LIST
KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA
Umiłowani Siostry i Bracia!
Fragment Ewangelii św. Marka na dzisiejszą jedenastą niedzielę zwykłą, pozostawia nam przesłanie o królestwie Bożym, które Bóg „wsiewa” w ziemię ludzkiego serca. Teksty liturgiczne wyjaśniają, że jest to „królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju”. W przypowieści o ziarnku gorczycy dostrzegamy troskę Boga o życie ludzkie, o godne i właściwe warunki jego rozwoju i wzrostu, a wreszcie, o jego zbawienie. Bóg Wszechmogący jest Dawcą Życia, przez co jest obecny w poczęciu i życiu każdego człowieka. Życie nowej, unikalnej osoby ludzkiej, rozpoczyna się od poczęcia, czyli połączenia komórek matki i ojca. Od tego momentu każdy człowiek powinien mieć zapewnione pełne prawo do ochrony życia.
„Nie może istnieć prawdziwa demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka i nie szanuje jego praw”- przypominał św. Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae (nr 101). Prawa każdego człowieka do życia chroni Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Karta Praw Podstawowych UE oraz Konstytucja RP i zapisy ustawowe. Jest to elementarna zasada wpisana w naturę człowieka, której nie wolno naruszać. „Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka. Zakłada ona przekonanie, że każda ludzka istota jest zawsze święta i nienaruszalna w jakiejkolwiek sytuacji i w każdej fazie swego rozwoju” (Deklaracja Dykasterii Nauki Wiary Dignitas infinita, 91).
Obecnie jesteśmy świadkami narastającej presji zmiany prawnej ochrony ludzkiego życia w kierunku legalizacji zabijania dziecka w łonie matki. Jest to bardzo niepokojące i niezwykle groźne, dla bezpieczeństwa publicznego. Każdy człowiek dobrej woli powinien się temu sprzeciwiać. Życie bowiem, jako wartość naczelna każdego człowieka i fundamentalny element dobra wspólnego, jest dobrem podstawowym, górującym nad indywidualną wolnością innych. Nikt więc, w imię osobistej wolności, nie ma prawa decydować o życiu drugiego człowieka.
„Kościół nie przestaje przypominać, że godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od poczęcia do naturalnej śmierci” (Dignitas infinita, 47). „Nie zabijaj” i „chroń ludzkie życie" – to podstawowe zasady, którymi powinien się kierować każdy człowiek prawego sumienia. Wbrew dość powszechnej narracji, nie są one wyrazem przekonań wynikających tylko z wiary chrześcijańskiej, ale płyną ze zrozumienia samej ludzkiej natury.
Wartym podkreślenia jest, jak wielkie znaczenie dla ochrony poczynającego się życia ma kochająca się rodzina, zbudowana na trwałym małżeństwie rodziców, stanowiąca „sanktuarium życia” oraz podstawową komórkę społeczną. „Tak więc mężczyzna i kobieta zjednoczeni w małżeństwie zostają włączeni w Boże dzieło: poprzez akt zrodzenia – dar Boży zostaje przyjęty i nowe życie otwiera się na przyszłość” (Evangelium vitae, 43). Tymczasem zabójstwo dziecka poczętego powoduje poważne cierpienie psychofizyczne i duchowe, prowadząc często do rozbicia rodziny.
Wyrażamy wielki szacunek i uznanie dla matek, które z miłością służą życiu i chronią swoje dzieci nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Świadczą one o tym, że radość, piękno i wielkość miłości macierzyńskiej wyrażają się w nieprzemijającej trosce o dobro dzieci niezależnie od okoliczności.
Zwracamy się także do ojców, których rolą jest ochrona rodziny, a zwłaszcza kobiet w stanie błogosławionym oraz ich dzieci. Wasze pełne miłości zaangażowanie na rzecz obrony najbardziej bezbronnych, potrzebujących szczególnego wsparcia, jest niezastąpione. Tym bardziej więc dzisiaj nie wolno wam dystansować się od zaangażowania w prawną ochronę ludzkiego życia.
