Urodził się 28 VII 1949 roku w Zabrzu w rodzinie Józefa i Marii zd. Niewiara. Pochodził z parafii św. Anny w Zabrzu. Szkołę podstawową ukończył w 1963 r. i kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 3 w Zabrzu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1967 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 V 1973 roku z rąk bp. Franciszka Jopa w kościele pw. św. Teresy w Zabrzu-Mikulczycach. Jako neoprezbiter został mianowany wikariuszem w parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu (1973-1975). W latach 1975-1978 był wikariuszem parafii św. Rocha w Starych Budkowicach, a w latach 1978-1982 wikariuszem w parafii św. Jacka w Bytomiu. W lipcu 1982 roku został najpierw administratorem, a krótko potem proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP w Bąkowie w dekanacie kluczborskim. Posługiwał w tej parafii aż do przejścia na emeryturę w sierpniu 2019 roku. Zmarł 24 IV 2021 r.

9. Ks. Engelbert Palmer (2.06.1935-29.04.2021) urodzony 2 czerwca 1935 r. w Opolu (parafia św. Ap. Piotra i Pawła),  wyświęcony na kapłana 19 grudnia 1959 r. w Hildesheim.

Po święceniach posługiwał jako wikariusz w Celle, Wolfsburgu, Salzgitter i Hanowerze, a następnie jako  kuratus w Groß-Munzel i Gifhorn. Swoją pierwszą placówkę jako proboszcz objął w 1978 roku w Hemmingen. W 1989 roku został proboszczem w Hamburgu-Harburgu, w parafii św. Franciszka Józefa, a od 2001 roku był proboszczem w Bockenem. Ponadto podejmował dodatkowe zadania duszpasterskie, np. jako kapelan kobiet w dekanacie, dziekan lub w kapelan szpitalny. Po przejściu na emeryturę w 2010 roku pastor Engelbert Palmer zamieszkał w Bannewitz-Goppeln koło Drezna, gdzie pracował na emeryturze jako kapelan w klasztorze Sióstr Nazaretanek św. Franciszka. Śp. ksiądz Engelbert Palmer pozostał głęboko związany ze swoją śląską ojczyzną, którą często odwiedzał w ramach licznych podróży, spotkań i konferencji.

10. Ks. Kazimierz Grabowiecki (23.06.1928 - 19.06.2021), emerytowany proboszcz parafii pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grobnikach. 

Urodził się 23 VI 1928 r. w Kryszczatyku na terenie obecnej Rumunii w rodzinie Jana i Genowefy zd. Szlachetka. W rodzinnej miejscowości ukończył rumuńską szkołę podstawową. W 1945 r. wraz z całą rodziną osiedlił się w Oławie, gdzie ukończył w 1949 r. szkołę średnią. Po maturze wstąpił najpierw do Wyższego Seminarium Duchownego w Kalwarii Zebrzydowskiej, w którym ukończył pierwszy rok teologii, a po jego rozwiązaniu w 1959 r. kontynuował naukę w Częstochowski Seminarium Duchownym w Krakowie. Po ukończeniu III roku teologii w 1952 r. przeniósł się do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Opolu-Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1954 r. w katedrze opolskiej z rąk ordynariusza częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Zygmunta w Koźlu (1954-55). Od 1955 do 1956 był wikariuszem w parafii Wniebowzięcia NMP w Krapkowicach-Otmęcie. W 1956 r. został proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP w Trzebinie, gdzie posługiwał do 1973 r. W latach 1973-1984 był proboszczem parafii Chrystusa Króla w Nowym Świętowie. W latach 1984-86 był proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Zabrzu Biskupicach. W 1987 r. został proboszczem parafii pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grobnikach, w której posługiwał do przejścia na emeryturę w 1993 r. Zamieszkał wtedy jako rezydent w parafii św. Wawrzyńca w Głuchołazach. Zmarł 19 VI 2021 r.

11. Ks. infułat Edmund Podzielny (26.09.1941-21.06.2021), emerytowany proboszcz parafii katedralnej pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu.

