Ułatwienia dostępu

Offcanvas Section

W następujące soboty: 4 XI, 18 XI, 25 XI i 2 XII 2023 r. w Diecezjalnym Ośrodku Formacyjnym w Opolu (ul. Kard. B. Kominka 1a) odbędzie kurs dla kandydatów na nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej (rozpoczęcie o 9.45, zakończenie ok. 14.30, w programie Msza św. i wykłady). W niedzielę 10 XII o godz. 14.00 podczas Mszy św. w kościele seminaryjno-akademickim (ul. Drzymały 1a) sprawowanej pod przewodnictwem Biskupa nastąpi uroczyste upoważnienie do pełnienia tej posługi.
Parafie, zgodnie ze zwyczajem, pokrywają opłaty za materiały szkoleniowe i zwracają kandydatom koszty podróży. Na pierwsze spotkanie (tj. 4 XI) należy przywieźć pismo polecające od proboszcza/administratora lub przełożonego zakonu lub zgromadzenia. Formularz pisma dostępny jest dla księży po zalogowaniu na stronie internetowej diecezji opolskiej (w zakładce: Liturgia/dokumenty „Prośba o dopuszczenie do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej.pdf”).
Zgodnie z zarządzeniem Episkopatu Polski (9 marca 2006 r.) przyjętymi do posługi nadzwyczajnych szafarzy mogą być: mężczyźni, siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego w wieku od 25 do 65 lat. Ich ustanowienie musi poprzedzić odpowiedni kurs przygotowawczy. Kandydaci powinni się odznaczać zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym oraz poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych.
Pierwszy Synod diecezji opolskiej zobowiązuje duszpasterzy, aby w każdej parafii zostali ustanowieni nadzwyczajni szafarze Komunii świętej, którzy będą pomagali w rozdawaniu Jej w czasie Eucharystii oraz w każdą niedzielę i święto będą zanosili Komunię świętą chorym (statut 42). Przypomnienie dotyczy zwłaszcza duszpasterzy tych parafii, w których szafarze jeszcze nie posługują albo ich liczba jest niewystarczająca.
Zgłoszenia na kurs (z podaniem jedynie imion i nazwisk oraz parafii lub nazwy zgromadzenia) przyjmujemy w wydziale duszpasterskim (mailowo: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub telefonicznie 77 44 32 130) do 31 października.

Peregrynacja relikwii bł. Rodziny Ulmów w diecezji opolskiej 

28 października – 4 listopada 2023 r.

 

 

28 października (sobota) – Racibórz, parafia NSPJ

17.15 – Przywitanie relikwii w diecezji. Różaniec o pokój na świecie

18.00 – Msza św.

19.00 – Czuwanie dla rodzin (prowadzi Dekanalne Duszpasterstwo Rodzin)

20.00 – Różaniec o poszanowanie życia (prowadzi młodzież)

21.00 – Apel Jasnogórski

Indywidualna modlitwa do godz. 22.00.

 

29 października (niedziela)

Racibórz, parafia NSPJ

Msze św. o godz.: 7.00, 9.00, 10.30, 12.00

Po każdej Eucharystii modlitwa za wstawiennictwem bł. Rodziny Ulmów; po Mszy św. o godz. 10.30 modlitwa z dziećmi

8.30 – Godzinki

Indywidualna modlitwa do godz. 13.00.

 

Jemielnica, Sanktuarium Świętego Józefa

15.00 – Zjazd Bractwa Świętego Józefa (modlitwa różańcowa, konferencja formacyjna, możliwość uczczenia relikwii)

 

30 października (poniedziałek)

Kędzierzyn-Koźle, parafia św. Eugeniusza de Mazenod

Msze św. o godz.: 7.00, 8.00

Indywidualna i wspólnotowa modlitwa do godz. 19.00

19.00 – Msza św. z udziałem kapłanów całego dekanatu.

Po Eucharystii wyruszy Orszak Wszystkich Świętych do kościoła pw. św. Mikołaja.

 

31 października (wtorek) – Opole

Do południa relikwie nawiedzą kaplicę w Kurii Diecezji Opolskiej oraz Dom Samotnej Matki w Opolu.

Od godz. 12.00 możliwość indywidualnego uczczenia relikwii w kościele Ojców Franciszkanów.

