.1928-1.03.2022), emerytowany proboszcz Parafii św. Szczepana w Brynicy.
Śp. ks. Adam Polechoński urodził się 1 XI 1928 r. w Stanisławowie w rodzinie Czesława i Karoliny zd. Schnerch. Szkołę podstawową ukończył w Otynii w województwie stanisławowskim. W ramach repatriacji cała rodzina przeniosła się na Śląsk i od 1945 r. kontynuował on naukę w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Prudniku, gdzie w 1950 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze przez rok pracował najpierw w cukrowni w Otmuchowie, a następnie jako nauczyciel w Nysie. W 1951 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1956 r. z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego w katedrze opolskiej. Po święceniach został mianowany wikariuszem w Tworogu (1956-1959), a następnie w Niemodlinie (1959-1960) oraz w parafii Ducha Świętego w Zabrzu (1960-1963). W 1963 r. został proboszczem parafii św. Szczepana w Brynicy i pełnił tę funkcję przez 40 lat do przejścia na emeryturę w 2003 r. Zamieszkał wtedy w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1967-1993 pełnił funkcję diecezjalnego duszpasterza osób uzależnionych, a w latach 1975-1983 był członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Opolskiej. Biskup Opolski nadał mu w 1975 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1996 r. radcy duchownego. Zmarł 1 III 2022 r. Pogrzeb odbył się w sobotę, 5 marca br. o godz. 11:00 w Brynicy.
3. Ks. Aleksander Helios (26.07.1949-30.04.2022), pochodzący z naszej diecezji Misjonarz Świętej Rodziny.
Śp. ks. Aleksander Helios MSF urodził się 26 lipca 1949 roku w Brońcu, powiat Olesno (diecezja Opolska). Jego rodzicami byli Karol i Maria z domu Flak, którzy prowadzili gospodarstwo w Brońcu. Miał czterech braci i siedem sióstr.
Ochrzczony został 07.08.1949 w kościele parafialnym w Borkach Wielkich. Tam też w czerwcu 1958 roku przyjął sakrament bierzmowania.
Od roku 1955 rozpoczął edukację szkolną w szkole podstawowej w Brońcu. W latach 1962-66 pracował na gospodarstwie rolnym rodziców. Od roku 1966 rozpoczął pracę w biurze notarialnym w Opolu i jednocześnie naukę w liceum dla pracujących. Naukę przerwał w roku 1969 z powodu choroby. Na skutek porażenia prądem stracił kciuk przy prawej ręce. Jeszcze nie zdobywszy matury, w maju roku 1971, mając prawie 22 lata, złożył podanie o przejęcie do Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Podanie zostało przyjęte, a egzamin maturalny uzupełniony już w czasie nowicjatu. Po ukończeniu nowicjatu 19.09.1972 złożył w Bąblinie pierwszą profesję zakonną.
W latach 1972-78 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Świętej Rodziny w Kazimierzu Biskupim. Tam po trzech latach 19.09.1975 złożył śluby wieczyste. Tam też 19.05.1977 otrzymał święcenia diakonatu, a rok później, 11.05.1978, przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po święceniach otrzymał funkcję ekonoma domowego w Kazimierzu Biskupim. Po dwóch latach w roku 1980 został przeniesiony do Świdra. Już na początku roku 1981 został przeniesiony do Bąblina z zadaniem budowy nowego domu prowincjalnego w Poznaniu i rozbudowy klasztoru w Bąblinie. Od roku 1983 zamieszkał w nowym domu w Poznaniu. W roku 1985 został przydzielony do ekipy rekolekcyjno-misyjnej. W tym okresie w roku 1986 przez kilka miesięcy przebywał w Rzeszowie celem organizowania nowej parafii Misjonarzy Świętej Rodziny. Popadł wtedy w konflikt z nieprzychylnym Kościołowi prawem ludowego państwa. Z dniem 01.07.1987 został rektorem domu zakonnego w Bąblinie. Następnie od 01.09.1993 został rektorem domu zakonnego w Poznaniu. Urząd pełnił przez dwie kadencje do roku 1999. Potem nadal należał do domu zakonnego w Poznaniu podejmując prace zlecone. Jego zdrowie zaczęło się pogarszać. W latach 2010-2017 formalnie ponownie należał do ekipy rekolekcyjno-misyjnej.