Urodził się 26 IX 1941 r. w Karłowicach (parafia Zdziechowice) w rodzinie Piotra i Jadwigi zd. Książek. Szkołę podstawową ukończył w 1955 r. w Gołej i kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Gorzowie Śląskim; tam uzyskał w 1959 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1965 r. w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Opolu z rąk bp. Wacława Wyciska. Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Krapkowicach (1965-67), a następnie św. Józefa w Zabrzu (1967-72) i św. Józefa w Opolu Szczepanowicach (1972-76). W 1976 r. został proboszczem parafii św. Rocha w Tułowicach, gdzie posługiwał do roku 1985, kiedy został proboszczem parafii Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kluczborku. W 1988 r. założył Parafialny Zespół Caritas. Od 1990 r. pełnił funkcję dyrektora Caritas Rejonu Kluczbork. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu powstały: Stacja Opieki Caritas, Gabinet rehabilitacyjny Caritas, kuchnia Caritas, Wytwórnia makaronu i Dom Caritas. Był współzałożycielem Fundacji Kluczborskich Wieczorów Muzycznych i Kluczborskiego Stowarzyszenia Dobroczynnego „Samarytanin”. Bardzo aktywnie angażował się na rzecz ekumenizmu, m.in. włączając się w organizację Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan; należał również do Międzydiecejalnej Komisji ds. Ekumenizmu. W 2003 r. został mianowany proboszczem parafii katedralnej w Opolu. Również w tej parafii troszczył się o jej duchowy materialny wzrost, m.in. podejmując remont wież katedralnej świątyni. Za jego zaangażowanie w 2003 r. został uhonorowany został tytułem kapelana Jego Świątobliwości, a w 2008 – protonotariusza apostolskiego (infułata). Otrzymał również szereg wyróżnień świeckich, m.in. w 2000 r. został uhonorowany Medalem Zasłużony dla Kluczborka, a dwa lata później w roku 2003 podczas czerwcowych obchodów nadania Kluczborkowi praw miejskich przyznano mu Medal 750-lecia (I edycja); Trzykrotnie otrzymał przyznawany przez Opolską Izbę Gospodarczą Laur Kompetencji i Umiejętności: w 2008 r. srebrny, 2013 r. – złoty oraz w 2015 – platynowy. W parafii katedralnej posługiwał w do 2016 roku, kiedy przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1980-1985 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Niemodlin, był też dziekanem dekanatu Kluczbork (1985-1995) i Opole (2003-2013) oraz dziekanem rejonowym w Kluczborku (1985-2003) i Opolu (2003-2016). Był członkiem Kolegium Konsultorów oraz Rady Kapłańskiej (1992-2016), a także Diecezjalnej Rady Ekonomicznej (2010-2016). Zmarł w uroczystość Matki Bożej Opolskiej 21 VI 2021 r.

12. Śp. ks. Bronisław Kwapisz (27.08.1939-29.07.2021), były misjonarz w Brazylii. 

Urodził się 27 VIII 1939 r. w Pińczowie na terenie diecezji kieleckiej w rodzinie Wincentego i Anieli zd. Gniada. W rodzinnej miejscowości ukończył Szkołę Podstawową, a następnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Pińczowie. Bezpośrednio po maturze w 1958 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 VI 1963 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach został najpierw wikariuszem w Grzędzinie (1963-1964), a następnie w parafii św. Antoniego w Gliwicach (1964-1965), Bytomiu-Bobrku (1965-1966), Rudach Raciborskich (1966-1967) i Toszku (1967-1968). W 1969 r. wyjechał na misje do Brazylii. Po powrocie do Polski w 2008 r. zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. Zmarł 29 lipca 2021 r.

13. Śp. ks. infułat Helmut Sobeczko (27.12.1939 - 17.10.2021), emerytowany prof. dr hab. nauk teol., protonotariusz apostolski, pierwszy Dziekan Wydziału Teologicznego UO.