17.15 – rozpoczęcie liturgii w kościele Ojców Franciszkanów

Procesyjne przejście do kościoła pw. Matki Bożej Bolesnej i św. Wojciecha. (trasa prowadzi przez rynek, ul. Osmańczyka, wzdłuż galerii Solaris).

18.00 – Msza św.

19.30 – Czuwanie dla rodzin (prowadzi Domowy Kościół)

Indywidualna modlitwa do godz. 21.00.

 

1 listopada (środa) – parafia św. Michała Archanioła w Opolu-Półwsi

7.00 – Jutrznia z Uroczystości Wszystkich Świętych

Msze św. o godz.: 7.30, 9.00, 11.00 i 18.00

Podczas każdej Eucharystii akt zawierzenia rodzin przez wstawiennictwo bł. Rodziny Ulmów.

17.30 – Różaniec w intencji rodzin

Indywidualna modlitwa do godz. 19.00.

 

2 listopada (czwartek) – Opole, parafia Przemienienia Pańskiego

Msze św. o godz.: 6.30, 9.00, 18.30.

Po każdej Eucharystii możliwość uczczenia relikwii.

Po Mszy św. o godz. 18.30 nabożeństwo w intencji rodzin i kobiet w stanie błogosławionym.

Indywidualna modlitwa w kaplicy w godz. 10.00-16.00.

 

3 listopada (piątek) – Kluczbork, parafia MBWW

Msze św. o godz.: 6.15, 7.00, 9.00, 18.00.

Po każdej Eucharystii możliwość uczczenia relikwii.

10.00 – Różaniec o poszanowanie życia

19.00 – Wykład o bł. Rodzinie Ulmów (przedstawiciele IPN)

Indywidualna modlitwa do godz. 20.00.

 

4 listopada (sobota) – Nysa, parafia św. Piotra i Pawła

08.00 – Jutrznia z uroczystym wniesieniem relikwii

09.00 – Czuwanie dla małżeństw w średnim wieku oraz małżonków-seniorów

10.00 – Czuwanie dla narzeczonych i poszukujących „drugiej połówki”

11.00 – Czuwanie dla rodziców po doświadczeniu straty dziecka

12.00 – Czuwanie dla młodych małżonków i rodzin

Podczas każdego z czuwań dla poszczególnych grup konferencję wygłosi ks. dr Grzegorz Czerwonka, duszpasterz rodzin archidiecezji przemyskiej, zaangażowany w organizację beatyfikacji bł. Rodziny Ulmów.

13.00 – Msza św. z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich

14.00 – Czas indywidualnego nawiedzenia i uczczenia relikwii

15.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia

Pożegnanie relikwii w diecezji.

 

Ulmowie peregrynacja 2023 1200

Diecezjalne obchody Dnia Dziecka Utraconego odbędą się w niedzielę 15 października o godz. 17.00 w Bazylice na Górze Świętej Anny. Po Mszy św., która rozpocznie obchody, uczestnicy procesyjnie udadzą się na pobliski cmentarz do symbolicznego Grobu Dziecka Utraconego. 

 

16 Dzień Dziecka Utraconego

JAN PAWEŁ II – CYWILIZACJA ŻYCIA

List pasterski Episkopatu Polski

zapowiadający ogólnopolskie obchody XXIII Dnia Papieskiego

  

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

           

Życie jest darem, który człowiek otrzymuje od Boga. Troska z jaką właściciel z dzisiejszej Ewangelii przygotowuje winnicę – otaczając ją murem, kopiąc tłocznie i stawiając wieżę – jest obrazem miłości Boga, który stwarzając świat i wyposażając człowieka w rozum i wolną wolę dał mu warunki do rozwoju. Dary te są wyrazem zaufania wobec człowieka, który odkrywając wolę Bożą, może kierować własnym życiem i wpływać na losy innych. W ten sposób Bóg zaprosił człowieka do budowania na świecie „cywilizacji życia”. Jej podstawą jest rodzina i rodzące się w niej nowe życie. Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Przychodząc na świat, przynoszą z sobą orędzie życia, które wskazuje na Stwórcę, o czym przypomniał na Kongresie Rodzin w Rzymie w 2000 roku św. Jan Paweł II.