Silna więź z domem rodzinnym prowadziła do chęci częstego tam przebywania. W konsekwencji w wieku 69 lat w roku 2018 poprosił o możliwość przejścia do kleru Diecezji Opolskiej. Otrzymał taką możliwość, jednak po zakończeniu trzyletniego okresu próbnego do inkardynacji do diecezji nie doszło i ks. Aleksander Helios MSF powrócił pod jurysdykcję zakonną. Jego zdrowie ciągle się pogarszało, a zapaści cukrzycowe były częste i zagrażające życiu. W listopadzie roku 2020 został umieszczony w domu zakonnym w Górce Klasztornej, gdzie otrzymał właściwą opiekę medyczną. Po prawie trzech miesiącach w styczniu roku 2021 opuścił Górkę Klasztorną. Przez pewien czas przebywał w Przydrożu Małym razem ze współbratem, a na koniec w rodzinnym domu w Brońcu. Stan zdrowia ciągle się pogarszał. Dnia 30.04.2022 umarł we śnie w domu rodzinnym w Brońcu.
4. Ks. Wojciech Tyczyński (2.10.1942-6.05.2022).
Śp. ks. Wojciech Tyczyński urodził się 2 X 1942 r. w Giedlarowej pow. Leżajsk w rodzinie Ignacego i Anny zd. Wylaź. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i kontynuował naukę początkowo w liceum ogólnokształcącym w Leżajsku, a następnie w technikum rolniczym w Zarzeczu k. Jarosławia. Po ukończeniu trzeciej klasy technikum zaczął pracować, a jednocześnie został uczniem korespondencyjnego technikum rolniczego w Dzikowie, gdzie w 1964 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze odbył 2-letnią zasadniczą służbę wojskową i ponownie podjął pracę zawodową. W 1967 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 V 1973 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach był wikariuszem kolejno w parafiach: Kopienicy-Łubiu (1973-1974), Otmuchowie (1974-1975); Łączniku (1975-1976); oraz Pietrowicach Wielkich (1976–1982). W 1982 r. został mianowany proboszczem parafii św. Andrzeja Apostoła w Kamienniku (1982-1990), a w 1990 r. objął parafię Narodzenia NMP w Rogach. W 2006 r. ze względów zdrowotnych przeszedł na wcześniejszą emeryturę i zamieszkał w Skoczowie. Zmarł 6 V 2022 r.
5. Ks. Michał Ślęczek (20.11.1949-6.05.2022), proboszcz parafii Narodzenia NMP w Głubczycach.
Śp. ks. Michał Ślęczek urodził się 20 listopada 1949 roku w Polskiej Cerekwi. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1973 roku w Opolu. Jako neoprezebiter został mianowany wikariuszem parafii Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha w Opolu. Po trzech latach, w 1976 roku został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. W 1982 r. został proboszczem parafii Narodzenia NMP w Głubczycach. Od 1992 roku do 2002 roku był dziekanem dekanatu głubczyckiego. Od 2010 roku był członkiem Rady Kapłańskiej. Zmarł 6 V 2022.
6. Ks. Edmund Cisak (31.07.1930-9.05.2022), emerytowany proboszcz parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu.
