Zmarli kapłani

Spis treści

ZMARLI KAPŁANI / 2022

1. Ks. Henryk Prygiel (8.03.1957-29.01.2022), emerytowany proboszcz Parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olbrachcicach. Msza pogrzebowa została odprawiona w sobotę, 5 lutego 2022 roku o godz. 11.00 w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Żędowicach.

Śp. ks. Henryk Prygiel urodził się 8 III 1957 r. w Gliwicach w rodzinie Franciszka i Jadwigi zd. Wowra. Szkolę podstawową ukończył w rodzinnym mieście i kontynuował naukę w Liceum Zawodowym Samochodowym w Gliwicach. Po złożeniu w 1977 r. egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 V 1983 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku. Po trzech latach, w 1986 r. został mianowany wikariuszem parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach. W 1989 r. został wikariuszem w parafii Matki Boskiej Bolesnej w Żędowicach, a rok później mianowany proboszczem tejże parafii. W 2003 roku został proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olbrachcicach. Zadanie to wypełniał do 5 lipca 2020 roku. Następnie zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1990-1995 był wicedziekanem dekanatu Zawadzkie, a 2012-2018 pełnił funkcję dziekana dekanatu Biała. Zmarł 29 I 2022 r.

2. Ks. Adam Polechoński (1.11.1928-1.03.2022), emerytowany proboszcz Parafii św. Szczepana w Brynicy.

Śp. ks. Adam Polechoński urodził się 1 XI 1928 r. w Stanisławowie w rodzinie Czesława i Karoliny zd. Schnerch. Szkołę podstawową ukończył w Otynii w województwie stanisławowskim. W ramach repatriacji cała rodzina przeniosła się na Śląsk i od 1945 r. kontynuował on naukę w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Prudniku, gdzie w 1950 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze przez rok pracował najpierw w cukrowni w Otmuchowie, a następnie jako nauczyciel w Nysie. W 1951 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1956 r. z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego w katedrze opolskiej. Po święceniach został mianowany wikariuszem w Tworogu (1956-1959), a następnie w Niemodlinie (1959-1960) oraz w parafii Ducha Świętego w Zabrzu (1960-1963). W 1963 r. został proboszczem parafii św. Szczepana w Brynicy i pełnił tę funkcję przez 40 lat do przejścia na emeryturę w 2003 r. Zamieszkał wtedy w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1967-1993 pełnił funkcję diecezjalnego duszpasterza osób uzależnionych, a w latach 1975-1983 był członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Opolskiej. Biskup Opolski nadał mu w 1975 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1996 r. radcy duchownego. Zmarł 1 III 2022 r. Pogrzeb odbył się w sobotę, 5 marca br. o godz. 11:00 w Brynicy.

3. Ks. Aleksander Helios (26.07.1949-30.04.2022), pochodzący z naszej diecezji Misjonarz Świętej Rodziny.

Śp. ks. Aleksander Helios MSF urodził się 26 lipca 1949 roku w Brońcu, powiat Olesno (diecezja Opolska). Jego rodzicami byli Karol i Maria z domu Flak, którzy prowadzili gospodarstwo w Brońcu. Miał czterech braci i siedem sióstr.

Ochrzczony został 07.08.1949 w kościele parafialnym w Borkach Wielkich. Tam też w czerwcu 1958 roku przyjął sakrament bierzmowania.
Od roku 1955 rozpoczął edukację szkolną w szkole podstawowej w Brońcu. W latach 1962-66 pracował na gospodarstwie rolnym rodziców. Od roku 1966 rozpoczął pracę w biurze notarialnym w Opolu i jednocześnie naukę w liceum dla pracujących. Naukę przerwał w roku 1969 z powodu choroby. Na skutek porażenia prądem stracił kciuk przy prawej ręce. Jeszcze nie zdobywszy matury, w maju roku 1971, mając prawie 22 lata, złożył podanie o przejęcie do Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Podanie zostało przyjęte, a egzamin maturalny uzupełniony już w czasie nowicjatu. Po ukończeniu nowicjatu 19.09.1972 złożył w Bąblinie pierwszą profesję zakonną.
W latach 1972-78 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Świętej Rodziny w Kazimierzu Biskupim. Tam po trzech latach 19.09.1975 złożył śluby wieczyste. Tam też 19.05.1977 otrzymał święcenia diakonatu, a rok później, 11.05.1978, przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po święceniach otrzymał funkcję ekonoma domowego w Kazimierzu Biskupim. Po dwóch latach w roku 1980 został przeniesiony do Świdra. Już na początku roku 1981 został przeniesiony do Bąblina z zadaniem budowy nowego domu prowincjalnego w Poznaniu i rozbudowy klasztoru w Bąblinie. Od roku 1983 zamieszkał w nowym domu w Poznaniu. W roku 1985 został przydzielony do ekipy rekolekcyjno-misyjnej. W tym okresie w roku 1986 przez kilka miesięcy przebywał w Rzeszowie celem organizowania nowej parafii Misjonarzy Świętej Rodziny. Popadł wtedy w konflikt z nieprzychylnym Kościołowi prawem ludowego państwa. Z dniem 01.07.1987 został rektorem domu zakonnego w Bąblinie. Następnie od 01.09.1993 został rektorem domu zakonnego w Poznaniu. Urząd pełnił przez dwie kadencje do roku 1999. Potem nadal należał do domu zakonnego w Poznaniu podejmując prace zlecone. Jego zdrowie zaczęło się pogarszać. W latach 2010-2017 formalnie ponownie należał do ekipy rekolekcyjno-misyjnej.
Silna więź z domem rodzinnym prowadziła do chęci częstego tam przebywania. W konsekwencji w wieku 69 lat w roku 2018 poprosił o możliwość przejścia do kleru Diecezji Opolskiej. Otrzymał taką możliwość, jednak po zakończeniu trzyletniego okresu próbnego do inkardynacji do diecezji nie doszło i ks. Aleksander Helios MSF powrócił pod jurysdykcję zakonną. Jego zdrowie ciągle się pogarszało, a zapaści cukrzycowe były częste i zagrażające życiu. W listopadzie roku 2020 został umieszczony w domu zakonnym w Górce Klasztornej, gdzie otrzymał właściwą opiekę medyczną. Po prawie trzech miesiącach w styczniu roku 2021 opuścił Górkę Klasztorną. Przez pewien czas przebywał w Przydrożu Małym razem ze współbratem, a na koniec w rodzinnym domu w Brońcu. Stan zdrowia ciągle się pogarszał. Dnia 30.04.2022 umarł we śnie w domu rodzinnym w Brońcu.

4. Ks. Wojciech Tyczyński (2.10.1942-6.05.2022).

Śp. ks. Wojciech Tyczyński urodził się 2 X 1942 r. w Giedlarowej pow. Leżajsk w rodzinie Ignacego i Anny zd. Wylaź. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i kontynuował naukę początkowo w liceum ogólnokształcącym w Leżajsku, a następnie w technikum rolniczym w Zarzeczu k. Jarosławia. Po ukończeniu trzeciej klasy technikum zaczął pracować, a jednocześnie został uczniem korespondencyjnego technikum rolniczego w Dzikowie, gdzie w 1964 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze odbył 2-letnią zasadniczą służbę wojskową i ponownie podjął pracę zawodową. W 1967 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 V 1973 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach był wikariuszem kolejno w parafiach: Kopienicy-Łubiu (1973-1974), Otmuchowie (1974-1975); Łączniku (1975-1976); oraz Pietrowicach Wielkich (1976–1982). W 1982 r. został mianowany proboszczem parafii św. Andrzeja Apostoła w Kamienniku (1982-1990), a w 1990 r. objął parafię Narodzenia NMP w Rogach. W 2006 r. ze względów zdrowotnych przeszedł na wcześniejszą emeryturę i zamieszkał w Skoczowie. Zmarł 6 V 2022 r.

5. Ks. Michał Ślęczek (20.11.1949-6.05.2022), proboszcz parafii Narodzenia NMP w Głubczycach.

Śp. ks. Michał Ślęczek urodził się 20 listopada 1949 roku w Polskiej Cerekwi. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1973 roku w Opolu. Jako neoprezebiter został mianowany wikariuszem parafii Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha w Opolu. Po trzech latach, w 1976 roku został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. W 1982 r. został proboszczem parafii Narodzenia NMP w Głubczycach. Od 1992 roku do 2002 roku był dziekanem dekanatu głubczyckiego. Od 2010 roku był członkiem Rady Kapłańskiej. Zmarł 6 V 2022.

6. Ks. Edmund Cisak (31.07.1930-9.05.2022), emerytowany proboszcz parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu.

Śp. ks. Edmund Cisak urodził się 31 VII 1930 r. w Gwoźdźcu, pow. Kołomyja, woj. Stanisławów w rodzinie Karola i Marii zd. Franaczak. Szkołę podstawową rozpoczął w rodzinnej miejscowości, jednak w 1940 r. wraz całą rodziną został przesiedlony na Syberię w okolice Omska za Uralem. W 1943 r. pojawiła się możliwość wyjazdu wraz z armią gen. Andersa przez Iran na Zachód, jednak po dotarciu do Barnału n. rzeką Ob władze sowieckie wycofały się z zawartego porozumienia i rodzina zmuszona była pozostać w tym mieście. Dopiero w 1945 r. Edmund wraz z całą rodziną osiedlił się Białej Prudnickiej na Opolszczyźnie. W tej miejscowości ukończył gimnazjum i otrzymał tzw. małą maturę. Wstąpił wtedy do organizowanego w Nysie Konwiktu Biskupiego i kontynuował naukę jako alumn Niższego Seminarium Duchownego w Nysie. W 1950 r. złożył egzamin dojrzałości i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 VI 1955 r. w kościele pw. św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem najpierw w parafii św. Andrzeja w Zabrzu (1955-1957), a następnie w parafii Trójcy Świętej i Matki Bożej Różańcowej w Byczynie (1957-1961). W 1961 r. został mianowany proboszczem parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu i pełnią tę posługę aż do przejścia na emeryturę w 2005 r. W latach 1991-2005 był krajowym duszpasterzem Sybiraków. Z jego inicjatywy w Grodźcu ustanowiono sanktuarium z koronowanym w 1994 r. przez ówczesnego Prymasa Józefa Glempa obrazem Matki Boskiej Sybiraków oraz wzniesiono „Kalwarię Pana – Kalwarię Sybiraków” jako wotum wdzięczności Sybiraków za powrót do Ojczyzny. Był również inicjatorem Diecezjalnej Opolskiej Pielgrzymki na Jasną Górę, która oficjalnie po raz pierwszy wyruszyła w 1977 r. i przewodził jej aż do 1989 r. Biskup Opolski nadał mu w 1981 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1988 r. – radcy duchownego. W 1996 r. został uhonorowany papieskim tytułem Kapelana Jego Świętobliwości. Został odznaczony również m.in. w 2008 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2011 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej i za osiągnięcia w działalności na rzecz organizacji kombatanckich. Zmarł 9 V 2022 r.

