„Otwartość waszych oczu, wrażliwość serc oraz gotowość dłoni i stóp to najlepsza reklama chrześcijaństwa i droga do odnalezienia nadziei przez tych, którzy w nią zwątpili” – mówił bp Waldemar Musioł podczas jubileuszowej pielgrzymki studentów, która odbyła się w środę, 22 października, w kościele seminaryjno-akademickim w Opolu. Wydarzenie to zapoczątkowało obchody 25-lecia diecezjalnego duszpasterstwa akademickiego Resurrexit.

Biskup Musioł w homilii zachęcał młodych, by jubileusz ten przeżyli w duchu wdzięczności i nadziei. „Powinniśmy w ten sposób przeciwstawić się dzisiejszej kulturze unieważniania, a więc tendencji do odcinania się od korzeni, zafałszowywania historii i uznania pamięci historycznej za blokera postępu. To m.in. św. Janowi Pawłowi II zawdzięczamy przestrogę, że naród, który nie zna swojej historii albo nią pogardza, traci tożsamość, a często także niepodległość” – przypomniał.

Nawiązując do trwającego Roku Jubileuszowego 2025, biskup wskazał na Bożą miłość objawioną w Jezusie Chrystusie jako źródło wszelkiej wdzięczności. „Gdyby nie twardy betlejemski żłób, a potem równie twardy krzyż, nad którym zawisł z miłości do każdej i każdego z nas, i pusty grób, bylibyśmy narodem kroczącym w ciemnościach. Dzięki temu wydarzeniu zostały nam uchylone drzwi do nieba – a to nie może pozostać bez naszej odpowiedzi” – podkreślił.

Hierarcha z wdzięcznością odniósł się również do historii i osób związanych z duszpasterstwem Resurrexit. „Dziękuję dziś w imieniu Kościoła opolskiego za niepoliczalne spotkania, rekolekcje, pielgrzymki, godziny adoracji i sprawowane Eucharystie. Wspominam tych, którzy ofiarowali swój czas i charyzmaty, w szczególności śp. ks. Radosława Chałupniaka, który nauczył nas, że życie jest szkołą nieba” – powiedział, przywołując słowa zmarłego kapłana: „Nauczyłem się nadziei, że choć moje życie kiedyś przerwie śmierć, jednak po tej śmierci będzie nowe życie.”

Na zakończenie bp Musioł wezwał młodych do czujności, odwagi i świadectwa. „Miejcie oczy otwarte na głód nadziei waszych rówieśników, serca wrażliwe i dłonie gotowe do pomocy. Bo otwartość Waszych oczu, wrażliwość serc i gotowość dłoni i stóp jest najlepszą reklamą chrześcijaństwa i drogą do odnalezienia nadziei przez tych, którzy w nią zwątpili” – dodał.

„Niech kończący się z wolna Rok Jubileuszowy i rozpoczynający się dziś srebrny jubileusz Resurexit stanie się dla każdej i każdego z Was nie tylko motywem zachęty do spoglądania w przyszłość, ale źródłem łaski i siły do odważnego pisania kolejnych jej kart w księdze historii własnego życia, życia Kościoła i świata” – życzył.

Monika Chrzanowska
fot. Maksymilian Kotek

„Dziękuję za 10 lat ufnej, wytrwałej i cierpliwej modlitwy o powołania i za kapłanów. Dalej trwajcie w jedności w tej modlitwie” – mówił biskup opolski Andrzej Czaja podczas Mszy św. dziękczynnej za 10 lat Diecezjalnego Dzieła Modlitwy w intencji Kapłanów „Oremus”, która miała miejsce w niedzielę, 19 października, w kościele pw. św. Aleksego w Opolu.

W homilii Biskup Opolski nawiązał do słów Jezusa z Ewangelii (Łk 18, 1-8), zachęcając wiernych do wytrwałej modlitwy. „Jezus opowiada swoim uczniom przypowieść po to, by nas zmotywować – dzisiejszych uczniów – do tego, by zawsze modlić się i nie ustawać” – podkreślił.

Hierarcha wyjaśnił, że chrześcijanin powinien modlić się nie dlatego, by przekonać Boga do swoich racji, lecz by trwać w relacji z Tym, który jest źródłem życia. „Trzeba do Niego się zwrócić, trwać na modlitwie i nie ustawać” – mówił bp Czaja.

Bp Czaja wskazał, że tym, który nieustannie oręduje za ludźmi, jest Chrystus. „On ciągle trzyma ramiona wzniesione do Ojca i oręduje za nami” – tłumaczył. „Dlatego nawet bramy piekielne Kościoła nie przemogą. Choćby garstka chrześcijan pozostała, Jezus jest w stanie sprawić, że ten Kościół zwycięży” – wyjaśniał.

