W dniu 17 listopada 2019 r. zmarł ks. Jerzy Jarczak, lat 67, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Wierzbiu w dekanacie Skoroszyce.

Czytaj więcej...

Urszula i jej akustyczne trio, a także Anna Maria Mbayo z repertuarem piosenek Czesława Niemena - to atrakcje koncertu charytatywnego na rzecz opolskiej katedry, który odbył się w niedzielę 27 października w auli Wydziału Teologicznego UO. Prezentujemy zdjęcia z tego wydarzenia. 

zdjęcia: Piotr Dobrowolski 

Śp. ks. Gerhard Sobotta urodził się 23 sierpnia 1935 roku w Brożcu w rodzinie Walentego i Gertrudy zd. Posmyk. Uczęszczał początkowo do szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości, ale musiał przerwać naukę ze względu na działania wojenne w 1945 roku. Wkrótce cała rodzina przeprowadziła się do Żywocic i w tej miejscowości ukończył w 1949 roku szkołę podstawową. Naukę kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym, które miało swoją siedzibę początkowo w Nysie, a następnie w Gliwicach. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w 1953 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 31 sierpnia 1958 roku w kościele prokatedralnym pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu z rąk biskupa Franciszka Jopa. Po święceniach przez rok pełnił posługę wikariusza w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu, a następnie w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Pilchowicach (1959-1966). W 1966 roku został proboszczem parafii św. Mikołaja w Ligocie Prószkowskiej. Po pięciu latach posługiwania na tej placówce objął parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kątach Opolskich, w której był proboszczem przez 39 lat, aż do przejścia na emeryturę w 2010 roku. Zamieszkał wtedy w Diecezjalnym Domu Księży Emerytów w Opolu. W latach 1986-1999 był ponadto sędzią Sądu Diecezji Opolskiej, a w latach 1987-1998 członkiem rady kapłańskiej. Przez dwie kadencje pełnił również funkcję dziekana dekanatu Kamień Śląski (1990-2000). Biskup Opolski nadał mu w 1988 roku tytuł dziekana honorowego, a w 1991 roku radcy duchownego, natomiast Ojciec Święty obdarzył go w 1992 roku godnością kapelana Jego Świątobliwości, zaś w 2005 roku tytułem prałata Jego Świątobliwości. Zmarł 23 października 2019 roku.

***

Polecajmy śp. ks. Gerharda Bożemu Miłosierdziu: Miłosierny Boże, spraw, aby Twój sługa, kapłan Gerhard, którego w ziemskim życiu zaszczyciłeś świętym posłannictwem, radował się wiecznie w niebieskiej chwale. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Dzień Katechety i Nauczyciela, który zawsze jest dobrą okazją do spotkania, wspólnej modlitwy i wymiany doświadczeń rozpoczął się w piątek, 6 września, mszą świętą w kościele seminaryjnym Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu. Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił ks. bp Rudolf Pierskała.

Bp Pierskała przywitał katechetów na początku zadając pytanie: „Jaki to jest dobry katecheta I dobry nauczyciel? “Jezus nauczał w synagodze, w rodzinnej miejscowości, usiadł I zaczął , a oczy były w nim utkwione”. A potem uczniowie i tak o Nim powątpiewali. Nie jest łatwo być dobrym katecheta w swojej miejscowości… nie zrażać się trudnościami (jak Jezus).

Jezus cieszył się z sukcesów swoich uczniów, a wy się cieszycie? “Wysławiam cię Ojcze Panie Nieba I ziemi…”. Pierwsze zadanie dobrego katechety to pobudzić Wiarę, bo jak będziecie uczyć bez wiary to będzie to nauka nadaremna. Na nowo odkryć Ją, wiarę.. Te bukłaki z dzisiejszej Ewangelii, musza zostać napełnione, ale roztropnie, tak samo serca i umysły młodych ludzi muszą być napełnione wiarą. Św. Jan Bosko mówił że należy jedną rzecz powtarzać tysiąc razy: może za 1001 razem przyjmą pouczenie. Musicie być cierpliwi. Mówić to samo, choć w rożny sposób, bo wiara się nie zmienia I to, w co wierzymy tez nie. To jest posłanie z misja – a wy macie posłanie, dostajecie misję, jesteście posłani - tak jak Jezus posłał swoich uczniów.”

Biskup mówił też o potędze słowa. Nieraz trzeba coś trudnego powiedzieć, a nauczyciele przez swoje słowa mogą przybliżać, inspirować, do życia w Kościele i z Kościołem, dać nadzieję bądź doprowadzić do rozpaczy. Wzywał by obudzić Wiarę, bo katecheci otrzymali łaskę „stanu Katechety” do nauczania o Jezusie Chrystusie. Mówił, że słowo musi dotrzeć do serca (przytaczając słowa włoskiej piosenki) do serca uczniów, wzbudzić Wiarę, wtedy katecheta może się rozradować jak Jezus rozradował się w Duchu. A słowo Boże ma moc, jak miecz obosieczny. Trzeba siac to słowo żeby plon wzrósł w sercach uczniów.
Ks. Kostorz podziękował księdzu biskupowi za homilię. Podziękował też Katechetom za obecność na Eucharystii.
Obecni na spotkaniu byli Małgorzata Szeląg, dyrektor Miejskiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli oraz Bronisława Ogonowski, kierownik referatu Wspomagania i Strategii Edukacyjnej.