7. Ks. Michał Ślęczek (20.11.1949-6.05.2022), proboszcz parafii Narodzenia NMP w Głubczycach.

Śp. ks. Michał Ślęczek urodził się 20 listopada 1949 roku w Polskiej Cerekwi. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1973 roku w Opolu. Jako neoprezebiter został mianowany wikariuszem parafii Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha w Opolu. Po trzech latach, w 1976 roku został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. W 1982 r. został proboszczem parafii Narodzenia NMP w Głubczycach. Od 1992 roku do 2002 roku był dziekanem dekanatu głubczyckiego. Od 2010 roku był członkiem Rady Kapłańskiej. Zmarł 6 V 2022.

8. Ks. Andrzej Kwiczala (30.01.1967-26.06.2022), proboszcz parafii katolickich w Lubieszowie, Maniewiczach i Czersku.

Ks. Andrzej Maciej Kwiczala – syn Andrzeja i Alicji z d. Nikiel, urodził się 30 stycznia 1967 r. w Nysie. Po ukończeniu szkoły podstawowej, rozpoczął naukę w Zespole Szkół Rolniczych im. Emila Godlewskiego w Nysie. Egzamin maturalny złożył w 1987 r. W tym samym roku rozpoczął studia na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Po złożeniu egzaminu dyplomowego rozpoczął pracę w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 4 na Oddziale Nefrologii we Wrocławiu.
W 1994 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej i rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie każdych wakacji pomagał w duszpasterstwie w parafiach kierowanych przez ks. Witolda Józefa Kowalowa: w Ostrogu, Zdołbunowie i Klewaniu (diecezja łucka) oraz w Kuniowie (diecezja kamieniecko-podolska).
18 maja 2000 r. uzyskał stopień magistra historii Kościoła na Wydziale Teologicznym KUL. Święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Marcjana Trofimiaka otrzymał 10 czerwca 2000 r.
Od lipca 2000 r. do listopada 2001 r. pracował jako wikariusz parafii katedralnej w Łucku. 18 listopada 2001 r. mianowany proboszczem parafii pw. Ducha Świętego w Maniewiczach, parafii pw. Świętych Cyryla i Metodego w Lubieszowie i parafii pw. Świętego Marcina w Czersku.
W ostatnich latach wyremontował kościół w Maniewiczach, przy którym mieszkał i pracował niemal 21 lat.
Zmarły kapłan był faktycznym kapelanem harcerzy polskich przybywających do Kostiuchnówki. Opiekun grobów legionistów, kapłanów i miejsc pamięci na Polesiu Wołyńskim. Człowiek wielkiego serca, gościnny i dobry.

9. Ks. Alfred Eckert (+28.06.2022), emeryt, były proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zdziechowicach.

10. Ks. Helmut Andrzej Porada (13.12.1930-17.07.2022)

Ks. Helmut Andrzej Porada urodził 13 XII 1930 r. w Gogolinie w rodzinie Leona i Emilii zd. Witek. W latach 1937–1940 uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, a od 1940 roku kontynuował naukę w gimnazjum w Opolu. Ze względu na działania wojenne w 1944 r. musiał przerwać edukację i ponownie kontynuował ją od 1946 r. w I Państwowym Gimnazjum i Liceum w Opolu. Szkołę ogólnokształcącą ukończył w 1950 r. i wstąpił do XI klasy Niższego Seminarium Duchownego w Opolu, w którym uzyskał świadectwo dojrzałości w 1951 r. Wstąpił wówczas do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1956 roku w Opolu z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Opolu (1956–1959), a następnie Chrystusa Króla w Gliwicach (1959–1962). W latach 1962–1975 był proboszczem w parafii św. Marii Magdaleny w Karłowicach Wielkich. W 1975 r. został mianowany przez bp. Franciszka Jopa ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Rok później został ponadto mianowany diecezjalnym referentem ds. misji katolickich oraz powołań kapłańskich, a także ojcem duchownym kapłanów diecezji opolskiej. Ze względów zdrowotnych zrezygnował w 1988 r. z funkcji ojca duchownego w seminarium i po rocznym urlopie został diecezjalnym rekolekcjonistą kapłańskim w Pławniowicach. W latach 1992–1998 pełnił funkcję referenta ds. duszpasterstwa i rekolekcji kapłanów diecezji gliwickiej. W 1998 r. zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu i nadal posługiwał jako spowiednik w Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym w Opolu. Biskup Opolski nadał mu w 1988 r. tytuł radcy duchownego, a w 1990 r. otrzymał tytuł honorowy kapelana Jego Świątobliwości. W latach 1992–1997 był członkiem rady kapłańskiej diecezji gliwickiej z nominacji. Założył pierwszą na Śląsku kapłańską fraternię Jezus Caritas inspirowaną duchowością św. Karola de Foucauld. Jest autorem 7 zbiorów zapisków, medytacji, refleksji, wydanych nakładem Wydawnictwa i Drukarni Świętego Krzyża w Opolu: „Zapiski pielgrzyma”, „Narzućmy sobie ciszę”, „Od tęsknoty do tęsknoty”, „Śpiewajmy razem Panu”, „Radośnie czekając”, „Moja katedra” i „Ostatni zapis”.

11. Ks. Tadeusz Lewicki (3.05.1950-19.07.2022), długoletni misjonarz na Mauritiusie.

Urodził się 3 V 1950 r. w Walcach w rodzinie Benedykta i Józefy zd. Genus jako najmłodszy z trojga braci. W 1953 r. zmarł jego ojciec. Szkołę podstawową ukończył w 1964 r. w rodzinnej miejscowości i kontynuował edukację w liceum ogólnokształcącym w Głogówku, gdzie w 1968 r. złożył egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 IV 1974 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach (1974-1976), a następnie posługiwał jako wikariusz w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Raciborzu (1976-1977), św. Marii Magdaleny w Jasionie (1977-1979) oraz Ducha Świętego w Zabrzu (1979-1981). W 1981 r. wyjechał na kurs językowy do Brukseli, a rok później rozpoczął pracę misyjną w diecezji Port-Louis na Mauritiusie, gdzie posługiwał przez 40 lat. W 2008 r. obronił na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego pracę doktorską poświęconą życiu sakramentalnemu mieszkańców Mauritiusa. Zmarł podczas pobytu w Polsce 19 VII 2022 r.

ZMARLI KAPŁANI / 2021

1. Ks. Juliusz Olejak (26 października 1935 r. – 25 stycznia 2021 r.), wyświęcony 25 kwietnia 1961 r. w Opolu, emerytowany proboszcz parafii Wszystkich Świętych w Nowym Browińcu.

Śp. ks. Juliusz Olejak urodził się 28 X 1935 r. w Pisarzowicach w pow. oświęcimskim w rodzinie Stanisława i Anny zd. Kubiczek. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Bielsku. Mając 18 lat podjął pracę zawodową i jednocześnie uczęszczał do Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej dla Pracujących w Bielsku, gdzie w 1955 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze przez rok przebywał na kursie przygotowawczym przy niższym seminarium archidiecezji krakowskiej, a w 1956 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 25 VI 1961 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach został wikarym w parafii Wniebowzięcia NMP w Niemodlinie (1961-1966), a następnie w parafiach: św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach (1966-1969), Trójcy Świętej w Korfantowie (1969-1970), Bożego Ciała w Bytomiu-Miechowicach (1970-1972) oraz Najśw. Serca Pana Jezusa w Bytomiu-Szombierkach (1972-1973). W latach 1973-1995 był proboszczem parafii św. Jerzego w Domaszkowicach. W 1995 r. został mianowany proboszczem parafii Wszystkich Świętych w Nowym Browińcu i pełnił tę funkcję do przejścia na emeryturę w 2010 r. Zamieszkał wtedy w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. Zmarł 25 I 2021 r.

2. Ks. dr Czesław Gac (14 kwietnia 1941 r. - 7 lutego 2021 r.), wyświęcony 11 czerwca 1967 r. w Opolu, emerytowany proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej w Zalesiu Śląskim.

Urodził się 14 IV 1941 r. w Bestwinie pow. Bielsko-Biała w rodzinie Stefana i Anny zd. Hujczyk. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości kontynuował edukację w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej. Po czterech latach przeniósł się do Liceum dla Dorosłych, w którym złożył w 1960 r. egzamin dojrzałości. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 11 VI 1967 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach został wikariuszem w parafii Narodzenia NMP w Głubczycach (1967-69), a następnie był wikariuszem w parafii św. Jacka w Bytomiu (1969-1973) i parafii katedralnej w Opolu (1973-1977). W 1977 r. został proboszczem w parafii św. Jadwigi Śl. w Zalesiu Śl., gdzie posługiwał do 2006 r., kiedy przeszedł na emeryturę. W latach 1983-88 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Leśnica. W 1989 r. w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie uzyskał stopień doktora na podstawie pracy „Społeczno-kulturowe uwarunkowania decyzji przerywania ciąży” napisanej pod kierunkiem prof. dr. hab. Franciszka Adamskiego. W latach 1992-2006 pełnił funkcję obrońcy węzła małżeńskiego w Sądzie Diecezji Opolskiej. Biskup Opolski nadał mu w 2004 r. tytuł dziekana honorowego, a w 2006 r. – radcy duchownego. Po przejściu na emeryturę zamieszkał najpierw na terenie parafii św. Michała Opolu-Półwsi, a od 2016 r. w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. Zmarł 7 II 2021 r. po ciężkiej chorobie.

4. Ks. Edward Stachurski (16 kwietnia 1949 - 8 lutego 2021 r.) Zmarł w Wielkiej Brytanii.

Ks. Edward Stachurski urodził się 16 kwietnia 1949 roku w Krzyżanowicach. Syn Antoniego i Lidii z domu Paczuła. Był najstarszym z trojga dzieci w domu Stachurskich. Pozostałymi dziećmi byli Alicja i Grzegorz, który już zmarł. Był ministrantem w Krzyżanowicach. Po ukończeniu szkoły średniej uczęszczał do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji Opolskiej w Nysie, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 maja 1975 roku w Opolu. Po święceniach kapłańskich pełnił funkcję wikariusza w następujących parafiach:

1975 - 1977 – w parafii p.w. św. Józefa Robotnika w Wojnowicach
1977 - w parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach
1977 - 1978 – w parafii p.w. św. Bartłomieja w Smolnicy
1978 - 1979 – w parafii p.w. NSPJ w Gogolinie
1979 - 1984 – w parafii p.w. św. Piotra i Pawła w Gliwicach.

W latach 1984-1985 przebywał w Wielkiej Brytanii na kursie językowym. W 1985 roku wyjechał na misje do Zambii. Wziął udział w kursie przygotowawczym do wyjazdu na misje w Warszawie, organizowanym przez Komisję Misyjną Konferencji Episkopatu Polski. W latach 1985-1987 posługiwał w misji pw. św. Jana Ewangelisty w Katongo w diecezji Livingstone. Potem przez rok przebywał na urlopie zdrowotnym.