W tym kontekście Biskup Opolski przypomniał o niezastąpionej roli kapłanów. „Kapłaństwo jest niezbędnym warunkiem samego istnienia Kościoła. Kościół i kapłaństwo, Eucharystia i kapłaństwo to rzeczywistości nierozerwalnie ze sobą związane”. Dodał, że przez kapłańskie ręce i serca uobecnia się ofiara Chrystusa, dlatego „trzeba nieustannie modlić się za kapłanów i o powołania”.

Z wdzięcznością zwrócił się do członków dzieła „Oremus” za 10 lat ufnej, wytrwałej i cierpliwej modlitwy o powołania i za kapłanów. „Dalej trwajcie w jedności w tej modlitwie” – zachęcał. Biskup podkreślił, że w czasie, gdy kapłaństwo jest „lekceważone, wyśmiewane i deptane”, wspólnota modlących się za duchowieństwo jest szczególnie potrzebna.

Na zakończenie bp Czaja zaapelował, by – mimo trudności i spadku powołań – nie tracić ducha. „Nie upadajmy na duchu. Jezus mówi dziś: módlcie się i nie ustawajcie. Z cierpliwością, spokojnie, ale ufnie, z ufnością dziecka” – podkreślał, dodając by być „mężnymi świadkami wiary, karmiąc ją Słowem Bożym, bo wiara rodzi się ze słuchania, a owocuje modlitwą i świadectwem życia”.

Monika Chrzanowska

Podczas diecezjalnej pielgrzymki Pracowników Ochrony Zdrowia w parafii św. Jana Pawła II w Opolu, obchodzonej 18 października, w liturgiczne święto św. Łukasza Ewangelisty, patrona medyków, biskup opolski Andrzej Czaja zachęcał do dbania nie tylko o rozwój zawodowy, ale i o formację duchową. Wskazał, że chrześcijańska służba zdrowia to coś więcej niż profesjonalizm – to sztuka miłowania człowieka w imię Boga.

W homilii Biskup Opolski nawiązał do adhortacji papieża Leona XV Dilexi te. „Są w tej adhortacji myśli, które – jeśli mocno się do nich odniesiemy i weźmiemy je sobie do serca – mogą bardzo przyczynić się do przemiany mentalnej, oby w świecie, a przynajmniej we wspólnocie Kościoła” – mówił.

Podkreślił, że papież przypomina w niej, iż „dla nas, chrześcijan, ubodzy to nie problem społeczny, ale sprawa rodzinna”. „Nam się tak nie godzi patrzeć na ubogich jak świat, bo w ubogim przychodzi do nas Chrystus. Dlatego to jest sprawa rodzinna. I jeśli tak jest, to naszego odniesienia do ubogich nie można rozpatrywać tylko na poziomie dobroczynności, ale na poziomie objawienia. Ubogi to objawienie Boga przychodzącego do nas” – cytował hierarcha.

Bp Czaja zaznaczył, że takie spojrzenie powinno szczególnie kształtować wrażliwość osób pracujących w służbie zdrowia. „Jeśli tak, to każdy pacjent jest ubogim w tym znaczeniu biblijnym. Bardzo często zostawiony, opuszczony przez rodzinę, jest w potrzebie, cierpi na ciele i na duchu. Każdy pacjent woła sercem o serce drugiego człowieka” – mówił.

Odwołując się do słów Jezusa: Uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże (Łk, 10,9), biskup przypomniał, że uzdrowienie dotyczy nie tylko ciała. „Nie chodzi tylko o stosowanie sztuki lekarskiej i pielęgniarskiej, ale o to, by jako uczniowie Chrystusa nieść uzdrowienie człowiekowi całemu – także jego duszy. Chodzi o drobne gesty: dotyk, spojrzenie, uśmiech, wysłuchanie, towarzyszenie, pokazanie czułości. Tym gestem dotykacie samego Jezusa” – podkreślił.

Hierarcha zaznaczył, że posługa medyczna, jeśli ma być naprawdę chrześcijańska, powinna być „szkołą czułości i współczucia”. „To, jak jesteś przyjęty do szpitala, jak na ciebie spojrzą, jak z tobą porozmawiają – to jest bardzo ważne. Jeśli pacjent widzi w oczach lekarza czy pielęgniarki pokój i życzliwość, to już zaczyna zdrowieć. To pierwsze lekarstwo, logoterapia serca – spojrzenie, dotyk, bliskość, zwykłe bycie z człowiekiem” – mówił.