Zdarza się jednak, że brzemienna matka znajduje się w bardzo trudnej sytuacji i potrzebuje specjalistycznej pomocy. Kościół, organizacje pozarządowe i lokalne instytucje niosą ją prowadząc m.in. Domy Samotnej Matki czy Okna Życia, zapewniając wsparcie materialne, prawne i psychologiczne. Tej pomocy nie może nigdy zabraknąć również ze strony państwa. Wszyscy jesteśmy do niej zobowiązani.
Troska o życie wyraża się także przez to, że nie wolno zmuszać lekarzy, personelu medycznego i farmaceutów do angażowania się w proceder zabijania dzieci w okresie prenatalnym czy też osób starych i chorych. Takie działania łamią podstawowe prawo do zachowania klauzuli sumienia.
Jako pasterze Kościoła katolickiego w Polsce, a jednocześnie obywatele naszego kraju, mamy prawo i obowiązek przypomnieć – zarówno wiernym Kościoła katolickiego, jak i wszystkim ludziom dobrej woli – że jesteśmy zobowiązani do szacunku wobec człowieka, zwłaszcza wobec najsłabszych i bezbronnych. Szczególna odpowiedzialność za ich życie spoczywa na tych, którym na mocy mandatu społecznego została powierzona troska o dobro wspólne.
Papież Franciszek zwrócił się ostatnio do nas Polaków: „Niech Polska będzie ziemią, która chroni życie w każdym jego momencie, od chwili, gdy pojawia się w łonie matki, aż do jego naturalnego kresu. Nie zapominajcie, że nikt nie jest panem życia, czy to swojego, czy też innych. Z serca wam błogosławię!” (Franciszek, Słowa do Polaków w czasie audiencji ogólnej, 20 marca 2024 r.).
Dziękując każdemu, kto w różnych wymiarach życia osobistego i publicznego służy życiu i prawdzie, w Imię Chrystusa prosimy Was o wytrwałą i ofiarną obronę Ewangelii życia. Włączmy się wszyscy do wielkiej modlitwy w tej intencji, dziś zanoszonej za wstawiennictwem Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, słowami św. Jana Pawła II (Evangelium vitae, 105)
O Maryjo, jutrzenko nowego świata, Matko żyjących, Tobie zawierzamy sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z trudnościami życia,
mężczyzn i kobiet — ofiary nieludzkiej przemocy,
starców i chorych zabitych przez obojętność albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna potrafili otwarcie i z miłością głosić
ludziom naszej epoki Ewangelię życia.
Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego świadczenia o niej,
aby mogli budować, wraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli,
cywilizację prawdy i miłości na cześć i chwałę Boga Stwórcy, który miłuje życie.
Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
w Warszawie, w dniu 10 czerwca 2024 r.
List należy odczytać w niedzielę, 16 czerwca 2024 r.
Za zgodność:
Bp Artur G. Miziński
Sekretarz Generalny
Konferencji Episkopatu Polski
Ks. Biskup Andrzej Czaja bardzo serdecznie zaprasza wszystkich wiernych, Rodziny, Wspólnoty, Kapłanów, Siostry zakonne, Braci zakonnych i każdego, kto tylko w tych dniach ma możliwość do wyruszenia wraz z Nim na pielgrzymi szlak.
Biskup Opolski przechodził będzie przez wioski i miasta naszej diecezji idąc szlakiem Jakubowym z Raciborza na Górę św. Anny. Na camino z Biskupem nie trzeba się zapisywać, wystarczy przybyć do wyznaczonego miejsca w zaplanowanym czasie. W czasie tej drogi można towarzyszyć Ks. Biskupowi, przez uczestniczenie w jakimś dniu czy też etapie tej drogi. Istnieje również możliwość indywidualnego zorganizowania sobie noclegu na trasie. Więcej informacji na stronie raciborskiej drogi św. Jakuba https://camino.net.pl/droga-w-polsce/droga-raciborska/
Podczas wspólnego pielgrzymowania Biskup Opolski będzie zatrzymywał się na modlitwie Liturgią Godzin w kościołach znajdujących się na pątniczym szlaku. Każdego dnia będzie sprawowana Eucharystia.
Podczas tej pielgrzymiej wędrówki niech nie zabraknie naszej obecności na spotkaniu z Pasterzem Diecezji Opolskiej.