W 1988 roku rozpoczął posługę w strukturach Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii:

proboszcza w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Leicester - 1988–1990
proboszcza w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Milford – 1990-1993
proboszcza w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Cambridge – 1993-1997
proboszcza w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Halifax - 1997-2002
proboszcza w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Kidderminster - 2002-2005
kapelana w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Ilford Park - 2005-2010
asystenta w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Reading - 2010-2014
rezydenta w Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Reading - 2014-2021.

5. Ks. Oswald Bobrzik (10.09.1934 - 14.03.2021) - kapelan J. Świątobliwości, emerytowany proboszcz parafii Trójcy Świętej w Ciasnej. Ur. 10.09.1934 r. w Krzyżanowicach, wyświęcony 21.06.1959 r. w Opolu.

Ks. Oswald Bobrzik urodził się 10 września 1934 r. w Krzyżanowicach w rodzinie Ignacego i Zofii zd. Klon. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w 1940 r., musiał ją jednak przerwać ze względu na działania wojenne. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę w Gimnazjum Handlowym, które ukończył w 1951 r. i zaczął uczęszczać do Technikum Finansowego, w którym w 1953 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Postanowił wtedy zapisać się do 11. klasy szkoły ogólnokształcącej dla pracujących, aby pogłębić swoje wiadomości i powtórnie zdał w niej w 1954 r. egzamin maturalny. W 1954 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1959 r. w prokatedrze pw. Podwyższenia Krzyża Świętego Opolu z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach był wikariuszem w parafiach: Opole- Półwieś (1959-1962), Gliwice – św. Antoniego (1962-1964) i Zabrze – św. Józefa (1964- 1969). W 1969 r. został duszpasterzem parafii Trójcy Świętej w Ciasnej najpierw jako wikariusz-kooperator, a od 15 września 1980 r. jako proboszcz i posługę tę pełnił aż do przejścia na emeryturę w sierpniu 2009 r. Był budowniczym kościoła parafialnego, po tym jak doszczętnie spłonął poprzedni drewniany kościół. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Opolu. Biskup Opolski nadał mu w 1994 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1999 r. – radcy duchownego. W 2017 r. został uhonorowany tytułem kapelana Jego Świątobliwości. Zmarł 14 marca 2021 r.

6. Ks. bp Gerard Kusz (1939-2021)

Bp Gerard Kusz urodził się 23 października 1939 roku w Dziergowicach. Szkołę Podstawową ukończył w rodzinnych Dziergowicach. Maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Raciborzu. Studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie rozpoczął w 1957 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1962 roku w Opolu. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii Chrystusa Króla w Gliwicach i Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. W latach 1973-1974 pełnił funkcję prefekta w WSD Śląska Opolskiego w Nysie. Studia na KUL (w specjalizacji katechetycznej) rozpoczął w 1974 roku. W 1976 roku uzyskał tytuł magistra teologii, a w 1978 roku obronił pracę doktorską. W 1978 roku został mianowany wykładowcą katechetyki, pedagogiki i teologii pastoralnej w WSD Śląska Opolskiego w Nysie. W tym też czasie pełnił funkcje: członka Rady Naukowej Diecezjalnego Instytutu Pastoralnego w Opolu (Filia KUL), diecezjalnego wizytatora nauki religii, cenzora książek religijnych, sekretarza Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów oraz prezesa wojewódzkiego oddziału TP KUL w Opolu. W latach 1983-1985 był wicerektorem WSD Śląska Opolskiego w Nysie. Dnia 27 czerwca 1985 roku mianowany został biskupem pomocniczym diecezji opolskiej. Konsekracja miała miejsce 15 sierpnia 1985 roku. W diecezji opolskiej powierzono jego pieczy: sprawy katechetyczne, wizytatorów diecezjalnych, sprawy kultury chrześcijańskiej, Klubów Inteligencji Katolickiej, TP KUL, sprawy rekolekcyjno-formacyjne laikatu. Sprawował szczególną opiekę nad raciborskim rejonem duszpasterskim. 25 marca 1992 roku został biskupem pomocniczym nowopowstałej diecezji gliwickiej. W diecezji pełnił funkcje: wikariusza generalnego, przewodniczącego Wydziału Nauki i Kultury Chrześcijańskiej. Od 1985 roku należał do Komisji Katechetycznej Episkopatu Polski. Był wiceprzewodniczącym Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski. W czasie swojej posługi w diecezji gliwickiej był Przewodniczącym Wydziału Nauki i Kultury Kurii Gliwickiej oraz Wikariuszem Generalnym. Należał do Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. Dużo uwagi i czasu poświęcał katechetom w diecezji. Chętnie udawał się z posługą pasterska do wspólnot w diecezji. W dniu 15 listopada 2014 roku, w związku z przekroczeniem wieku emerytalnego, papież przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa pomocniczego diecezji gliwickiej.

7. Ks. Henryk Waindzoch (18 stycznia 1960 - 19 kwietnia 2021) - kapelan Domu Pomocy Społecznej w Dobrzeniu Wielkim.

Urodził się 18 I 1960 r. w Opolu w rodzinie Antoniego i Adelajdy zd. Bursy. W 1966 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w rodzinnych Czarnowąsach, a od 1974 r. kontynuował edukację w II Liceum Ogólnokształcącym w Opolu, w którym w 1978 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 VI 1984 r. w katedrze pw. Podwyższenia Krzyża Świętego Opolu z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach pełnił funkcję wikariusza w parafii Chrystusa Króla w Bytomiu-Stolarzowicach (1984-1986), a następnie św. Rocha w Tułowicach (1986-1988). W latach 1988-1995 był kapelanem sióstr w domu zakonnym Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi w Kadłubie. Od 1995 do 2019 r. jako wikariusz w parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Koźlu był duszpasterzem w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Kobylicach. Od 2019 r. pełnił funkcję kapelana Domu Pomocy Społecznej Zgromadzenia Sióstr Pielęgniarek w Dobrzeniu Wielkim. Biskup Opolski nadał mu w 2011 r. tytuł dziekana honorowego. Zmarł 19 IV 2021 r.

8. Ks. Jerzy Koziński (28.07.1949-24.04.2021), emerytowany proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Bąkowie.

Urodził się 28 VII 1949 roku w Zabrzu w rodzinie Józefa i Marii zd. Niewiara. Pochodził z parafii św. Anny w Zabrzu. Szkołę podstawową ukończył w 1963 r. i kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 3 w Zabrzu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1967 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 V 1973 roku z rąk bp. Franciszka Jopa w kościele pw. św. Teresy w Zabrzu-Mikulczycach. Jako neoprezbiter został mianowany wikariuszem w parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu (1973-1975). W latach 1975-1978 był wikariuszem parafii św. Rocha w Starych Budkowicach, a w latach 1978-1982 wikariuszem w parafii św. Jacka w Bytomiu. W lipcu 1982 roku został najpierw administratorem, a krótko potem proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP w Bąkowie w dekanacie kluczborskim. Posługiwał w tej parafii aż do przejścia na emeryturę w sierpniu 2019 roku. Zmarł 24 IV 2021 r.

9. Ks. Engelbert Palmer (2.06.1935-29.04.2021) urodzony 2 czerwca 1935 r. w Opolu (parafia św. Ap. Piotra i Pawła), wyświęcony na kapłana 19 grudnia 1959 r. w Hildesheim.

Po święceniach posługiwał jako wikariusz w Celle, Wolfsburgu, Salzgitter i Hanowerze, a następnie jako kuratus w Groß-Munzel i Gifhorn. Swoją pierwszą placówkę jako proboszcz objął w 1978 roku w Hemmingen. W 1989 roku został proboszczem w Hamburgu-Harburgu, w parafii św. Franciszka Józefa, a od 2001 roku był proboszczem w Bockenem. Ponadto podejmował dodatkowe zadania duszpasterskie, np. jako kapelan kobiet w dekanacie, dziekan lub w kapelan szpitalny. Po przejściu na emeryturę w 2010 roku pastor Engelbert Palmer zamieszkał w Bannewitz-Goppeln koło Drezna, gdzie pracował na emeryturze jako kapelan w klasztorze Sióstr Nazaretanek św. Franciszka. Śp. ksiądz Engelbert Palmer pozostał głęboko związany ze swoją śląską ojczyzną, którą często odwiedzał w ramach licznych podróży, spotkań i konferencji.

10. Ks. Kazimierz Grabowiecki (23.06.1928 - 19.06.2021), emerytowany proboszcz parafii pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grobnikach.

Urodził się 23 VI 1928 r. w Kryszczatyku na terenie obecnej Rumunii w rodzinie Jana i Genowefy zd. Szlachetka. W rodzinnej miejscowości ukończył rumuńską szkołę podstawową. W 1945 r. wraz z całą rodziną osiedlił się w Oławie, gdzie ukończył w 1949 r. szkołę średnią. Po maturze wstąpił najpierw do Wyższego Seminarium Duchownego w Kalwarii Zebrzydowskiej, w którym ukończył pierwszy rok teologii, a po jego rozwiązaniu w 1959 r. kontynuował naukę w Częstochowski Seminarium Duchownym w Krakowie. Po ukończeniu III roku teologii w 1952 r. przeniósł się do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Opolu-Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1954 r. w katedrze opolskiej z rąk ordynariusza częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Zygmunta w Koźlu (1954-55). Od 1955 do 1956 był wikariuszem w parafii Wniebowzięcia NMP w Krapkowicach-Otmęcie. W 1956 r. został proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP w Trzebinie, gdzie posługiwał do 1973 r. W latach 1973-1984 był proboszczem parafii Chrystusa Króla w Nowym Świętowie. W latach 1984-86 był proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Zabrzu Biskupicach. W 1987 r. został proboszczem parafii pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grobnikach, w której posługiwał do przejścia na emeryturę w 1993 r. Zamieszkał wtedy jako rezydent w parafii św. Wawrzyńca w Głuchołazach. Zmarł 19 VI 2021 r.

11. Ks. infułat Edmund Podzielny (26.09.1941-21.06.2021), emerytowany proboszcz parafii katedralnej pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu.