Człowiek jednak nadużył zaufania, którym obdarzył go Bóg, czego wyrazem we wspomnianej przypowieści jest bunt robotników przeciwko właścicielowi winnicy. Wszedł on w miejsce Boga i sam zaczął decydować o życiu, jego wartości i sensie. Tragiczne skutki tej postawy św. Jan Paweł II określił mianem „cywilizacji śmierci”. Stanowi ją wszystko, co godzi w samo życie, jak wszelkiego rodzaju zabójstwa, ludobójstwa, aborcja, eutanazja i dobrowolne samobójstwo; wszystko, cokolwiek narusza całość osoby ludzkiej, jak okaleczenia, tortury zadawane ciału i duszy, próby wywierania przymusu psychicznego; wszystko, co ubliża godności ludzkiej, jak nieludzkie warunki życia, arbitralne aresztowania, deportacje, niewolnictwo, prostytucja, handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie warunki pracy (KDK, 27).

Dlatego przeżywając, w łączności z papieżem Franciszkiem, XXIII Dzień Papieski, pod hasłem Jan Paweł II – Cywilizacja życia, chcemy wrócić do orędzia, które św. Jan Paweł II zapisał na kartach encykliki Evangelium vitae. Papież przypomniał o godności i wartości ludzkiego życia, a także wskazał w jaki sposób w opozycji do „cywilizacji śmierci” budować „cywilizację życia”.

 

I. Kim jest człowiek?

            Współcześnie fundamentalną kwestią w budowaniu „cywilizacji życia” nie jest już tylko prawda o godności człowieka, gdyż jest ona zazwyczaj jasno prezentowana zarówno w nauczaniu Kościoła jak i prawodawstwie świeckim. Dzisiaj główne kontrowersje związane są z próbą odpowiedzi na pytanie – jaka istota może być nazwana człowiekiem? Na podstawie jakich kryteriów można to ocenić i kto te kryteria ustala?

Czytelne stanowisko Kościoła w tej kwestii zaprezentował św. Jan Paweł II, który pisał: od chwili zapłodnienia (…) rozpoczyna się życie, które nie jest życiem ojca ani matki, ale nowej istoty ludzkiej, która rozwija się samoistnie. (…) Tę oczywistą prawdę (...) nowoczesna genetyka potwierdza cennymi dowodami. Ukazała ona, że od pierwszej chwili istnieje dokładny program tego, kim będzie ta żywa istota (…). Od zapłodnienia rozpoczynają się dzieje życia człowieka, choć potrzeba czasu, aby każda z jego wielkich potencjalnych zdolności w pełni się ukształtowała i mogła być wykorzystana (EV, 60). Przytoczone słowa stanowią jednoznaczną odpowiedź na podnoszone w debacie publicznej pytania dotyczące m.in. prawa rodziców, a zwłaszcza matki, do decydowania o życiu dziecka, które nosi w swoim łonie. Sprzeciwiają się również próbom wymuszenia na ustawodawcy uchwalenia prawa do bezpłatnego dostępu do aborcji i nakazowi jej wykonywania pracownikom ochrony zdrowia. 

             Nie brakuje dziś także głosów, które w imię etyki jakości życia, czyli na podstawie przyjętych standardów biologicznych, intelektualnych, psychicznych czy ekonomicznych, dla których najważniejszymi kryteriami są użyteczność i sukces za wszelką cenę, odmawiają prawa do życia osobom chorym i z niepełnosprawnościami. Ma się to dokonywać poprzez ograniczanie im dostępu do leczenia, izolację a także pozbawianie ochrony prawnej czy wręcz eutanazję. Tymczasem (…) cierpienie, które pod tylu różnymi postaciami obecne jest w naszym ludzkim świecie, jest w nim obecne także i po to, ażeby wyzwalać w człowieku miłość, ów właśnie bezinteresowny dar z siebie na rzecz innych ludzi, ludzi cierpiących. (SD, 29). Ludzie chorzy mają więc do odegrania w dziejach świata wprawdzie trudną, ale jednak szczególnie ważną rolę.

           

II. Ewangelia życia

            U źródeł „cywilizacji życia” stoi potrzeba ewangelizacji. Tylko bowiem w perspektywie wiary można w pełni odkryć wartość i godność każdego ludzkiego istnienia. Wynikają one najpierw z prawdy o stworzeniu człowieka, którego Bóg chciał dla niego samego, zaprosił go do „zarządzania” światem i przekazywania życia. Człowiek musi posiadać niezwykłą wartość w oczach Boga – pisał w Kazaniach na Areopagu Karol Wojtyła – jeśli dla jego odkupienia Syn Boży sam staje się człowiekiem. Także męka, śmierć i zmartwychwstanie ukazują wartość ludzkiego życia, zwłaszcza naznaczonego cierpieniem. W końcu równość ludzi, wielkość ich posłannictwa i związana z tym godność opierają się na tym, że ostatecznym celem człowieka jest życie z Bogiem w wieczności.