PIĄTEK 21.06.2024, Racibórz – Łubowice, ok. 11 km
14:00 | Rozpoczęcie | Racibórz, kościół św. Jakuba
15:00 | Koronka do Bożego Miłosierdzia | Racibórz, kościół św. Mikołaja
16:30 | Nieszpory | Miedonia, Diecezjalny Dom Formacyjny
19:00 | Msza św. | Łubowice, kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Trasa https://pl.mapy.cz/s/nuduhefumu
SOBOTA 22.06.2024, Łubowice – Bierawa, ok. 23 km
8:00 | Jutrznia | Łubowice, kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
12:30 | Godzina czytań | Przewóz, kościół pw. Św. Judy Tadeusza
18:00 | Msza św. | Bierawa, kościół pw. Trójcy Świętej
Trasa https://pl.mapy.cz/s/bofotonulu
NIEDZIELA 23.06.2024, Bierawa – Ujazd, ok. 25 km
8:15 | Jutrznia | Bierawa, kościół pw. Trójcy Świętej
12:30 | Godzina czytań | Stara Kuźnia, kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
18:00 | Msza św. | Ujazd, kościół pw. św. Andrzeja
Trasa https://pl.mapy.cz/s/capumufave
PONIEDZIAŁEK 24.06.2024, Ujazd – Góra św. Anny, ok. 20 km
8:00 | Jutrznia | Ujazd, kościół pw. św. Andrzeja
11:30 | Godzina czytań | Zimna Wódka, kościół pw. św. Marii Magdaleny
16:00 | Nieszpory | Poręba, kościół pw. Matki Boskiej Wniebowziętej
18:00 | Msza św. | Góra św. Anny, bazylika pw. Św. Anny Samotrzeciej
Trasa https://pl.mapy.cz/s/hozojakeda
Godziny nabożeństw, zwłaszcza tych w ciągu dnia, ze względu na charakter drogi mogą być ewentualnie nieznacznie przesunięte w czasie. Szlak Raciborskiej drogi św. Jakuba został dostosowany i zmodyfikowany ze względu na charakter synodalnego camino z Biskupem Opolskim.
Zaproszenie Biskupa Opolskiego na camino
Drodzy Diecezjanie!
Tym krótkim swoim słowem chcę skierować do Was bardzo konkretne zaproszenie. Myślę, że już się możecie domyślać, patrząc na mój strój i także na tę figurę świętego Jakuba Apostoła. Tak, Kochani, zapraszam Was na camino, na drogę, którą chciałbym, żebyśmy poszli razem. Drogę przez nasze wioski i miasta, drogę wiodącą na Górę św. Anny, krocząc poszczególnymi odcinkami drogi Jakubowej, wyruszając z Raciborza.
A zatem Racibórz i Góra ufnej modlitwy. Ten odcinek drogi Jakubowej chcemy przejść. Będziemy szli tą drogą w dniach 21-24 czerwca.
Pójdziemy drogą, ale w tym pielgrzymowaniu chcemy też pójść w głąb. W głąb naszych serc. Będzie nam towarzyszyć wspólna modlitwa, nasza modlitwa też w ciszy, a więc takie jednoczenie się z Panem w drodze. Będzie nam towarzyszyć odmawianie liturgii godzin, a w centrum każdego dnia, jak zawsze, Eucharystia. Będziemy starali się iść z ufnością do Boga i z wielką radością, tak właśnie, jak przystoi chrześcijanom.
Ta nasza droga, chciałbym, żeby miała taki znakowy charakter, by nas pobudziła do większej ufności do Boga i radości w tych trudnych dzisiejszych uwarunkowaniach naszego życia, gdy wiele niepokoju, waśni, sporów, a w związku z tym czasem przygnębienia, smutku, rezygnacji. Nie, tak nie. My z radością, bo Pan jest z nami, kocha nas, pragnie naszego szczęścia, dlatego pójdziemy w głąb z radością i ufnością.