Urodził się 26 IX 1941 r. w Karłowicach (parafia Zdziechowice) w rodzinie Piotra i Jadwigi zd. Książek. Szkołę podstawową ukończył w 1955 r. w Gołej i kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Gorzowie Śląskim; tam uzyskał w 1959 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1965 r. w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Opolu z rąk bp. Wacława Wyciska. Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Krapkowicach (1965-67), a następnie św. Józefa w Zabrzu (1967-72) i św. Józefa w Opolu Szczepanowicach (1972-76). W 1976 r. został proboszczem parafii św. Rocha w Tułowicach, gdzie posługiwał do roku 1985, kiedy został proboszczem parafii Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kluczborku. W 1988 r. założył Parafialny Zespół Caritas. Od 1990 r. pełnił funkcję dyrektora Caritas Rejonu Kluczbork. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu powstały: Stacja Opieki Caritas, Gabinet rehabilitacyjny Caritas, kuchnia Caritas, Wytwórnia makaronu i Dom Caritas. Był współzałożycielem Fundacji Kluczborskich Wieczorów Muzycznych i Kluczborskiego Stowarzyszenia Dobroczynnego „Samarytanin”. Bardzo aktywnie angażował się na rzecz ekumenizmu, m.in. włączając się w organizację Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan; należał również do Międzydiecejalnej Komisji ds. Ekumenizmu. W 2003 r. został mianowany proboszczem parafii katedralnej w Opolu. Również w tej parafii troszczył się o jej duchowy materialny wzrost, m.in. podejmując remont wież katedralnej świątyni. Za jego zaangażowanie w 2003 r. został uhonorowany został tytułem kapelana Jego Świątobliwości, a w 2008 – protonotariusza apostolskiego (infułata). Otrzymał również szereg wyróżnień świeckich, m.in. w 2000 r. został uhonorowany Medalem Zasłużony dla Kluczborka, a dwa lata później w roku 2003 podczas czerwcowych obchodów nadania Kluczborkowi praw miejskich przyznano mu Medal 750-lecia (I edycja); Trzykrotnie otrzymał przyznawany przez Opolską Izbę Gospodarczą Laur Kompetencji i Umiejętności: w 2008 r. srebrny, 2013 r. – złoty oraz w 2015 – platynowy. W parafii katedralnej posługiwał w do 2016 roku, kiedy przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1980-1985 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Niemodlin, był też dziekanem dekanatu Kluczbork (1985-1995) i Opole (2003-2013) oraz dziekanem rejonowym w Kluczborku (1985-2003) i Opolu (2003-2016). Był członkiem Kolegium Konsultorów oraz Rady Kapłańskiej (1992-2016), a także Diecezjalnej Rady Ekonomicznej (2010-2016). Zmarł w uroczystość Matki Bożej Opolskiej 21 VI 2021 r.

12. Śp. ks. Bronisław Kwapisz (27.08.1939-29.07.2021), były misjonarz w Brazylii.

Urodził się 27 VIII 1939 r. w Pińczowie na terenie diecezji kieleckiej w rodzinie Wincentego i Anieli zd. Gniada. W rodzinnej miejscowości ukończył Szkołę Podstawową, a następnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Pińczowie. Bezpośrednio po maturze w 1958 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 VI 1963 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach został najpierw wikariuszem w Grzędzinie (1963-1964), a następnie w parafii św. Antoniego w Gliwicach (1964-1965), Bytomiu-Bobrku (1965-1966), Rudach Raciborskich (1966-1967) i Toszku (1967-1968). W 1969 r. wyjechał na misje do Brazylii. Po powrocie do Polski w 2008 r. zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. Zmarł 29 lipca 2021 r.

13. Śp. ks. infułat Helmut Sobeczko (27.12.1939 - 17.10.2021), emerytowany prof. dr hab. nauk teol., protonotariusz apostolski, pierwszy Dziekan Wydziału Teologicznego UO.

Urodził się 27 XII 1939 r. w Nędzy k. Raciborza (obecna diecezja gliwicka) w rodzinie Józefa i Marii zd. Mrozek. Kiedy miał półtora roku zmarł jego ojciec; matka powtórnie wyszła za mąż w 1948 r. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości w 1953 r. i kontynuował naukę w Męskim Liceum Ogólnokształcącym w Raciborzu, gdzie uzyskał w 1957 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 VII 1962 r. z rąk biskupa opolskiego Franciszka Jopa w kościele parafialnym w Nędzy. Bezpośrednio po święceniach został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu historii Kościoła i liturgiki w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 29 V 1965 uzyskał magisterium i licencjat z teologii w tej uczelni na podstawie pracy Kult liturgiczny Św. Wacława na Śląsku w świetle średniowiecznych rękopisów liturgicznych pisanej pod kierunkiem ks. prof. Wacława Schenka. Po powrocie ze studiów w 1965 r. został wykładowcą liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie oraz członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej. W latach 1965-1980 był notariuszem w Kurii Biskupiej w Opolu, pełnił też funkcję sekretarza bp. Franciszka Jopa, a w latach 1968-1977 był korespondentem prasowym przy Sekretariacie Episkopatu Polski. Od 1977 r. był członkiem międzynarodowego stowarzyszenia naukowego Societas liturgica, a od 1993 r. członkiem Towarzystwa Naukowego KUL. W latach 1977-1980 odbył studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Liturgicznym S. Anselmo w Rzymie, zakończone uzyskaniem stopnia naukowego doktora liturgii na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Burgharda Neunheusera OSB rozprawy poświęconej recepcji odnowy liturgicznej w Kościele w Polsce po II Soborze Watykańskim, ze szczególnym uwzględnieniem zaangażowania w to dzieło bp. Franciszka Jopa. W 1993 r. został doktorem habilitowanym (KUL) na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Liturgia katedry wrocławskiej według przedtrydenckiego Liber ordinarius z 1563 roku. W 2000 r. uzyskał tytuł naukowy profesora, a w 2003 r. profesora zwyczajnego nauk teologicznych. W latach 1980-2011 pełnił funkcję konsultora Komisji Liturgicznej Konferencji Episkopatu Polski. Od 1989 do 1996 był członkiem Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów II Polskiego Synodu Plenarnego. Należał również do szeregu ważnych gremiów diecezjalnych: w latach 1975-1982 był dyrektorem Studium Organistowskiego w Opolu, w latach 1980-2016 był członkiem kolegium konsultorów i rady kapłańskiej diecezji opolskiej, od 1980 r. był egzaminatorem prosynodalnym i cenzorem ksiąg, w latach 1983-2016 był przewodniczącym Diecezjalnej Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego i Muzyki Kościelnej. Był odpowiedzialny również za liturgiczne przygotowanie wizyty papieża Jana Pawła II na Górze Świętej Anny w 1983 r. Po utworzeniu w 1981 r. w Opolu Diecezjalnego Instytutu Teologiczno-Pastoralnego – Filii KUL został jego dyrektorem. Równocześnie w latach 1981-1994 prowadził zajęcia zlecone przy Katedrze Liturgiki WT KUL. Odegrał bardzo ważną rolę w powstaniu w 1994 r. w Opolu pierwszego po zmianach ustrojowych państwowego uniwersytetu z wydziałem teologicznym, którego został pierwszym dziekanem (1994-2002); równocześnie był kierownikiem Katedry Liturgiki, Hagiografii i Obrzędowości na tym wydziale, a w latach 2008-2010 dyrektorem Instytutu Liturgii, Muzyki i Sztuki Sakralnej WT UO. W latach 1994-2010 był dyrektorem Redakcji Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego oraz od 1995 r. redaktorem naczelnym czasopisma „Liturgia Sacra”. Niezwykle znaczący jest jego wkład w przeprowadzenie I Synodu Diecezji Opolskiej (2002-2005), którego był sekretarzem generalnym, przewodniczącym komisji synodalnej ds. liturgii i głównym redaktorem Statutów Synodalnych. Od 2005 do 2009 r. był wikariuszem generalnym. W 2010 r. przeszedł na emeryturę z pracy etatowej na Uniwersytecie Opolskim, nadal jednak aktywnie udzielał się naukowo jako ceniony recenzent prac naukowych i prelegent podczas konferencji naukowych. Wydatnie przyczynił się do wprowadzenia w 1990 r. w diecezji opolskiej (jako pierwszej diecezji w Polsce) posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. oraz zorganizował ich przygotowanie i formację. W trosce o właściwy przebieg obrzędów liturgicznych wprowadził również specjalny kurs dla fotografów i operatorów sprzętu audiowizualnego. Po wprowadzeniu diakonatu stałego w diecezji opolskiej został w 2011 r. dyrektorem Studium dla Kandydatów do Diakonatu Stałego, a od 2013 r. członkiem Komisji ds. Święceń do Diakonatu Stałego; ponadto w latach 2010-2015 był redaktorem czasopisma „Diakon”. Był autorem około 450 prac i artykułów naukowych z zakresu liturgiki, ale również publikacji pastoralnych, m.in. cenionej w całej Polsce Agendy Liturgicznej Diecezji Opolskiej. W 1983 r. został uhonorowany papieskim tytułem Kapelana Jego Świętobliwości, w 1991 r. został Prałatem Jego Świątobliwości, a w 1992 r. Protonotariuszem Apostolskim (infułatem). Zmarł 17 X 2021 r.

Msza żałobna miała miejsce w środę, 20 października br. o godz. 11:00 w katedrze opolskiej.
Pogrzeb odbył się w czwartek, 21 października br. o godz. 12:00 w kościele parafialnym Matki Boskiej Różańcowej w Nędzy (diec. gliwicka)

14. Śp. ks. prałat Piotr Kołoczek, kapelan Jego Świątobliwości, wieloletni notariusz, emerytowany oficjał Sądu Diecezji Opolskiej.

Urodził się 19 X 1929 r. w Wiechowicach, pow. Bytom w rodzinie Emanuela i Gertrudy zd. Klugius. Jego ojciec pracował na kopalni węgla w charakterze maszynisty sortowni. W 1950 r. uzyskał świadectwo dojrzałości w Bytomiu i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1954 r. w katedrze opolskiej z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Od 1 VIII 1954 r. został mianowany wikariuszem przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. W latach 1956-1965 pełnił funkcję notariusza kurii Ordynariatu Śląska Opolskiego w Opolu. We wrześniu 1961 r. został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1965 r. uzyskał licencjat z prawa kanonicznego i został mianowany notariuszem Sądu Diecezji Opolskiej w Opolu. Ponadto w latach 1965-1969 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie. Od 1978 r. przebywał na dwuletnim stypendium specjalistyczne przy Rocie Rzymskiej w Rzymie. Ponadto w grudniu 1983 r. ukończył na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie kurs wprowadzający do nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego. 1 X 1980 r. został mianowany wiceoficjałem, a 30 VI 1984 r. oficjałem Sądu Diecezji Opolskiej. Funkcję tę pełnił do 3 VII 2008 r., kiedy przeszedł na emeryturę. W 1975 r. Biskup Opolski nadał mu tytuł dziekana honorowego, a w 1990 r. został uhonorowany został tytułem kapelana Jego Świątobliwości. Zmarł 21 X 2021 r.

15. Śp. ks. Roman Halupczok, proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Przechodzie.

Śp. ks. Roman Halupczok urodził się 19 I 1965 r. w Opolu w rodzinie Reinholda i Hildegardy zd. Sladek. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej Zawadzie, a następnie kontynuował naukę w II Liceum Ogólnokształcącym w Opolu, gdzie uzyskał w 1984 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 VI 1990 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem w parafii Bożego Ciała w Bytom-Miechowicach (1990-1991), a następnie został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu historii sztuki na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Po dwóch latach powrócił do pracy duszpasterskiej i został wikariuszem w parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu (1993-1996), a następnie Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu (1996-1998) oraz Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kluczborku (1998-2002). W 2002 r. został mianowany proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Przechodzie. Zmarł 19 XI 2021 r.