 

III. Budowa cywilizacji życia

Budowanie „cywilizacji życia” jest zadaniem Kościoła i całego społeczeństwa. Jej fundamentalne prawo stanowi miłość – jedyne właściwe odniesienie człowieka do człowieka. Wyraża się ono we współczuciu, solidarności i gotowości do ofiary.

Zadania ochrony i promocji życia należą także do ustawodawców. Wprawdzie prawo nie jest jedynym narzędziem obrony ludzkiego życia, ale odgrywa istotną rolę w kształtowaniu sumień i relacji społecznych. Nie wystarczy jednak samo tylko zniesienie niegodziwych praw godzących bezpośrednio w prawo do życia. Należy także podejmować prorodzinne działania społeczne i prawodawcze w oparciu o  nowe zasady polityki w sferze pracy, rozwoju miast, budownictwa mieszkaniowego i usług, tak aby można było pogodzić rytm pracy z rytmem życia rodzinnego oraz zapewnić rzeczywistą opiekę dzieciom i osobom w podeszłym wieku (EV, 90). Wiele współczesnych sumień formowanych jest również przez treści przekazywane w mediach. Potrzeba dziś większej promocji macierzyństwa i ojcostwa, zwłaszcza w mediach społecznościowych, aby ukazać je także jako drogę do realizacji siebie i osiągniecia szczęścia. Łącząc w działaniu wszelkie społeczne siły musimy znacząco poprawić zatrważającą dziś sytuację demograficzną naszej Ojczyny. W tej dziedzinie niestety należy bić na alarm!

Niezwykle istotne są działania podejmowane w ochronie życia i zdrowia przez lekarzy, ratowników medycznych, farmaceutów, pielęgniarki i położne oraz kapelanów, którzy najbardziej związani są z tajemnicą życia. W dzisiejszym kontekście kulturowym i społecznym, w którym nauka i sztuka medyczna zdają się czasem tracić swój wrodzony wymiar etyczny potrzeba waszego jasnego świadectwa wierności prawdzie i sumieniu. Szczególną wdzięczność wyrażamy tym, którzy realizują swoją posługę w hospicjach, domach opieki lub dziennego pobytu, a także wspierających rodziny w opiece nad chorymi pozostającymi w domach.

Trudno wymienić wszystkie osoby i instytucje służące trosce o życie. Są wśród nich domy dziecka, rodziny zastępcze, osoby czuwające nad „oknami życia”, jadłodajnie, schroniska dla bezdomnych czy domy samotnej matki. Ich działania nie byłyby jednak możliwe bez ofiarnej postawy darczyńców i wolontariuszy, którzy kierowani wielkoduszną i bezinteresowną miłością, otaczają opieką osoby chore, samotne, ofiary wojen i kataklizmów oraz tych, którzy muszą się znaleźć w odpowiednim środowisku wychowawczym, aby przezwyciężyć uzależnienie i odzyskać wiarę w sens życia. Nie możemy jednak zapomnieć, że to przede wszystkim rodzice uczą swoje dzieci autentycznej wolności, która się urzeczywistnia przez bezinteresowny dar z siebie, i rozwijają w nich szacunek dla innych, poczucie sprawiedliwości, postawę akceptacji (…), dialogu, wielkodusznej służby i solidarności oraz wszelkie inne wartości, które pomagają przyjmować życie jako dar (EV, 93).

Szczególnym znakiem wyobraźni miłosierdzia jest dziś pomoc niesiona przez miliony Polaków ofiarom wojny w Ukrainie. Niech nadal trwa modlitwa o pokój, o szacunek dla ludzkiego życia oraz nasza solidarność z potrzebującymi. Wierzymy, że w ten sposób „cywilizacja życia” zwycięży „cywilizację śmierci”, a potęga miłości i dobra pokona zbrodnicze zakusy złego.