Urodził się 27 XII 1939 r. w Nędzy k. Raciborza (obecna diecezja gliwicka) w rodzinie Józefa i Marii zd. Mrozek. Kiedy miał półtora roku zmarł jego ojciec; matka powtórnie wyszła za mąż w 1948 r. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości w 1953 r. i kontynuował naukę w Męskim Liceum Ogólnokształcącym w Raciborzu, gdzie uzyskał w 1957 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 VII 1962 r. z rąk biskupa opolskiego Franciszka Jopa w kościele parafialnym w Nędzy. Bezpośrednio po święceniach został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu historii Kościoła i liturgiki w Ka­tolickim Uniwersytecie Lubelskim. 29 V 1965 uzyskał magisterium i licencjat z teologii w tej uczelni na podstawie pracy Kult liturgiczny Św. Wacława na Śląsku w świetle średniowiecznych rę­kopisów liturgicznych pisanej pod kierunkiem ks. prof. Wacława Schenka. Po powrocie ze studiów w 1965 r. został wykładowcą liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Ślą­ska Opolskiego w Nysie oraz członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej. W latach 1965-1980 był notariuszem w Kurii Biskupiej w Opolu, pełnił też funkcję sekretarza bp. Franciszka Jopa, a w latach 1968-1977 był korespondentem prasowym przy Sekretariacie Episkopatu Polski. Od 1977 r. był członkiem międzynarodowego stowarzyszenia naukowego Societas liturgica, a od 1993 r. członkiem Towarzystwa Naukowego KUL. W latach 1977-1980 odbył studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Liturgicznym S. Anselmo w Rzymie, zakończone uzyskaniem stopnia naukowego dok­tora liturgii na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Burgharda Neunheusera OSB rozprawy poświęconej recepcji odnowy liturgicznej w Kościele w Polsce po II Soborze Watykańskim, ze szczególnym uwzględnieniem zaangażowania w to dzieło bp. Franciszka Jopa. W 1993 r. został doktorem habilitowanym (KUL) na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Liturgia katedry wrocławskiej według przedtrydenckiego Liber ordinarius z 1563 roku. W 2000 r. uzyskał tytuł naukowy profesora, a w 2003 r. profesora zwyczajnego nauk teologicznych. W latach 1980-2011 pełnił funkcję konsultora Komisji Liturgicznej Konferencji Episkopatu Polski. Od 1989 do 1996 był członkiem Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów II Polskiego Synodu Plenarnego. Należał również do szeregu ważnych gremiów diecezjalnych: w latach 1975-1982 był dyrektorem Studium Organistowskiego w Opolu, w latach 1980-2016 był członkiem kolegium konsultorów i rady kapłańskiej diecezji opolskiej, od 1980 r. był egzaminatorem prosynodalnym i cenzorem ksiąg, w latach 1983-2016 był przewodniczącym Diecezjalnej Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego i Muzyki Kościelnej. Był odpowiedzialny również za liturgiczne przygotowanie wizyty papieża Jana Pawła II na Górze Świętej Anny w 1983 r. Po utworzeniu w 1981 r. w Opolu Diecezjalnego Instytutu Teologiczno-Pastoralnego – Filii KUL został jego dyrektorem. Równocześnie w latach 1981-1994 prowadził zajęcia zlecone przy Katedrze Liturgiki WT KUL. Odegrał bardzo ważną rolę w powstaniu w 1994 r. w Opolu pierwszego po zmianach ustrojowych państwowego uniwersytetu z wydziałem teologicznym, którego został pierwszym dziekanem (1994-2002); równocześnie był kierownikiem Katedry Liturgiki, Hagiografii i Obrzędowości na tym wydziale, a w latach 2008-2010 dyrektorem Instytutu Liturgii, Muzyki i Sztuki Sakralnej WT UO. W latach 1994-2010 był dyrektorem Redakcji Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego oraz od 1995 r. redaktorem naczelnym czasopisma „Liturgia Sacra”. Niezwykle znaczący jest jego wkład w przeprowadzenie I Synodu Diecezji Opolskiej (2002-2005), którego był sekretarzem generalnym, przewodniczącym komisji synodalnej ds. liturgii i głównym redaktorem Statutów Synodalnych. Od 2005 do 2009 r. był wikariuszem generalnym. W 2010 r. przeszedł na emeryturę z pracy etatowej na Uniwersytecie Opolskim, nadal jednak aktywnie udzielał się naukowo jako ceniony recenzent prac naukowych i prelegent podczas konferencji naukowych. Wydatnie przyczynił się do wprowadzenia w 1990 r. w diecezji opolskiej (jako pierwszej diecezji w Polsce) posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. oraz zorganizował ich przygotowanie i formację. W trosce o właściwy przebieg obrzędów liturgicznych wprowadził również specjalny kurs dla fotografów i operatorów sprzętu audiowizualnego. Po wprowadzeniu diakonatu stałego w diecezji opolskiej został w 2011 r. dyrektorem Studium dla Kandydatów do Diakonatu Stałego, a od 2013 r. członkiem Komisji ds. Święceń do Diakonatu Stałego; ponadto w latach 2010-2015 był redaktorem czasopisma „Diakon”. Był autorem około 450 prac i artykułów naukowych z zakresu liturgiki, ale również publikacji pastoralnych, m.in. cenionej w całej Polsce Agendy Liturgicznej Diecezji Opolskiej. W 1983 r. został uhonorowany papieskim tytułem Kapelana Jego Świętobliwości, w 1991 r. został Prałatem Jego Świątobliwości, a w 1992 r. Protonotariuszem Apostolskim (infułatem). Zmarł 17 X 2021 r.