16. Ks. Edwarda Sobiegała, proboszcz parafii Chrystusa Króla w Bażanach.

Śp. ks. Edward Sobiegała urodził się 26 IX 1956 r. w Świętochłowicach w rodzinie Pawła i Agnieszki zd. Gorzołka jako najmłodszy z trojga rodzeństwa. Szkołę Podstawową ukończył w Bytomiu w 1971 r. i kontynuował naukę w bytomskim Technikum Elektronicznym, gdzie w 1976 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 V 1982 r. w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Gliwicach z rąk bp. Antoniego Adamiuka. Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Raciborzu (1982-1985), a następnie w parafii św. Józefa w Zabrzu (1985-1988). W 1988 r. został mianowany proboszczem parafii św. Andrzeja w Nowakach oraz św. Bartłomieja w Radzikowicach. W latach 1993-1996 przebywał na urlopie zdrowotnym, po którym 5 II 1996 roku został mianowany proboszczem parafii Chrystusa Króla w Bażanach. W latach 2010-2011 pełnił ponadto opiekę duszpasterską nad Borkowicami (filią parafii Bogacica). Zmarł 30 XI 2021 r.

ZMARLI KAPŁANI / 2020

1. Ks. Tadeusz Podkówka (22 stycznia 1936 r. – 27 stycznia 2020 r.), wyświęcony 21 czerwca 1959 r. w Opolu, dziekan honorowy, emerytowany proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Szybowicach.

Śp. ks. Tadeusz Podkówka ur. 22 I 1936 r. w Pełtwi, pow. Przemyślany w woj. Lwowskim w rodzinie Karola i Anny zd. Łoś. W 1944 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w rodzinnej miejscowości, jednak już po kilku miesiącach wraz z całą został zmuszony do opuszczenia dawnych Kresów Wschodnich. Początkowo zamieszkał w Kopalinach w okolicach Krakowa i tam uczęszczał do szkoły podstawowej. Jednak już w 1946 r. cała rodzina przeniosła się do Racławic Śląskich. Tutaj ukończył szkołę podstawową. W 1949 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego początkowo w Nysie, a od 1952 r. w Gliwicach i tutaj w 1954 r. złożył egzamin dojrzałości. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 VI 1959 r. z rąk biskupa Franciszka Jopa w katedrze opolskiej. Bezpośrednio poświęceniach pełnił funkcję wikariusza kolejno w parafiach: św. Tomasza Apostoła w Kietrzu (1959-1960), Narodzenia NMP w Bojkowie (1960-1962), św. Wawrzyńca w Strzelcach Opolskich (1962-1967). W 1967 r. został mianowany proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Wierzbniku. Po 6 latach posługi w tej parafii został w 1973 r. proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Szybowicach. Po osiągnięciu wieku emerytalnego w 2011 r. zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Nysie. W latach 1978-1983 pełnił funkcję dziekana dekanatu Prudnik. Biskup Opolski nadał mu w 1983 r. tytuł dziekana honorowego. Zmarł 27 I 2020 r.

2. Ks. Leon Nowak (5 kwietnia 1936 r. – 18 lutego 2020 r.), wyświęcony 21 czerwca 1959 r. w Opolu, dziekan honorowy, emerytowany proboszcz parafii św. Rocha w Dąbrówce Górnej.

Ks. Leon Nowak urodził się 5 IV 1936 r. w Biskupicach w rodzinie Bernarda i Wiktorii zd. Książek. W 1941 r. w rodzinnej miejscowości rozpoczął naukę w szkole podstawowej, którą ukończył już po wojnie w 1950 r. w Wachowie. Naukę kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach, w którym złożył w 1954 r. egzamin dojrzałości. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 VI 1959 r. z rąk bpa Franciszka Jopa w Opolu. Po święceniach pełnił funkcję wikariusza kolejno w parafiach: Narodzenia NMP w Głubczycach (1959-1960), św. Jana w Ozimku (1960-1963), NMP Wspomożenia Wiernych w Gliwicach-Sośnicy (1963-1967), św. Mikołaja i św. Franciszka Ksawerego w Otmuchowie (1967-1968) oraz św. Wawrzyńca w Strzelcach Opolskich (1968-1969). W 1969 r. został mianowany najpierw wikariuszem-duszpasterzem w Dąbrówce Górnej, a po utworzeniu w 1980 r. w tej miejscowości samodzielnej parafii został jej pierwszym proboszczem. Posługę pełnił aż do 2011 r., kiedy przeszedł na emeryturę i zamieszkał Posługę pełnił aż do 2011 r., kiedy przeszedł na emeryturę, zamieszkał w rodzinnej parafii Wysoka k. Olesna, służąc nadal pomocą duszpasterską, zwłaszcza w kościele w Wachowie. Biskup Opolski odznaczył go w 1999 r. tytułem dziekana honorowego. Zmarł 18 II 2020 r.

3. Ks. Manfred Kokott (5 maja 1940 r. – 19 lutego 2020 r.), wyświęcony 12 czerwca 1967 r. w Bytomiu, dziekan honorowy, emerytowany proboszcz parafii św. Mikołaja w Kędzierzynie-Koźlu.

Śp. ks. Manfred Kokott urodził się 5 V 1940 r. w Bytomiu-Karbiu jako syn Augustyna i Pauliny zd. Mokros. Szkołę podstawową ukończył w Bytomiu-Karbiu i kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Bytomiu. Ze względu na trudną sytuację materialną rodziny przerwał naukę i podjął pracę w Drukarni Technicznej w Bytomiu Równocześnie jednak od 1958 r. uczęszczał do szkoły ogólnokształcącej dla pracujących. W 1960 r. złożył egzamin dojrzałości i bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 12 VI 1967 r. w kościele pw. Trójcy Świętej w Bytomiu z rąk bpa Franciszka Jopa. Po święceniach został najpierw wikariuszem w parafii św. Teresy w Zabrzu-Mikulczycach (1967-1969), a następnie św. Michała w Opolu-Półwsi (1969-1973) i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku (1973-1978). W 1978 r. został mianowany proboszczem parafii Nawiedzenia NMP w Ścinawie Małej. Po sześciu latach pełnienia tej posługi został w 1984 r. proboszczem parafii św. Mikołaja w Kędzierzynie-Koźlu. W latach 2000-2010 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Kędzierzyn. Biskup Opolski odznaczył go w 2004 r. tytułem dziekana honorowego. W 2012 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. Zmarł 19 II 2020 r.

4. Ks. Mariusz Wajman (26 maja 1978 r. – 29 lutego 2020 r.), wyświęcony 29 maja 2004 r. w Opolu, proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Szklarach.

Ks. Mariusz Wajman urodził się 26 V 1978 r. w Niemodlinie w rodzinie Henryka i Lidii zd. Adamska. Szkołę podstawową ukończył w 1993 r. rodzinnych Tułowicach i kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Niemodlinie. Bezpośrednio po maturze w 1997 r. wstąpił do Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu. Święcenia kapłańskie przyjął 29 V 2004 r. w katedrze opolskiej z rąk arcybiskupa Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem najpierw w parafii św. Michała Archanioła w Prudniku (2004-2007), a następnie pełnił tę posługę w kolejno w parafiach: Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kluczborku (2007-2099), św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Dobrzeniu Wielkim (2009-2012) oraz św. Jana Chrzciciela w Raciborzu (2012-2016). W 2016 r. został mianowany proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Szklarach. Zmarł 29 II 2020 r.

5. Ks. Tadeusz Łużny (11 lipca 1958 r. – 17 marca 2020 r.), wyświęcony 14 maja 1987 r. w Warszawie, administrator parafii św. Marcina w Lipowej.

Śp. ks. Tadeusz Łużny urodził się 11 VII 1958 r. w Strzelinie. Kiedy miał dwa lata, jego rodzice przeprowadzili się do Niwnicy koło Nysy. Tam w 1973 r. ukończył szkołę podstawową, a następnie rozpoczął naukę w Zespole Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Grodkowie. Egzamin maturalny złożył w 1979 r. W rok później wstąpił do Zgromadzenia Oblatów Św. Józefa Oblubieńca NMP. Postulat i nowicjat odbył w Nysie i Warszawie. W 1981 r. rozpoczął studia w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Profesję wieczystą złożył w 1984 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 V 1987 r. z rąk księdza biskupa Władysława Miziołka. W 1988 r. rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz w parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika Tumlinie w diecezji kieleckiej. W 1989 r. wyjechał na misje do Boliwii w Ameryce Południowej. Przez siedem lat pracował w La Paz, początkowo przebywając w domu zakonnym w Achiumani, a po siedmiu miesiącach został skierowany do parafii Wniebowzięcia NMP, która znajduje się w dzielnicy Villa Victoria w La Paz. W 1991 r. został mianowany proboszczem tej parafii. W parafii oprócz posługi duszpasterskiej prowadził również szkołę i przedszkole oraz ośrodek zdrowia. W 1996 r., ze względów zdrowotnych, powrócił do Polski. Po powrocie do kraju został mianowany 11 X 1997 r. proboszczem parafii św. Józefa w Kielcach. Jako proboszcz posługiwał tam tam przez szesnaście lat, organizując życie parafialne. W tym czasie wraz z wiernymi wybudował kościół i plebanię. 15 sierpnia 2013 roku został odwołany z funkcji proboszcza i przeniesiony do domu zakonnego w Rusocinie koło Nysy. W 2014 r., za zgodą przełożonych zakonnych, rozpoczął posługę duszpasterską w diecezji opolskiej. Początkowo w latach 2014-2015 był rezydentem w Kędzierzynie (par. św. Mikołaja), Bieńkowicach oraz Kluczborku (par. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych), a od 2015 r. został mianowany administratorem parafii św. Marcina Biskupa w Lipowej. 15 I 2020 r. został inkardynowany do diecezji opolskiej. Zmarł 17 III 2020 r.

6. Ks. Adam Igielski (4 lipca 1929 r. – 12 kwietnia 2020 r.), wyświęcony 20 czerwca 1954 r. w Opolu, dziekan honorowy, radca duchowny, kapelan Jego Świątobliwości, emerytowany proboszcz parafii Trójcy Świętej w Rudyszwałdzie.

Śp. ks. Adam Igielski ur. 4 VII 1929 r. w Garbku, parafia Tuchów (diecezja tarnowska). W 1949 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Po trzech latach przeniósł się jednak do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1954 r. z rąk biskupa Zdzisława Golińskiego w prokatedrze opolskiej. Po święceniach przez dwa lata posługiwał jako wikariusz w parafii św. Jadwigi w Raciborzu-Markowicach. W 1956 r. został mianowany proboszczem parafii św. Urbana w Głębinowie oraz Nawiedzenia NMP w Goświnowicach. Jego osobistemu zaangażowaniu zawdzięczamy ocalenie kościoła św. Urbana, który według pierwotnych planów miał zostać zalany przez tworzone wtedy Jezioro Nyskie. W Głębinowie zbudował również pierwszy w tym miejscu ośrodek rekolekcyjno-formacyjny. W 1972 r. objął parafię św. Jadwigi w Zalesiu Śląskim. W czasie swojej pięcioletniej posługi w tej parafii m.in. w 1975 r. gruntownie przebudowano budynek kościoła filialnego w Lichynii, do którego dobudowano wieżę kościelną. W 1977 r. został proboszczem w parafii Wniebowzięcia NMP w Opolu-Gosławicach. Powierzono mu równocześnie zadanie prowadzenia budowy nowego kościoła w Opolu-Kolonii Gosławickiej. W październiku 1978 r. ruszyły pierwsze prace, 7 VI 1981 r., biskup opolski Alfons Nossol wmurował kamień węgielny, a 22 X 1989 r., dokonał konsekracji nowo wybudowanej świątyni. Ks. Adam Igielski został W 1986 r. pierwszym proboszczem nowej parafii, która została utworzona już kilka lat wcześniej, 15 VIII 1982 r. z części parafii Gosławice. W 1992 r. został proboszczem parafii Trójcy Świętej w Rudyszwałdzie i pełnił tę posługę do przejścia na emeryturę w 2004 r. Biskup Opolski odznaczył go w 1982 r. godnością dziekana honorowego, a w 1992 r. radcy duchownego. Ojciec Święty nadał mu tytuł kapelana Jego Świątobliwości. Zmarł 12 IV 2020 r.

