W sobotę, 29 stycznia br. w szpitalu zmarł ks. Henryk Prygiel (8.03.1957-29.01.2022), emerytowany proboszcz Parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olbrachcicach.
Msza pogrzebowa została odprawiona w sobotę, 5 lutego 2022 roku o godz. 11.00 w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Żędowicach.
Śp. ks. Henryk Prygiel urodził się 8 III 1957 r. w Gliwicach w rodzinie Franciszka i Jadwigi zd. Wowra. Szkolę podstawową ukończył w rodzinnym mieście i kontynuował naukę w Liceum Zawodowym Samochodowym w Gliwicach. Po złożeniu w 1977 r. egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 V 1983 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach został wikariuszem w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku. Po trzech latach, w 1986 r. został mianowany wikariuszem parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach. W 1989 r. został wikariuszem w parafii Matki Boskiej Bolesnej w Żędowicach, a rok później mianowany proboszczem tejże parafii. W 2003 roku został proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olbrachcicach. Zadanie to wypełniał do 5 lipca 2020 roku. Następnie zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1990-1995 był wicedziekanem dekanatu Zawadzkie, a 2012-2018 pełnił funkcję dziekana dekanatu Biała. Zmarł 29 I 2022 r.
Polecajmy śp. ks. Henryka Bożemu Miłosierdziu:
Miłosierny Boże, spraw, aby Twój sługa, kapłan Henryk, którego w ziemskim życiu zaszczyciłeś świętym posłannictwem, radował się wiecznie w niebieskiej chwale. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
___________________
zdj. Gość Opolski
Podczas Mszy św. w Uroczystość Objawienia Pańskiego sprawowanej w południe w katedrze opolskiej ogłoszony został złoty jubileusz diecezji opolskiej, którego obchody potrwają od Wielkiego Czwartku do uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Dziękujemy TVP3 Opole za udostępnienie nagrania.
"Jesteśmy uczestnikami przełomowej chwili. Po dokładnym rozeznaniu przez Kościół życiorysu tej wyjątkowej zakonnicy i sprawdzeniu dokumentów ilustrujących żywy kult tej postaci możemy przystąpić do wszczęcia przepisanej prawem kościelnym procedury, która z najwyższą starannością będzie mogła przedstawić Ojcu Świętemu wyniki wielowiekowych starań o wyniesienie jej na ołtarze - powiedział biskup gliwicki Jan Kopiec w kazaniu podczas Mszy św., którą rozpoczęto proces beatyfikacyjny świątobliwej Eufemii (Ofki), księżniczki raciborskiej, przeoryszy i fundatorki tamtejszego klasztoru dominikanek (więcej o Ofce - TUTAJ). Mszy św. przewodniczył biskup opolski Andrzej Czaja, koncelebrowało kilkunastu księży z ziemi raciborskiej, a także ojcowie dominikanie z Krakowa i Wrocławia." (...)
"Na Mszy św. zgromadzili się wierni z Raciborza, przedstawiciele władz samorządowych, przyjechały też dominikanki z Zielonki, delegacje sióstr elżbietanek i werbistek." Czytaj więcej na Gość Opolski
To ważny krok do wyniesienia na ołtarze raciborskiej zakonnicy. "– Po dokładnym rozeznaniu przez Kościół życiorysu tej wyjątkowej zakonnicy możemy przystąpić do wszczęcia procedury, która będzie mogła przedstawić Ojcu Świętemu wyniki wielowiekowych starań o wyniesienie jej na ołtarze – mówił podczas kazania bp Jan Kopiec, ordynariusz diecezji gliwickiej." - Radio Doxa
"Od siedmiu stuleci przyzywana w czasie niebezpieczeństwa czy choroby. Świątobliwa Eufemia Raciborska żyła na przełomie XIII i XIV wieku. Diecezja Opolska rozpoczęła jej proces beatyfikacyjny." Relację z tego wydarzenia można zobaczyć także na stronie TVP 3 OPOLE - KLIKNIJ TUTAJ
Biogram Eufemii raciborskiej