Po przerwie na poczęstunek oraz zapoznanie się z ofertą wydawnictw, które, jak co roku przybywają licznie by zaprezentować narzędzia pomocne w przeprowadzeniu ciekawej katechezy, wszyscy zgromadzeni przeszli do auli.

Zgromadzeni wysłuchali konferencji metodycznej matematyka i doktora teologii, siostry Marii Kwiek, autorki wielu książek, której wykłady i konferencje są szeroko rozpowszechnione i znane choćby na takiej platformie jak YouTube, p.t. „Budowanie relacji katecheta-uczeń, katecheta-rodzic”. Siostra szeroko mówiła o nakazie misyjnym Jezusa, który nigdy nie opuści nas samych, nigdy nas nie zostawi na polu naszej pracy, ale mamy promieniować Bogiem, mamy mówić swoje świadectwo. Jeśli trzymamy z Jezusem to On nas opromienia i świeci na innych przez nas, zwłaszcza na tych najtrudniejszych uczniów. Jeżeli Bóg będzie na pierwszym miejscu to wszystko będzie na pierwszym miejscu – Jezus chce być na pierwszym miejscu, pragnie być naszym Panem i Zbawicielem – i stąd ma brać się nasza pasja. Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu to nie ma możliwości żeby nie być w stanie łaski uświęcającej, bo spowiedź regularna stanie się naturalną potrzebą naszego serca. A jeżeli przyjmujemy przebaczenie Boże i wypowiadamy przebaczenie wobec innych, to powlekamy miłością zranione przez drugiego miejsce w naszym sercu czy w życiu. To miejsce wtedy zaczyna być uzdrawiane, i zaczyna mimo, zranienia przynosić plon. To wszystko znaczy promieniować Bogiem. Wszystko to prowadzi do tego, że zaczynamy spoglądać na naszych uczniów z miłością; zaczynamy ich rozumieć, a oni widzą tę miłość w nas, miłość Boga. Ci trudni uczniowie często nie mają żadnego przykładu czy doświadczenia miłość i z bólu wewnętrznego takie dziecko nie mieści się w sobie, przeszkadza, sprawia kłopoty. Mamy taką możliwość żeby wpłynąć tą miłością Boga na takie dziecko, tą miłością, którą nosimy w sobie, możemy pomóc tym dzieciom zmienić życie, pomóc im pójść do przodu. Nieufność, ból i nieczułość, złość i buntowniczość są tylko maskami, które pozwalają dzieciom zranionym w dzieciństwie przeżyć, nie czuć tego ogarniającego bólu, jakoś funkcjonować w sytuacji, kiedy największa potrzeba życiowa jest niewypełniona i nie ma na to szansy ze strony rodziców. Siostra mówiła by wzorować się na Jezusie – Miłosiernym Samarytaninie, korzystać ze wskazówek Pisma św., modlić się o pomoc Ducha św., korzystać z Jego darów szczególnie rozumu, rady czy mądrości, wsłuchiwać się w natchnienia Boże – na katechezie, w szkole. Okazywać zrozumienie, błogosławić wchodząc w błogosławieństwo Boga, dawać pocieszenie, ale nie takie bez pokrycia, dawać wsparcie – jakaś czynność, coś konkretnego (np. drugie śniadanie dla dziecka) – dodawać otuchy, słowem, gestem, spojrzeniem. Aby opisać, co to znaczy kochać myślą, mową i uczynkiem siostra Kwiek przytoczyła myśli z zapisków Alicji Lenczewskiej mistyczki ze Szczecina.

Ks. Jerzy Kostorz, po konferencji siostry Kwiek, przedstawił najważniejsze komunikaty Wydziału Katechetycznego. Jako gość specjalny wystąpił z koncertem ks. Maciej Czaczyk, neoprezbiter, który jeszcze zanim wstąpił do seminarium wygrał drugą edycję programu „Must be the music”. Podzielił się też krótko swoim świadectwem spotkania Boga w ciszy, bo choć jego życie wypełniała muzyka to jednak najbardziej dotknęła jego serce cisza gór. Zgromadzeni żywiołowo reagowali na młodego kapłana i na przesłanie, które przyniósł swoja muzyką.

Spotkanie zakończyło się błogosławieństwem obecnego ks. biskupa Pierskały.

zdjęcia: Piotr Dobrowolski

W tym roku Nagroda Hyacinthus Opoliensis została wręczona Pani Krystynie Winiarskiej, osobie o wielkiej kulturze osobistej, która jest kochającym Kościół świadkiem wiary. Wciąż bardzo aktywnie służy całemu pokoleniu doradców rodzinnych. Oddana duszpasterstwu rodzin, z którym związana jest od lat, przekonuje o wartości metod naturalnych nie tylko dla samego rodzicielstwa, ale życia w ogóle. Wśród licznych inicjatyw, które podejmowała warto wspomnieć powołany w województwie opolskim oddział Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Naturalnego Planowania Rodziny. Była także współzałożycielem i przez wiele lat członkiem zarządu Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Opolskiej oraz Stowarzyszenia Rodzina Rodzinie.