 

IV. „Żywy pomnik” św. Jana Pawła II

W budowanie cywilizacji życia włączają się także stypendyści Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Moja pasja pomocy ludziom nie pozwala mi bezczynnie siedzieć i pozostawać obojętną na potrzeby drugiego człowieka – stwierdza Weronika, stypendystka z archidiecezji przemyskiej. Jako wolontariuszka w hospicjum nie żałuję ani jednej spędzonej tam chwili. Każde spotkanie z pacjentami, uśmiech, dotyk i pomoc w najprostszych rzeczach ukształtowały moją wrażliwość. Fundacja co roku swoją opieką obejmuje blisko dwa tysiące zdolnych uczniów i studentów z niezamożnych rodzin, z małych miejscowości w całej Polsce. Jedną z absolwentek programu jest Magda z archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, która mówi: Mam 3 braci i 5 sióstr. Moi rodzice powtarzali nam, że są otwarci na życie, że Pan Bóg jest życiem, które przyjmują do siebie z ufnością. Widziałam, że to zaufanie do Niego czyni naszą rodzinę szczęśliwą, a On błogosławił moim rodzicom, aby byli w stanie zadbać o każdego z nas. Kiedy najbardziej tego potrzebowaliśmy z pomocą przyszła Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Dziś ja, jako żona i mama staram się pielęgnować w sobie  to, co zasiali we mnie rodzice i przekazywała Fundacja. Jestem wdzięczna Bogu za dar szczęśliwej, dużej rodziny, na którą patrzę z perspektywy dorosłego człowieka i chcę żyć w podobny sposób w swojej nowej rodzinie – z wartościami chrześcijańskimi, z Bogiem w sercu. W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany od 23 lat przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Niech udzielone w ten sposób wsparcie, nawet w obliczu osobistych trudności i niedostatków, będzie wyrazem naszego budowania cywilizacji życia i miłości.

Na czas owocnego przeżywania XXIII Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

 

Podpisali: Pasterze Kościoła Katolickiego w Polsce

obecni na 395. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,

Lidzbark Warmiński, 13 czerwca 2023 r.

 

W nawiązaniu do Apelu Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, abp. Stanisława Gądeckiego, biskup opolski Andrzej Czaja zwraca się do Czcigodnych Księży oraz wszystkich wiernych Kościoła opolskiego z serdeczną prośbą o modlitwę w intencji Pierwszej Sesji XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu, która odbędzie się w październiku w Rzymie. Ksiądz Biskup serdecznie prosi, aby we wszystkich parafiach październikową modlitwę różańcową ofiarować w intencji Ojca Świętego Franciszka, wszystkich uczestników obrad synodalnych, a zwłaszcza w intencji polskiej delegacji. Ponadto prosi, aby we wszystkich sanktuariach naszej diecezji w czasie Apelu Jasnogórskiego modlić się za przyczyną świętych o błogosławione owoce zgromadzenia synodalnego.

 

 

 

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Dekretu ogólnego w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim wydanym przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 13 marca 2018 r. (dalej: Dekret) informuję, że:

  1. Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Diecezja Opolska z siedzibą przy ul. Książąt Opolskich 19 w Opolu, reprezentowana przez Biskupa Diecezjalnego Andrzeja Czaję;
  2. Kontakt do Inspektora ochrony danych w Diecezji Opolskiej to: tel. 77 454 38 37, e-mail: [email protected];
  3. Pani/Pana dane osobowe przetwarzane będą w celu zapewnienia bezpieczeństwa usług, celu informacyjnym oraz pomiarów statystycznych;
  4. Przetwarzanie danych jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności, gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem;
  5. Odbiorcą Pani/Pana danych osobowych jest Diecezja Opolska oraz Redaktor Strony.
  6. Pani/Pana dane osobowe nie będą przekazywane do publicznej kościelnej osoby prawnej mającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  7. Pani/Pana dane osobowe z uwagi na nasz uzasadniony interes będziemy przetwarzać do czasu ewentualnego zgłoszenia przez Pana/Panią skutecznego sprzeciwu;
  8. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści swoich danych oraz prawo ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania zgodnie z Dekretem;
  9. Ma Pani/Pan prawo wniesienia skargi do Kościelnego Inspektora Ochrony Danych (adres: Skwer kard. Stefana Wyszyńskiego 6, 01-015 Warszawa, e-mail: [email protected]), gdy uzna Pani/Pan, iż przetwarzanie danych osobowych Pani/Pana dotyczących narusza przepisy Dekretu;
    10. Przetwarzanie odbywa się w sposób zautomatyzowany, ale dane nie będą profilowane.