7. Ks. Hubert Skomudek (9 maja 1935 r. – 13 kwietnia 2020 r.), wyświęcony 25 czerwca 1961 r. w Opolu, radca duchowny, emerytowany proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Malni.

Ks. Hubert Skomudek - urodził się 9.05.1935 r. w Wierzchach, parafia Bogacica. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości. W latach 1949-1954 kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach składając maturę państwową. W 1956 r. rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie, przyjmując święcenia kapłańskie 25.06.1961 r. w Opolu. Jako wikary duszpastersko pracował w Jasionie (2 lata), w parafii św. Barbary w Bytomiu (6 lat) i w Oleśnie (2 lata). W latach 1969-1975 był proboszczem parafii Żelazna k/Grodkowa. Od lutego 1976 r. podjął obowiązki proboszczowskie w parafii św. Józefa w Opolu-Szczepanowicach, angażując się jednocześnie w diecezjalne duszpasterstwo ministrantów. Wkładając serce w rozliczne renowacje i remonty był również inicjatorem budowy kościoła w Winowie, którą ukończył w 1987 r. Był dziekanem dekanatu Opole-Szczepanowice, dostąpił również godności Radcy Duchownego. Pogarszający się stan zdrowia sprawił, że w 1991 r. po 16 latach niezwykle owocnej pracy przeszedł do Kolonowskiego, wspomagając duszpastersko tamtejszego proboszcza. W 1992 r. ks. Biskup Alfons Nossol mianował Ks. Huberta Skomudka ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie. Pełnił tę funkcję do 1997 r. W tym czasie rozwinął duszpasterstwo młodzieży męskiej w formie wspólnot zwanych Orlętami św. Jana. Latem 1997 r. został mianowany proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Malni, gdzie pracował do 2005 r. W ostatnich dniach mieszkał w Domu Księży Emerytów przy ul. Kominka w Opolu.

8. Ks. Radosław Chałupniak (2 grudnia 1967 r. – 23 czerwca 2020 r.), wyświęcony 19 czerwca 1993 r. w Opolu, profesor i dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Ks. Radosław Chałupniak urodził się 2 grudnia 1967 r. w Opolu, święcenia kapłańskie przyjął w 1993. W latach 1993-1997 odbył studia specjalistyczne z katechetyki na KUL pod opieką ks. prof. Mieczysława Majewskiego; zaś w latach 1995-1997 kształcił się w Podyplomowym Studium Psychoterapii w Lublinie. Został wykładowcą katechetyki, pedagogiki, dydaktyki i metodyki na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego.
W latach 2000-2010 był duszpasterzem akademickim w D.A. RESURREXIT w Opolu. W latach 2001-2015 zasiadał w Radzie Programowej czasopisma „Katecheta”. Rzeczoznawca ds. oceny programów nauczania religii i podręczników katechetycznych, od 2002 członek EEC (Europejskiej Ekipy Katechetycznej), od 2010 EuFReS (Europejskiej Ekipy ds. Szkolnej Lekcji Religii), od 2015 Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Od 2012 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Katechetyków Polskich.
16 czerwca 2015 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. Był naczelnym redaktorem czasopisma "Katecheta" (15 października 2015 – 31 grudnia 2016). Od 1 września 2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Teologicznego UO.

9. Ks. Bohdan Deja (22 września 1936 r. – 30 lipca 2020 r.), wyświęcony 27 września 1959 r. w Branicach, emerytowany proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej w Bierdzanach.

Śp. ks. Bohdan Deja urodził się 22 IX 1936 r. w Dąbrówce Małej, pow. Katowice w rodzinie Franciszka i Reginy zd. Koseckiej. Szkołę podstawową ukończył w 1948 r. w rodzinnej miejscowości i kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Katowicach. Po złożeniu egzaminu dojrzałości przez rok pracował w jednym ze szpitali, a w 1954 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 27 IX 1959 r. w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Branicach z rąk bpa Wacława Wyciska. Po święceniach był wikariuszem w parafiach: Pyskowice (1959-1962), Zabrze-Rokitnica (1962-1963), Zabrze – św. Antoniego (1963-1964), Popielów (1964-1966), Olesno (1966-1968). W 1968 r. został mianowany proboszczem w Włodarach, a po trzyletniej posłudze w tej parafii został proboszczem w Wierzbięcicach i ex currendo w Węży (1972-1980). W 1980 r. został mianowany proboszczem w parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Bierdzanach i posługiwał w niej do przejścia na emeryturę w 1999 r. Zamieszkał wtedy w Katowicach. Zmarł 30 VII 2020 r.

10. Ks. Alfons Schubert (29 września 1937 r. – 31 lipca 2020 r.), wyświęcony 24 czerwca 1962 r. w Opolu, radca duchowny, kapelan Jego Świątobliwości, emerytowany proboszcz parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu.

Ks. Alfons Schubert urodził się 29 IX 1937 r. w Raciborzu w rodzinie Piotra i Marii zd. Chrystoph. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w 1943 r. w rodzinnym Makowie, a następnie od 1951 r. kontynuował w Męskiej Szkole Ogólnokształcącej w Raciborzu. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w 1957 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 VI 1962 r. w Opolu z rąk biskupa Franciszka Jopa. Po święceniach pełnił posługę wikariusza w parafiach: św. Marcina Biskupa w Tarnowie Opolskim (1962-1966), św. Mikołaja w Pyskowicach (1966-1967), Dobrego Pasterza w Bytomiu-Karbiu (1967-1968), św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Dobrzeniu Wielkim (1968-1972). W 1972 r. został mianowany proboszczem parafii św. Wawrzyńca w Kolnicy. Dzięki jego staraniom została zbudowana plebania w Kolnicy. W 1977 r. przez kilka miesięcy pełnił funkcję ekonoma seminaryjnego, a następnie został mianowany proboszczem parafii św. Jakuba Apostoła w Mechnicy. Po 13 latach posługiwania w Mechnicy w 1990 r. objął parafię św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu, w której był proboszczem do przejścia na emeryturę w 2012 r. W 1986 r. był również inicjatorem i pierwszym budowniczym kościoła na kędzierzyńskim osiedlu Piasty. W latach 1988-1995 pełnił funkcję wicedziekana, a 1995-2005 przez dwie kadencje dziekana dekanatu kozielskiego. Ponadto w latach 1999-2017 był kapelanem Komendy Wojewódzkiej Policji w Opolu. Obok pracy duszpasterskiej podjął również studia doktoranckie na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, zwieńczone uzyskaniem 13 XII 1994 r. stopnia doktora nauk teologicznych w zakresie katechetyki na podstawie pracy "Współczesne założenia w zakresie skuteczności szkolnej katechezy". Biskup Opolski nadał mu w 2002 r. tytuł radcy duchownego, a w 2011 r. został mianowany kapelanem Jego Świątobliwości. Zmarł 31 VII 2020 r.

11. Ks. Bronisław Martyniak (7 sierpnia 1930 r. – 2 listopada 2020 r.), wyświęcony 17 czerwca 1956 r. w Opolu, radca duchowny, dziekan honorowy, emerytowany proboszcz parafii Wszystkich Świętych w Nowym Browińcu.

Ks. Bronisław Martyniak urodził się w Międzybrodziu Żywieckim. Wyświęcony na kapłana 17 czerwca 1956 roku w Opolu. W kościele św. Franciszka w Zabrzu posługę pełnił w okresie od 10 lipca 1956 roku do 18 listopada 1960 roku. Za czasów jego posługi w Zabrzu, młodzież z parafii jeździła wraz z wikarymi do jego rodzinnego domu na wakacje. 6 marca 1962 roku mianowany proboszczem w Browińcu Nowym koło Głogówka. Był dziekanem dekanatu głogóweckiego, uhonorowany tytułem dziekana honorowego. Od 1996 roku na emeryturze. Zamieszkał w domu rodzinnym w Międzybrodziu Żywieckim. Początkowo jako emeryt pomagał w pracy duszpasterskiej w rodzinnej parafii, następnie przez prawie 20 lat duszpastersko pomagał w parafii w Czernichowie. Ostatnie lata życia spędził w domu, z którego z powodu problemów z chodzeniem praktycznie nie opuszczał. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia zdecydował się na udanie się do Domu Księży Emerytów w Opolu w maju 2020 r.

12. Ks. Herbert Simon (26 grudnia 1943 r. – 3 listopada 2020 r.), wyświęcony 16 czerwca 1968 r. w Opolu, wykładowca homiletyki, kapelana sióstr w Dobrzeniu Wielkim.

Śp. ks. dr Herbert Simon urodził się 26 XII 1943 r. w Bogacicy w rodzinie Romualda i Łucji zd. Siniawa. Wkrótce stracił ojca, który zginął podczas wojny. Szkołę podstawową ukończył w 1957 r. rodzinnej miejscowości i kontynuował naukę w Technikum Budowlanym w Opolu, gdzie w 1962 r. złożył egzamin dojrzałości. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 VI 1968 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach został wikariuszem najpierw w parafii Wniebowzięcia NMP w Jemielnicy (1968-1971), a następnie w katedrze opolskiej (1971-1974). W 1974 r. został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu homiletyki w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które zwieńczył doktoratem uzyskanym na podstawie pracy „Egzegetyczno-antropologiczna koncepcja przepowiadania w teorii i praktyce kaznodziejskiej Bruno Drehera”. W 1978 r. został wykładowcą homiletyki najpierw w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie (1978-1994), jak również w Instytucie Teologiczno-Pastoralnym, Filii KUL w Opolu (1983-1994), a następnie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego (1994-1997). W latach 1979-1982 pełnił ponadto funkcję wicerektora w seminarium. Był również członkiem Komisji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu (1980-1986). W 1997 r. ze względów zdrowotnych zrezygnował z pracy dydaktycznej. W latach 1989-1994 i 1996-2003 pełnił funkcję kapelana sióstr w Dobrzeniu Wielkim. Od 2003 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. Zmarł nagle 3 XI 2020 r.

13. Ks. Krzysztof Niebudek (31 marca 1969 r. – 8 listopada 2020 r.), wyświęcony 21 maja 1994 r. w Opolu, rezydent w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Ligocie Turawskiej.