Msza żałobna miała miejsce w środę, 20 października br. o godz. 11:00 w katedrze opolskiej. 
Pogrzeb odbył się w czwartek, 21 października br. o godz. 12:00 w kościele parafialnym Matki Boskiej Różańcowej w Nędzy (diec. gliwicka)

14. Śp. ks. prałat Piotr Kołoczek, kapelan Jego Świątobliwości, wieloletni notariusz, emerytowany oficjał Sądu Diecezji Opolskiej. 

Urodził się 19 X 1929 r. w Wiechowicach, pow. Bytom w rodzinie Emanuela i Gertrudy zd. Klugius. Jego ojciec pracował na kopalni węgla w charakterze maszynisty sortowni. W 1950 r. uzyskał świadectwo dojrzałości w Bytomiu i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium w Nysie. Święcenia kapłań­skie przyjął 20 VI 1954 r. w katedrze opolskiej z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Od 1 VIII 1954 r. został mianowany wikariuszem przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. W latach 1956-1965 pełnił funkcję notariusza kurii Ordynariatu Śląska Opolskiego w Opolu. We wrześniu 1961 r. został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1965 r. uzyskał licencjat z prawa kanonicznego i został mianowany notariuszem Sądu Diecezji Opolskiej w Opolu. Ponadto w latach 1965-1969 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie. Od 1978 r. przebywał na dwuletnim stypendium specjalistyczne przy Rocie Rzymskiej w Rzymie. Ponadto w grudniu 1983 r. ukończył na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie kurs wprowadzający do nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego. 1 X 1980 r. został mianowany wiceoficjałem, a 30 VI 1984 r. oficjałem Sądu Diecezji Opolskiej. Funkcję tę pełnił do 3 VII 2008 r., kiedy przeszedł na emeryturę. W 1975 r. Biskup Opolski nadał mu tytuł dziekana honorowego, a w 1990 r. został uhonorowany został tytułem kapelana Jego Świątobliwości. Zmarł 21 X 2021 r.

15. Śp. ks. Roman Halupczok, proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Przechodzie.

Śp. ks. Roman Halupczok urodził się 19 I 1965 r. w Opolu w rodzinie Reinholda i Hildegardy zd. Sladek. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej Zawadzie, a następnie kontynuował naukę w II Liceum Ogólnokształcącym w Opolu, gdzie uzyskał w 1984 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 VI 1990 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem w parafii Bożego Ciała w Bytom-Miechowicach (1990-1991), a następnie został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu historii sztuki na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Po dwóch latach powrócił do pracy duszpasterskiej i został wikariuszem w parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu (1993-1996), a następnie Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu (1996-1998) oraz Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kluczborku (1998-2002). W 2002 r. został mianowany proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Przechodzie. Zmarł 19 XI 2021 r.

16. Ks. Edwarda Sobiegała, proboszcz parafii Chrystusa Króla w Bażanach. 

Śp. ks. Edward Sobiegała urodził się 26 IX 1956 r. w Świętochłowicach w rodzinie Pawła i Agnieszki zd. Gorzołka jako najmłodszy z trojga rodzeństwa. Szkołę Podstawową ukończył w Bytomiu w 1971 r. i kontynuował naukę w bytomskim Technikum Elektronicznym, gdzie w 1976 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 V 1982 r. w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Gliwicach z rąk bp. Antoniego Adamiuka. Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Raciborzu (1982-1985), a następnie w parafii św. Józefa w Zabrzu (1985-1988). W 1988 r. został mianowany proboszczem parafii św. Andrzeja w Nowakach oraz św. Bartłomieja w Radzikowicach. W latach 1993-1996 przebywał na urlopie zdrowotnym, po którym 5 II 1996 roku został mianowany proboszczem parafii Chrystusa Króla w Bażanach. W latach 2010-2011 pełnił ponadto opiekę duszpasterską nad Borkowicami (filią parafii Bogacica). Zmarł 30 XI 2021 r.