Pójdziemy zaś z wieloma intencjami. Niewątpliwie trzeba modlić się dziś wiele o pokój na całym świecie, ale też o zgodę, pojednanie w naszym narodzie, o dzieło odnowy, odnowy Kościoła naszego. Będziemy też prosić o nowe, liczne i święte powołania, będziemy też modlić się za młode pokolenie o wiarę w ich sercach. Niewątpliwie nie może też zabraknąć w tych dniach takiej modlitwy o dobre przeżycie tego okresu wakacyjnego dla nas wszystkich. I z pewnością weźmiemy jeszcze ze sobą wiele, wiele innych intencji, ja szczególnie też chcę się modlić w czas tej drogi o ducha misyjnego dla całego naszego prezbiterium Kościoła opolskiego i o takiego ducha zaangażowania w życie parafii nas wszystkich, wszystkich wiernych, bo przecież przeżywamy ten rok pod hasłem „Uczestniczyć we wspólnocie Kościoła”, świadomie, aktywnie.
Kochani, będziemy szli pod takim hasłem „Z Biskupem synodalnie. W drodze ku odnowie diecezji”. Co to znaczy z Biskupem synodalnie? Mówiąc najkrócej – razem, w jedności, we wspólnocie. Byliście ze mną tak bardzo mocno w czas mojej choroby i są tego piękne owoce. Można powiedzieć w pewnym sensie powstałem jakby na nowo, cieszę się nowym życiem. Taki jest owoc tego bycia razem ze mną w takim rozmodleniu w trosce o moje zdrowie.
A teraz chciałbym Was zaprosić, byście kroczyli razem ze mną. Przy czym to kroczenie razem ze mną ono też postrzegam bardzo znakowo. Dziś bowiem w Kościele potrzeba bardzo tej jedności z biskupem. Nie dokonamy dzieła odnowy Kościoła w oderwaniu od Chrystusa, ale też w oderwaniu od tych, których ustanowił następcami apostołów. A więc w ten sposób chcę też zaprosić tak znakowo tą drogą do tego, byśmy z jeszcze większą jednością nasz Kościół budowali. Dzisiaj jedność z biskupem bywa bowiem nieraz lekceważona. Lekceważone są czasem nauczania biskupa, lekceważone są czasem jego zaproszenia, lekceważone są jego podpowiedzi. A tej jedności bardzo nam potrzeba.
Kochani, więc zapraszam Was do tego, byśmy razem kroczyli drogą, ale też na co dzień żyli w jedności i kształtowali, odnawiali Kościół, bo przecież ma on być - to sobie stawiamy jako cel - wspólnotą uświęcenia, wspólnotą braterstwa, wspólnotą otwartą i służebną. Jakże to ważne, także w tej szczególnej chwili życia naszego Kościoła, gdy zapraszam Was do postawienia bardzo konkretnych kroków ku odnowie naszego Kościoła, wyczytanych z Ewangelii św. Mateusza.
Trzy kroki już mamy omówione, staramy się je jakoś realizować: prostota i otwartość, dobry przykład, troska o ubogich. Następne będą jeszcze omawiane w kolejnych miesiącach: wrzesień, październik, listopad, ale to, co najistotniejsze, trzeba, abyśmy razem w jedności po prostu te kroki podjęli: w naszych parafiach, rodzinach, na plebaniach. Dlatego chciejmy też to moje zaproszenie na to camino tegoroczne potraktować jako wręcz apel do tego, abyśmy w jedności podjęli konkretne kroki ku odnowie Kościoła.
Ja, moi Drodzy, już się bardzo cieszę, można tak powiedzieć, że już dziś czuję ducha tego naszego pielgrzymowania.
Zapraszam Was wszystkich, wszystkich ludzi dobrej woli: małe dzieci, młodzież, szczególnie może też maturzystów, tych, którzy przyjęli bierzmowanie. To dobra okazja, by i podziękować, ale też poprosić Pana o moc Bożego Ducha. Zapraszam wszystkich małżonków, rodziców, zapraszam ludzi starszych, kapłanów, osoby konsekrowane. Chciejmy iść z radością i ufnością. I, Kochani, nie bójmy się, nie bójmy się tego, co nas może spotkać. Pan będzie z nami, to jest zagwarantowane.
Na czas takiego rozeznawania i przygotowania czasu choćby na jeden dzień drogi ślę Wam zaś pasterskie błogosławieństwo.
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Wasz biskup
†Andrzej