Urodził się 31 III 1969 r. w Raciborzu w rodzinie Mariana i Antoniny zd. Ruczaj jako najstarszy z czworga rodzeństwa. W 1976 r. rozpoczął edukację w Szkole Podstawowej nr 12 w Raciborzu, którą ukończył w 1984 r. Kontynuował naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im Jana Kasprowicza w Raciborzu, w którym złożył egzamin dojrzałości w 1988 r. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 V 1994 r. z rąk bpa Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu, potem przez rok w parafii Wniebowzięcia NMP w Opolu-Gosławicach. Następnie posługiwał w parafiach św. Jana Chrzciciela w Raciborzu-Ostrogu (1997–2001), bł. Czesława w Opolu (2001-2005) oraz przy bazylice św. Jakuba Apostoła i św. Agnieszki w Nysie (2005-2007). W latach 2007-2014 pełnił funkcję administratora w parafii Chrystusa Króla w Bojanowie. W 2014 r. był krótko kapelanem w Domu Pomocy Społecznej w Dobrzeniu Wielkim, przez kolejne dwa lata rezydentem w parafii św. Jacka w Opolu-Kolonii Gosławickiej. W latach 2016-2020 był rezydentem w parafii św. Tomasza Apostoła w Kietrzu, a od 26 VIII 2020 r. w Ligocie Turawskiej. W ostatnich dniach zmagał się z chorobą COVID-19. Zmarł w szpitalu w Rybniku 8 XI 2020 r., w wieku 51 lat.

14. Ks. Norbert Walenty Peikert (9 sierpnia 1933 r. – 11 listopada 2020 r.), wyświęcony 19 czerwca 1960 r. w Opolu, emerytowany proboszcz parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Komornikach.

Urodził się jako Norbert Walenty Peikert w 9 VIII 1933 r. w Zabrzu w rodzinie Adolfa i Jadwigi zd. Mainusz jako najstarszy z trojga rodzeństwa. Szkołą podstawową ukończył w 1948 r. w rodzinnym mieście i kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum Przemysłu Hutniczego w Zabrzu. W 1951 r. w związku z repolonizacją nazwisk na Śląsku zmieniono mu nazwisko na Wyględa. Po ukończeniu 1 1951 r. gimnazjum zaczął uczęszczać do Technikum Budowy Urządzeń Hutniczych w Zabrzu i tam uzyskał w 1952 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze otrzymał nakaz pracy w Biurze Projektowania Urządzeń Przemysłu Hutniczego w Gliwicach. W 1955 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 19 VI 1960 r. z rąk bp. Franciszka Jopa w katedrze opolskiej. Po święceniach przez rok był wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Pyskowicach, a następnie w latach 1961-1972 w parafii św. Józefa w Opolu-Szczepanowicach. W 1972 r. został mianowany proboszczem parafii św. Jadwigi Śląskiej w Nowym Lesie, a po czterech latach objął parafię Nawiedzenia NMP w Komornikach, w której posługiwał do przejścia na emeryturę w 2008 r. Został wtedy kapelanem w „Sebasianeum Silesiacum”, gdzie posługiwał aż do 2017 r. Zamieszkał wtedy w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów. W 1996 r. powrócił do swojego dawnego nazwiska. Biskup Opolski nadał mu w 1996 r. tytuł dziekana honorowego, a w 2008 r. radcy duchownego. Zmarł 11 XI 2020 r.

15. Ks. Władysław Kut (6 stycznia 1930 r. – 12 listopada 2020 r.), wyświęcony 22 czerwca 1958 r. w Opolu, emerytowany proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Straduni.

Ks. Władysław Kut urodził się 6 I 1931 r. w Grodzisku w powiecie Strzyżów w rodzinie Stanisława i Marii zd. Dzięgiel. Szkołę podstawową ukończył w 1945 r. w rodzinnej miejscowości i kontynuował edukację w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego w Strzyżowie, gdzie złożył egzamin dojrzałości w 1952 r. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 VI 1958 r. z rąk bp. Franciszka Jopa w katedrze opolskiej. Po święceniach pełnił funkcję wikariusza w parafiach: św. Michała w Gliwicach (1958–1960), Ujeździe (1960–1961); św. Jana Chrzciciela w Zabrzu-Biskupicach (1961–1962), Wieszowej (1962–1964), Krzanowicach (1964–1966) i Ratnowicach (1966– 1967). W 1967 r. został mianowany proboszczem parafii św. Marcina Biskupa Ratnowicach. Po pięciu latach w 1973 r. objął parafię Dolna, a w latach 1977-1979 był proboszczem w Jełowej. W 1979 r. został proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Straduni, w której posługiwał do przejścia na emeryturę w 1989 r. Zamieszkał wtedy w Kobylicach na terenie parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej w Kędzierzynie-Koźlu. Od 2012 r. mieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu Zmarł 12 XI 2020 r.

16. Ks. Edmund Marek (18 kwietnia 1933 - 16 listopada 2020), emerytowany proboszcz parafii św. Marcina Biskupa w Starym Lesie.

Urodził się 18 IV 1933 r. w Połomi, pow. Wodzisław w rodzinie Józefa i Anastazji zd. Salamon jako najmłodszy z trojga rodzeństwa. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i kontynuował edukację najpierw przez rok w Państwowym Gimnazjum i Liceum Męskim w Rybniku, a następnie w nowo utworzonej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Wodzisławiu, gdzie złożył egzamin dojrzałości w 1951 r. Bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego 17 VI 1956 r. w opolskim kościele Podwyższenia Krzyża Świętego, pełniącym funkcje kościoła katedralnego. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Michała w Opolu-Półwsi (1956-1959). W 1959 r został administratorem parafii św. Katarzyny w Lipowej, a po trzech latach objął również jako administrator parafię Świętej Rodziny w Samborowicach. W 1986 r. został mianowany proboszczem parafii św. Marcina w Starym Lesie i pełnił tę funkcję do przejścia na emeryturę w 1999 r. Zamieszkał wtedy w Rydułtowach na terenie archidiecezji katowickiej. W 2014 r. przeniósł się do Diecezjalnego Domu Księży Emerytów w Opolu. Biskup Opolski nadał mu w 1996 r. tytuł dziekana honorowego. Zmarł 16 XI 2020 r. w Opolu

17. Ks. dr Zygmunt Nabzdyk (10 sierpnia 1930 - 22 listopada 2020), emerytowany wykładowca w Seminarium Duchownym, ojciec duchowny kleryków i kapłanów.

Śp. ks. Zygmunt Nabzdyk urodził się 10 VIII 1930 r. w Bielszowicach pow. Katowice w rodzinie Stanisława i Walerii zd. Augustyn. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową. Po powrocie ojca z obozu koncentracyjnego wraz z całą rodziną przeprowadził się do Otmętu i kontynuował naukę w prywatnej szkole średniej w Krapkowicach. Po zakończeniu wojny w 1945 r. kontynuował edukację najpierw w Państwowym Gimnazjum w Nowej wsi pw. Katowice, a od sierpnia 1945 r. w Prudniku, gdzie zamieszkał z całą rodziną. Egzamin dojrzałości złożył w prudnickim Liceum Ogólnokształcącym w 1949 r. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Opolu-Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1954 r. w katedrze opolskiej z rąk ordynariusza częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Jako neoprezbiter został wikariuszem w parafii św. Barbary w Bytomiu (1954–1957). Następnie został mianowany prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie-Opolu (1957-1959), a w latach 1959–1977 seminaryjnym ojcem duchownym. W latach 1977-1983 pełnił funkcję dyrektora Domu Studiów w Opolu. Od 1977 do 1994 roku był także wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie, a w latach 1977-2008 także diecezjalnym ojcem duchownym. W latach 1989-2008 r. pracował również jako sędzia w Sądzie Diecezji Opolskiej. W 1979 r. uzyskał stopień naukowy licencjata teologii na Akademickim Studium Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie pracy licencjackiej „Motywacje teologiczne i postawy optymalne modlitwy według Soboru Watykańskiego II”, a w 1989 r. stopień doktora teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu na podstawie pracy „Modlitwa błagalna jako kształt wiary chrześcijańskiej w świetle współczesnej teologii katolickiej. Od roku 1987 do 2010 był członkiem Diecezjalnej Rady Kapłańskiej. W latach 1988-2008 był duszpasterzem inteligencji i zarazem opiekunem Klubów Inteligencji Katolickiej. W ramach diecezji pełnił również funkcje referenta ds. powołań, był członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej, Komisji ds. Konserwacji Zabytków i Budownictwa Sakralnego i Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. Przez wiele lat przewodził Unii Apostolskiej Kleru w diecezji opolskiej – stowarzyszeniu dla duchownych diecezjalnych, którzy zobowiązują się, wzajemnie się wspierając, realizować w pełni życie według Ducha, poprzez pełnienie posługiwania. Był także promotorem sprawiedliwości w etapie diecezjalnym procesu beatyfikacyjnego Marii Luizy Merkert i Franciszki Werner (1984-1997). W 1981 r. otrzymał tytuł honorowy kapelana Jego Świątobliwości. W 2008 przeszedł na emeryturę. Zmarł w niedzielę 22 XI 2020 r. w wieku 90 lat.

18. Ks. Józef Wojtasek (26 listopada 1953 - 22 listopada 2020), proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Moszczance.

Śp. ks. Józef Wojtasek urodził się 26 XI 1953 r. w Czarnowąsach w rodzinie Teodora i Agnieszki zd. Pyla. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w Popielowie, a od 1967 r. kontynuował w Nowych Siołkowicach, ponieważ rodzina przeprowadziła się do tej miejscowości. Szkołę średnią ukończył w Liceum Ogólnokształcącym w Dobrzeniu Wielkim. Bezpośrednio po maturze wstąpił w 1972 r. do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 23 IV 1978 r. z rąk bp. Alfonsa Nossola w katedrze opolskiej. Jako neoprezbiter został mianowany wikariuszem parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu (1978-1981). Następnie był wikarym w parafii św. Anny w Zabrzu (1981-1983) oraz w parafii św. Marcina Biskupa w Tarnowie Opolskim (1983-1985). 19 XII 1985 r. został mianowany administratorem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Moszczance, a po uzyskaniu niezbędnej wówczas zgody władz państwowych od 29 VIII 1986 r. – jej proboszczem. Dzięki jego zaangażowaniu w 1988 r. został ukończony nowy kościół parafialny w Moszczance (poprzedni uległ zniszczeniu w wyniku działań wojennych w 1945 r. i na cele świątyni zaadaptowano przedwojenną restaurację „Unter den Linden”) i nowa plebania oraz wzniesiony nowy kościół pw. Najśw. Serca Pana Jezusa na cmentarzu parafialnym w Moszczance, który został poświęcony w 1995 r. W latach 1992-1997 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Prudnik. Biskup Opolski nadał mu w 1995 r. tytuł dziekana honorowego. Zmarł 22 XI 2020 r.