Śp. ks. Edmund Cisak urodził się 31 VII 1930 r. w Gwoźdźcu, pow. Kołomyja, woj. Stanisławów w rodzinie Karola i Marii zd. Franaczak. Szkołę podstawową rozpoczął w rodzinnej miejscowości, jednak w 1940 r. wraz całą rodziną został przesiedlony na Syberię w okolice Omska za Uralem. W 1943 r. pojawiła się możliwość wyjazdu wraz z armią gen. Andersa przez Iran na Zachód, jednak po dotarciu do Barnału n. rzeką Ob władze sowieckie wycofały się z zawartego porozumienia i rodzina zmuszona była pozostać w tym mieście. Dopiero w 1945 r. Edmund wraz z całą rodziną osiedlił się Białej Prudnickiej na Opolszczyźnie. W tej miejscowości ukończył gimnazjum i otrzymał tzw. małą maturę. Wstąpił wtedy do organizowanego w Nysie Konwiktu Biskupiego i kontynuował naukę jako alumn Niższego Seminarium Duchownego w Nysie. W 1950 r. złożył egzamin dojrzałości i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 VI 1955 r. w kościele pw. św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem najpierw w parafii św. Andrzeja w Zabrzu (1955-1957), a następnie w parafii Trójcy Świętej i Matki Bożej Różańcowej w Byczynie (1957-1961). W 1961 r. został mianowany proboszczem parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu i pełnią tę posługę aż do przejścia na emeryturę w 2005 r. W latach 1991-2005 był krajowym duszpasterzem Sybiraków. Z jego inicjatywy w Grodźcu ustanowiono sanktuarium z koronowanym w 1994 r. przez ówczesnego Prymasa Józefa Glempa obrazem Matki Boskiej Sybiraków oraz wzniesiono „Kalwarię Pana – Kalwarię Sybiraków” jako wotum wdzięczności Sybiraków za powrót do Ojczyzny. Był również inicjatorem Diecezjalnej Opolskiej Pielgrzymki na Jasną Górę, która oficjalnie po raz pierwszy wyruszyła w 1977 r. i przewodził jej aż do 1989 r. Biskup Opolski nadał mu w 1981 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1988 r. – radcy duchownego. W 1996 r. został uhonorowany papieskim tytułem Kapelana Jego Świętobliwości. Został odznaczony również m.in. w 2008 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2011 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej i za osiągnięcia w działalności na rzecz organizacji kombatanckich. Zmarł 9 V 2022 r.
7. Ks. Michał Ślęczek (20.11.1949-6.05.2022), proboszcz parafii Narodzenia NMP w Głubczycach.
Śp. ks. Michał Ślęczek urodził się 20 listopada 1949 roku w Polskiej Cerekwi. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1973 roku w Opolu. Jako neoprezebiter został mianowany wikariuszem parafii Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha w Opolu. Po trzech latach, w 1976 roku został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. W 1982 r. został proboszczem parafii Narodzenia NMP w Głubczycach. Od 1992 roku do 2002 roku był dziekanem dekanatu głubczyckiego. Od 2010 roku był członkiem Rady Kapłańskiej. Zmarł 6 V 2022.
8. Ks. Andrzej Kwiczala (30.01.1967-26.06.2022), proboszcz parafii katolickich w Lubieszowie, Maniewiczach i Czersku.
Ks. Andrzej Maciej Kwiczala – syn Andrzeja i Alicji z d. Nikiel, urodził się 30 stycznia 1967 r. w Nysie. Po ukończeniu szkoły podstawowej, rozpoczął naukę w Zespole Szkół Rolniczych im. Emila Godlewskiego w Nysie. Egzamin maturalny złożył w 1987 r. W tym samym roku rozpoczął studia na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Po złożeniu egzaminu dyplomowego rozpoczął pracę w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 4 na Oddziale Nefrologii we Wrocławiu.
W 1994 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej i rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie każdych wakacji pomagał w duszpasterstwie w parafiach kierowanych przez ks. Witolda Józefa Kowalowa: w Ostrogu, Zdołbunowie i Klewaniu (diecezja łucka) oraz w Kuniowie (diecezja kamieniecko-podolska).
18 maja 2000 r. uzyskał stopień magistra historii Kościoła na Wydziale Teologicznym KUL. Święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Marcjana Trofimiaka otrzymał 10 czerwca 2000 r.
Od lipca 2000 r. do listopada 2001 r. pracował jako wikariusz parafii katedralnej w Łucku. 18 listopada 2001 r. mianowany proboszczem parafii pw. Ducha Świętego w Maniewiczach, parafii pw. Świętych Cyryla i Metodego w Lubieszowie i parafii pw. Świętego Marcina w Czersku.
W ostatnich latach wyremontował kościół w Maniewiczach, przy którym mieszkał i pracował niemal 21 lat.