Eufemia, zdrobniale Ofka, urodziła się ok. 1299 r. Jej ojcem był Przemysł, książę raciborski, a matką była Anna, księżniczka czerska z Mazowsza. 9 kwietnia 1306 r. ojciec postanowił umieścić ją w klasztorze Dominikanek w Raciborzu na naukę i wychowanie. 9 kwietnia 1313 r. Ofka wstąpiła do tegoż klasztoru i przyjęła habit zakonny. Wówczas wniosła spory posag przygotowany jej przez ojca i brata Leszka. Zapewne już w 1314 r. złożyła profesję zakonną. Życie Eufemii w zakonie normowały Reguła św. Augustyna i Konstytucje sióstr Zakonu Kaznodziejskiego. Zgodnie z nimi zakonnica, przebywając w klauzurze i żyjąc w ubóstwie, czystości oraz posłuszeństwie, oddawała się głównie modlitwie i pokucie, aby w ten sposób wspomagać działalność apostolską dominikanów. Ofka spędziła w raciborskim klasztorze prawie 46 lat, wciąż troszcząc się o jego dobre funkcjonowanie i rozwój. W tym celu kupowała czynsze i wioski, a nawet miasteczko Baborów. Odegrała niemałą rolę w procesie powstawania kościoła klasztornego. Cieszyła się wielkim uznaniem wśród prowincjałów Stanisława z Krakowa i Piotra z Chomiąży, członków kapituły prowincjalnej polskich dominikanów oraz innych osób z rodziny książęcej, rycerstwa i szlachty. Należała do maryjnego Bractwa Literackiego w Raciborzu, którego statuty pochodzą z 1343 r. W latach 1341-1346 i 1349-1359 pełniła funkcję przeoryszy klasztoru Dominikanek w Raciborzu. W 1346 r. na własną prośbę została złożona z urzędu przełożonej. Wcześniej oddała klasztor i wszystkie jego posiadłości pod opiekę papieża Klemensa VI (1342-1352), który 2 lipca 1345 r. w Awinionie wydał bullę protekcyjną dla raciborskich dominikanek. Powodem tego były zapewne zagrożenia płynące z wojny polsko-czeskiej o Śląsk (1345-1348) i troska o zabezpieczenie dóbr klasztoru. W latach 1346-1349 toczyła się sprawa kradzieży pieniędzy Eufemii, której dokonał pewien dominikanin. Dochodziła ona sprawiedliwości, odwołując się do kapituł prowincjalnych Zakonu Kaznodziejskiego, zebranych w Toruniu, Krakowie i Legnicy, a nawet do generała zakonu. 8 grudnia 1358 r., w obecności m.in. Mikołaja II Przemyślidy, księcia opawsko-raciborskiego, jego syna Jana, prowincjała polskich dominikanów Piotra z Chomiąży i spowiednika raciborskich dominikanek Jana, Eufemia oznajmiła swoją ostatnią wolę. Poszczególne włości i czynsze zapisała swoim krewnym księżniczkom, będącym mniszkami w Raciborzu i postanowiła, że po ich śmierci wszystko przejdzie na własność konwentu raciborskich sióstr. Stąd też nazywana jest fundatorką klasztoru Dominikanek w Raciborzu, w którym zmarła w opinii świętości 17 stycznia 1359 r.
Modlitwa o beatyfikację świątobliwej Eufemii
Miłosierny Boże, Ojcze ubogich, Ty wybrałeś świątobliwą Eufemię, księżniczkę z rodu Piastów, do stanu zakonnego i pozwoliłeś jej przez cnotliwe życie w raciborskim klasztorze dominikanek odejść z tego świata w opinii świętości, proszę Cię, spraw, aby została włączona w poczet błogosławionych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwa o uproszenie łaski za wstawiennictwem świątobliwej Eufemii raciborskiej
Świątobliwa Eufemio, z dawien dawna przez wielu umiłowana i otoczona czcią! Ty, wpatrując się w krzyż, rozważałaś Mękę Pańską, wielką miłością płonęłaś do Jezusa obecnego w Eucharystii, umartwiałaś swoje ciało licznymi pokutami, a wstępując do klasztoru Dominikanek w Raciborzu, całkowicie oddałaś Chrystusowi swoje życie. Byłaś wzywana, gdy zagrażało niebezpieczeństwo, w czasie choroby i w wielorakich potrzebach. Zasłynęłaś niezwykłymi znakami. Proszę Cię i ja, abyś u miłosiernego Boga wyprosiła mi łaskę…
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Chwała Ojcu…
___________________
zdj. Gość Opolski
Biskup Opolski Andrzej Czaja w niedzielę 16 stycznia 2022 r. w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Raciborzu otworzył proces beatyfikacyjny świątobliwej Eufemii Piastówny (1299-1359), księżniczki raciborskiej i przeoryszy raciborskich dominikanek. Uroczystość rozpoczęła się Mszą św. o godz. 12.00 pod przewodnictwem Biskupa Opolskiego, podczas której homilię wygłosił Biskup Gliwicki Jan Kopiec.