19. Ks. Ryszard Michalik (19 października 1963 - 22 listopada 2020), proboszcz parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Chróścinie Opolskiej.

Śp. ks. Ryszard Michalik urodził się 19 X 1963 r. w Zielinie w rodzinie Jerzego i Rity zd. Krasek. Edukację rozpoczął w szkole podstawowej w Smolarni, gdzie ukończył cztery klasy, a następnie kontynuował ją w szkole podstawowej w Racławiczkach. W 1978 r. rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Krapkowicach, a po jej ukończeniu pracował jako ślusarz-mechanik, jednocześnie kontynuując naukę w technikum dla pracujących, w którym uzyskał w 1985 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 VI 1991 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach przez trzy lata był wikariuszem parafii Świętej Rodziny w Zawadzkiem, a następnie w parafii NSPJ w Raciborzu (1994-1996), w parafii św. Piusa X i św. Marii Goretti w Kędzierzynie-Koźlu (1996-1998) oraz w Łączniku (1998-2003). W roku 2003 został mianowany proboszczem parafii św. Klemensa Rzymskiego w Rusocinie. W latach 2014–2016 był proboszczem w parafii św. Antoniego w Zdzieszowicach, a od 2016 r. posługiwał w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Chróścinie Opolskiej. Zmarł 22 XI 2020 r.

20. Ks. dr Wiesław Szeląg (10.12.1943-25.11.2020), emerytowany proboszcz parafii św. Marcina Biskupa w Tarnowie Opolskim. Pogrzeb odbył się w poniedziałek, 30 listopada 2020 r. o godz. 11:00 w kościele parafialnym św. Mikołaja i św. Franciszka Ksawerego w Otmuchowie.

Urodził się 10 XII 1943 r. w Wiśniowej Górze, powiat Otwock. W 1945 r. jego rodzina przeprowadziła się do Ratnowic na Śląsku Opolskim. Szkołę podstawową ukończył w 1958 r. w Mesznie i przez rok kontynuował naukę w szkole zawodowej w Jaworze. W 1959 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Gliwicach, gdzie złożył w 1963 r. egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 14 VI 1970 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Po święceniach został wikariuszem w parafii Trójcy Świętej w Szemrowicach (1970–1971). W latach 1971–74 był wikariuszem parafii Wniebowzięcia NMP w Jemielnicy. Następnie został wikariuszem parafii Krzyża Świętego w Bytomiu-Miechowicach (1974–76), a potem w parafii Wniebowzięcia NMP w Rudach (1976–79). W 1979 r. został mianowany proboszczem w parafii św. Wawrzyńcach w Królowych, gdzie był duszpasterzem do roku 1987. W kwietniu 1987 r. został najpierw administratorem parafii św. Marcina Bp. w Tarnowie Opolskim, a po uzyskaniu wymaganej zgody władz państwowych w październiku tego roku – jej proboszczem. Pełnił tę funkcję do przejścia na emeryturę w roku 2013. Zamieszkał wtedy w Domu Księży Emerytów w Nysie. W 2009 r. uzyskał na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu stopień naukowy doktora teologii na podstawie pracy „Rola Barucha w Księdze Izajasza”. W latach 1988-92 był wicedziekanem dekanatu Ozimek. W 1996 r. Biskup Opolski nadał mu tytuł dziekana honorowego. Zmarł 25 XI 2020 r.

21. Ks. Władysław Horiszny (13 listopada 1930 - 29 listopada 2020), emerytowany proboszcz parafii Matki Boskiej Fatimskiej w Opolu-Grudzicach.

Urodził się 13 XI 1930 r. w Reniowie pow. Zborów na dawnych Kresach Wschodnich w rodzinie Michała i Ludwiki zd. Łanowej. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w 1936 r. w rodzinnej miejscowości, po zajęciu tych terenów przez Rosjan kontynuował w szkole rosyjskiej, a od 1941 r. podczas okupacji niemieckiej w szkole polskiej. W 1945 r. wraz z całą rodziną przeprowadził się najpierw do Gołkowic, a od 1948 r. do Jakubowic w pow. kluczborskim. W Byczynie w 1946 r. ukończył szkołę podstawową i kontynuował edukację w gimnazjum ogólnokształcącym w Kluczborku, gdzie w 1951 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie otrzymał 17 VI 1956 r. z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego w katedrze opolskiej. Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu (1956–1959). W 1959 r. został ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie-Opolu i pełnił tę funkcję do 1975 r. W roku akademickim 1962/63 odbył studia teologii życia wewnętrznego na Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. W latach 1975-1979 był notariuszem w kurii diecezjalnej w Opolu. W latach 1968-1976 był diecezjalnym referentem ds. misji katolickich, a 1969-1976 referentem ds. powołań kapłańskich. Od 1979 do 1980 roku był wikariuszem w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Opolu-Groszowicach, posługując jako samodzielny duszpasterz w kościele pw. Matki Boskiej Fatimskiej w Opolu-Grudzicach. Po utworzeniu w Opolu-Grudzicach samodzielnej parafii został jej pierwszym proboszczem. Posługę tę pełnił do 1995 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów. Biskup Opolski nadał mu w 1980 roku tytuł dziekana honorowego, a w1994 r. radcy duchownego. Zmarł 29 XI 2020 r.

22. Ks. Zbigniew Osadnik (4 stycznia 1949 - 30 listopada 2020), emerytowany misjonarz.

Ks. Zbigniew Osadnik urodził się 4 I 1949 r. w Bytomiu, w rodzinie Leopolda i Eugenii zd. Adamiak. Ukończył szkołę podstawową im. M. Kopernika w Bytomiu i w tym mieście kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. J. Smolenia. Po maturze w 1968 r. ukończył dwuletnie studium pomaturalne o profilu ekonomicznym w Bielsku Białej. W 1970 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 V 1976 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Wacława Wyciska. Po święceniach był wikariuszem w Gogolinie (1976-1978) oraz w parafii św. Anny w Zabrzu (1978-1980). W 1980 r. udał się na roczny kurs języka hiszpańskiego w Louvain, a następnie w latach 1981-1986 pracował na misjach w Peru (diecezja Caraveli). W roku 1986 powrócił do diecezji opolskiej.
W latach 1986-1987 był kapelanem sióstr w Krzyżanowicach. W okresie od 1987 do 1990 był wikariuszem w parafii św. Zygmunta i św. Jadwigi w Koźlu, a w latach 1990-1991 wikariuszem w parafii Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kluczborku. W 1991 r. ze względów zdrowotnych odszedł z czynnego duszpasterstwa i zamieszkał w Domu Księży Emerytów najpierw w Opolu, a następnie w Nysie. Zmarł 30 listopada 2020 r.

23. Ks. Adam Szubka (zm. 2 grudnia 2020), emerytowany proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Bogdanowicach.

24. Ks. Krzysztof Pagór (14 kwietnia 1950 r. - 18 grudnia 2020 r.), wyświęcony 16 maja 1976 r. w Opolu, proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kątach Opolskich.

Urodził się 14 IV 1950 r. w Zabrzu w rodzinie Leona i Olgi zd. Zielosko. Szkołę podstawową ukończył w 1964 r. w rodzinnym mieście i kontynuował naukę w Technikum Budowlanym w Zabrzu. W 1964 r. zmarł jego ojciec. Szkołę średnią ukończył w 1970 r. i bezpośrednio po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 16 V 1976 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Wacława Wyciska. Po święceniach został mianowany wikariuszem w parafii Świętej Rodziny Zawadzkiem (1976-1979), a następnie w parafii Wniebowzięcia NMP w Krapkowicach-Otmęcie (1979-1980). W latach 1980-1983 został skierowany na studia specjalistyczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w zakresie filozofii. Od 1983 do 1986 r. był proboszczem parafii św. Jadwigi w Skoroszycach. Równocześnie był wykładowcą filozofii w Diecezjalnym Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Opolu (1984-1994) oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie (1986-1994), a po utworzeniu w 1994 r. Uniwersytetu Opolskiego został nauczycielem akademickim tej uczelni. W 2004 r. zakończył działalność dydaktyczną i został kapelanem sióstr jadwiżanek w Czarnowąsach. W 2012 r. został mianowany proboszczem parafii Najśw. Serca Pana Jezusa w Kątach Opolskich. Zmarł 18 XII 2020 r.

ZMARLI KAPŁANI / 2018-2019

Ks. Piotr Ziaja (16 lipca 1926 r. – 23 listopada 2018 r.), wyświęcony 21 czerwca 1953 r. w Górze Świętej Anny, kapelan Jego Świątobliwości, emerytowany sędzia w Sądzie Diecezji Opolskiej.
Ks. Alojzy Sitek (29 stycznia 1929 r. – 18 stycznia 2019 r.), wyświęcony 20 czerwca 1954 r. w Opolu, emerytowany kanclerz Kurii Diecezji Opolskiej.
Ks. Szczepan Wardenga (24 października 1950 r. – 21 stycznia 2019 r.), wyświęcony 19 maja 1975 r. w Bytomiu, dziekan honorowy, emerytowany proboszcz parafii św. Piotra i św. Pawła w Grzędzinie.
Bp Jan Bagiński (31 maja 1932 r. – 19 maja 2019 r.), wyświęcony 17 czerwca 1956 r. w Opolu, konsekracja na biskupa 15 sierpnia 1985 w Opolu, emerytowany biskup pomocniczy Diecezji Opolskiej.
Ks. Józef Kobyłka (6 lipca 1951 r. – 5 czerwca 2019 r.), wyświęcony 19 maja 1975 r. w Bytomiu, dziekan honorowy, proboszcz parafii św. Walentego w Walcach.
Ks. Franciszek Piechota (16 października 1933 r. – 17 czerwca 2019 r.), wyświęcony 23 czerwca 1957 r. w Opolu, dziekan honorowy, radca duchowny, kapelan Jego Świątobliwości, emerytowany wiceoficjał Sądu Diecezji Opolskiej oraz emerytowany rektor kościoła pw. św. Sebastiana w Opolu.
Ks. Konrad Hermański (8 września 1957 r. – 19 października 2019 r.), wyświęcony 16 maja 1982 r. w Zębowicach, emerytowany proboszcz parafii św. Jakuba w Prężynie.
Ks. Gerhard Sobotta (23 sierpnia 1935 r. – 23 października 2019 r.), wyświęcony 31 sierpnia 1958 r. w Opolu, dziekan honorowy, radca duchowny, kapelan Jego Świątobliwości, prałat Jego Świątobliwości, emerytowany proboszcz parafii Najśw. Serca Pana Jezusa w Kątach Opolskich.
Ks. Jerzy Jarczak (30 lipca 1952 r. – 17 listopada 2019 r.), wyświęcony 23 kwietnia 1978 r. w Opolu, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Wierzbiu.
Ks. Jerzy Kowolik (21 lutego 1936 r. – 29 listopada 2019 r.), wyświęcony 21 czerwca 1959 r. w Opolu, dziekan honorowy, radca duchowny, emerytowany proboszcz parafii św. Stanisława w Naczęsławicach.

Offcanvas Section

Login To Your Account

Zmarli kapłani

Spis treści