Zmarły kapłan był faktycznym kapelanem harcerzy polskich przybywających do Kostiuchnówki. Opiekun grobów legionistów, kapłanów i miejsc pamięci na Polesiu Wołyńskim. Człowiek wielkiego serca, gościnny i dobry.
9. Ks. Alfred Eckert (+28.06.2022), emeryt, były proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zdziechowicach.
10. Ks. Helmut Andrzej Porada (13.12.1930-17.07.2022)
Ks. Helmut Andrzej Porada urodził 13 XII 1930 r. w Gogolinie w rodzinie Leona i Emilii zd. Witek. W latach 1937–1940 uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, a od 1940 roku kontynuował naukę w gimnazjum w Opolu. Ze względu na działania wojenne w 1944 r. musiał przerwać edukację i ponownie kontynuował ją od 1946 r. w I Państwowym Gimnazjum i Liceum w Opolu. Szkołę ogólnokształcącą ukończył w 1950 r. i wstąpił do XI klasy Niższego Seminarium Duchownego w Opolu, w którym uzyskał świadectwo dojrzałości w 1951 r. Wstąpił wówczas do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1956 roku w Opolu z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Opolu (1956–1959), a następnie Chrystusa Króla w Gliwicach (1959–1962). W latach 1962–1975 był proboszczem w parafii św. Marii Magdaleny w Karłowicach Wielkich. W 1975 r. został mianowany przez bp. Franciszka Jopa ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Rok później został ponadto mianowany diecezjalnym referentem ds. misji katolickich oraz powołań kapłańskich, a także ojcem duchownym kapłanów diecezji opolskiej. Ze względów zdrowotnych zrezygnował w 1988 r. z funkcji ojca duchownego w seminarium i po rocznym urlopie został diecezjalnym rekolekcjonistą kapłańskim w Pławniowicach. W latach 1992–1998 pełnił funkcję referenta ds. duszpasterstwa i rekolekcji kapłanów diecezji gliwickiej. W 1998 r. zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu i nadal posługiwał jako spowiednik w Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym w Opolu. Biskup Opolski nadał mu w 1988 r. tytuł radcy duchownego, a w 1990 r. otrzymał tytuł honorowy kapelana Jego Świątobliwości. W latach 1992–1997 był członkiem rady kapłańskiej diecezji gliwickiej z nominacji. Założył pierwszą na Śląsku kapłańską fraternię Jezus Caritas inspirowaną duchowością św. Karola de Foucauld. Jest autorem 7 zbiorów zapisków, medytacji, refleksji, wydanych nakładem Wydawnictwa i Drukarni Świętego Krzyża w Opolu: „Zapiski pielgrzyma”, „Narzućmy sobie ciszę”, „Od tęsknoty do tęsknoty”, „Śpiewajmy razem Panu”, „Radośnie czekając”, „Moja katedra” i „Ostatni zapis”.
11. Ks. Tadeusz Lewicki (3.05.1950-19.07.2022), długoletni misjonarz na Mauritiusie.
Urodził się 3 V 1950 r. w Walcach w rodzinie Benedykta i Józefy zd. Genus jako najmłodszy z trojga braci. W 1953 r. zmarł jego ojciec. Szkołę podstawową ukończył w 1964 r. w rodzinnej miejscowości i kontynuował edukację w liceum ogólnokształcącym w Głogówku, gdzie w 1968 r. złożył egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 IV 1974 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach (1974-1976), a następnie posługiwał jako wikariusz w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Raciborzu (1976-1977), św. Marii Magdaleny w Jasionie (1977-1979) oraz Ducha Świętego w Zabrzu (1979-1981). W 1981 r. wyjechał na kurs językowy do Brukseli, a rok później rozpoczął pracę misyjną w diecezji Port-Louis na Mauritiusie, gdzie posługiwał przez 40 lat. W 2008 r. obronił na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego pracę doktorską poświęconą życiu sakramentalnemu mieszkańców Mauritiusa. Zmarł podczas pobytu w Polsce 19 VII 2022 r.