Biogram Eufemii raciborskiej
Eufemia, zdrobniale Ofka, urodziła się ok. 1299 r. Jej ojcem był Przemysł, książę raciborski, a matką była Anna, księżniczka czerska z Mazowsza. 9 kwietnia 1306 r. ojciec postanowił umieścić ją w klasztorze Dominikanek w Raciborzu na naukę i wychowanie. 9 kwietnia 1313 r. Ofka wstąpiła do tegoż klasztoru i przyjęła habit zakonny. Wówczas wniosła spory posag przygotowany jej przez ojca i brata Leszka. Zapewne już w 1314 r. złożyła profesję zakonną. Życie Eufemii w zakonie normowały Reguła św. Augustyna i Konstytucje sióstr Zakonu Kaznodziejskiego. Zgodnie z nimi zakonnica, przebywając w klauzurze i żyjąc w ubóstwie, czystości oraz posłuszeństwie, oddawała się głównie modlitwie i pokucie, aby w ten sposób wspomagać działalność apostolską dominikanów. Ofka spędziła w raciborskim klasztorze prawie 46 lat, wciąż troszcząc się o jego dobre funkcjonowanie i rozwój. W tym celu kupowała czynsze i wioski, a nawet miasteczko Baborów. Odegrała niemałą rolę w procesie powstawania kościoła klasztornego. Cieszyła się wielkim uznaniem wśród prowincjałów Stanisława z Krakowa i Piotra z Chomiąży, członków kapituły prowincjalnej polskich dominikanów oraz innych osób z rodziny książęcej, rycerstwa i szlachty. Należała do maryjnego Bractwa Literackiego w Raciborzu, którego statuty pochodzą z 1343 r. W latach 1341-1346 i 1349-1359 pełniła funkcję przeoryszy klasztoru Dominikanek w Raciborzu. W 1346 r. na własną prośbę została złożona z urzędu przełożonej. Wcześniej oddała klasztor i wszystkie jego posiadłości pod opiekę papieża Klemensa VI (1342-1352), który 2 lipca 1345 r. w Awinionie wydał bullę protekcyjną dla raciborskich dominikanek. Powodem tego były zapewne zagrożenia płynące z wojny polsko-czeskiej o Śląsk (1345-1348) i troska o zabezpieczenie dóbr klasztoru. W latach 1346-1349 toczyła się sprawa kradzieży pieniędzy Eufemii, której dokonał pewien dominikanin. Dochodziła ona sprawiedliwości, odwołując się do kapituł prowincjalnych Zakonu Kaznodziejskiego, zebranych w Toruniu, Krakowie i Legnicy, a nawet do generała zakonu. 8 grudnia 1358 r., w obecności m.in. Mikołaja II Przemyślidy, księcia opawsko-raciborskiego, jego syna Jana, prowincjała polskich dominikanów Piotra z Chomiąży i spowiednika raciborskich dominikanek Jana, Eufemia oznajmiła swoją ostatnią wolę. Poszczególne włości i czynsze zapisała swoim krewnym księżniczkom, będącym mniszkami w Raciborzu i postanowiła, że po ich śmierci wszystko przejdzie na własność konwentu raciborskich sióstr. Stąd też nazywana jest fundatorką klasztoru Dominikanek w Raciborzu, w którym zmarła w opinii świętości 17 stycznia 1359 r.
Modlitwa o beatyfikację świątobliwej Eufemii
Miłosierny Boże, Ojcze ubogich, Ty wybrałeś świątobliwą Eufemię, księżniczkę z rodu Piastów, do stanu zakonnego i pozwoliłeś jej przez cnotliwe życie w raciborskim klasztorze dominikanek odejść z tego świata w opinii świętości, proszę Cię, spraw, aby została włączona w poczet błogosławionych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwa o uproszenie łaski za wstawiennictwem świątobliwej Eufemii raciborskiej
Świątobliwa Eufemio, z dawien dawna przez wielu umiłowana i otoczona czcią! Ty, wpatrując się w krzyż, rozważałaś Mękę Pańską, wielką miłością płonęłaś do Jezusa obecnego w Eucharystii, umartwiałaś swoje ciało licznymi pokutami, a wstępując do klasztoru Dominikanek w Raciborzu, całkowicie oddałaś Chrystusowi swoje życie. Byłaś wzywana, gdy zagrażało niebezpieczeństwo, w czasie choroby i w wielorakich potrzebach. Zasłynęłaś niezwykłymi znakami. Proszę Cię i ja, abyś u miłosiernego Boga wyprosiła mi łaskę…
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Chwała Ojcu…
W Opolskim Ratuszu tradycyjnie pierwsza konferencja prasowa w Nowym 2022 Roku dotyczyła Orszaku Trzech Króli. Już po raz 9 ulicami Opola przejdzie tegoroczny Orszak Trzech Króli (6.01.2022).
Informacje szczegółowe:
O godz. 14.30 – spotykamy się na Placu Jana Pawła II w Opolu (plac przed teatrem im. Jana Kochanowskiego).
O godz. 15.00 – Orszak wyrusza z Placu Jana Pawła II, przechodzimy ul. Ozimską w kierunku Placu Wolności, a następnie obok kościoła oo. Franciszkanów wchodzimy na Rynek, gdzie odbędzie się pokłon Trzech Króli i wspólnym kolędowaniem zakończymy orszak.