Biskup przywołał również przykład św. Łukasza, który w trudnych chwilach nie opuścił św. Pawła. Zwrócił uwagę, że także lekarze, pielęgniarki i kapłani bywają „ubogimi” – osamotnionymi i potrzebującymi wsparcia. „Ileż jest takich lekarzy, pielęgniarek, kapłanów – samotnych, zmęczonych, potrzebujących drugiego człowieka. Potrzebujemy choćby jednego Łukasza, przyjaciela, który zostaje przy nas do końca. Bo dzięki jego obecności można doświadczyć, że Pan jest blisko” – powiedział, dziękując Pracownikom Ochrony Zdrowia za ich codzienną, pełną czułości służbę człowiekowi.

Na zakończenie bp Czaja przypomniał, że poprzez Pracowników Ochrony Zdrowia sam Chrystus dotyka cierpiących i zachęcił, by troska o formację duchową towarzyszyła rozwojowi zawodowemu.

Monika Chrzanowska
fot. Krzysztof Ogiolda

„Maryja niech będzie dla nas przewodniczką, dzięki Słowu Bożemu i swojej obecności w tajemnicach Różańca Świętego” – mówił bp Waldemar Musioł podczas IX Diecezjalnej Pielgrzymki Żywego Różańca na Górze św. Anny, która odbyła się w sobotę, 18 października. Tego dnia również zostały wręczone dekrety powołujące Diecezjalną Radę Żywego Różańca.

Na początku homilii bp Musioł podziękował członkom Żywego Różańca za ich modlitwę i wytrwałość. „Bogu za Was i Wam, za Wasz trud, staranie i wytrwałość, by kwitnąć i pachnąć pięknie modlitwą podejmowaną z myślą nie tylko o sobie i własnych sprawach, ale także o Kościele i świecie – z całego serca dziękuję!” – mówił. Porównał wspólnoty różańcowe do „róż kwitnących na łące Kościoła”, które „wydają cudowną woń modlitwy, neutralizując cierpkie zapachy niewiary świata”.

Biskup nawiązał do trzech „naczyń połączonych”, które – jak wyjaśnił – należy wypełniać nadzieją. „Napełnianie bowiem nadzieją jednego z nich będzie skutkowało wzrostem poziomu nadziei w pozostałych, a wysoki poziom jednego oznaczać będzie takie same nasycenie nadzieją u innych. Mam na myśli naczynia, którym są nasze serca, Kościół i świat, w którym żyjemy” – tłumaczył.

Wskazując na pierwsze z tych naczyń – ludzkie serce – hierarcha przypomniał, że źródłem nadziei jest sam Bóg. „Sami z siebie nie jesteśmy w stanie wygenerować w sercu nadziei, a jeśli, to jedynie na chwilę i w sprawach doczesnych. Wielką nadzieją może być jedynie Bóg, który ogarnia wszechświat i który może nam zaproponować i dać to, czego sami nie możemy osiągnąć” – mówił, przywołując słowa Benedykta XVI z encykliki Spe salvi.

Bp Musioł podkreślił, że modlitwa różańcowa powinna być prawdziwym spotkaniem z Bogiem. „Wypełniać serce nadzieją to czynić modlitwę spotkaniem podobnym do tego, które miało miejsce w Nazarecie 2000 lat temu – spotkaniem, które do Boga zbliża, pozwala Mu przeniknąć do naszego życia, owocuje nie tylko uwielbieniem Go i wyznaniem wiary, ale jest prawdziwym wpuszczeniem Go do swojego życia” – mówił, zachęcając, by „jak Maryja, z wiarą wypowiadać Bogu swoje fiat”.

Drugim naczyniem – jak wskazał – jest Kościół, który czerpie nadzieję z modlitwy swoich członków. „Nie tylko zaspokajajmy własne potrzeby, ale módlmy się za Kościół – za jego pasterzy, kapłanów, za nowe powołania i o gorliwość misyjną świeckich” – apelował. Dodał też, że „naczynie Kościoła, parafii w których żyjecie czeka na wypełnienie nadzieją”. Zwrócił się do pielgrzymów, by nie wahali się i na wzór Maryi, towarzyszyli braciom i siostrom na modlitwie.

Trzecim naczyniem – światem – można napełniać nadzieją przez czyny miłości. „Niech Maryja biegnąca do Elżbiety motywuje nas do niesienia pomocy ludziom bliskim naszemu sercu. Niech Maryja ratująca reputację nowożeńców w Kanie Galilejskiej czyni nasze oczy otwartymi, a serca wrażliwymi na potrzeby innych. Niech Maryja stojąca pod Krzyżem prowadzi nas do ludzi chorych i umierających z propozycją modlitwy i towarzyszenia” – mówił bp Musioł, zachęcając do czułości i wrażliwości wobec drugiego człowieka.

Na zakończenie homilii hierarcha nawiązał do słów papieża Leona XVI, porównując wspólnoty różańcowe do łąki pełnej kwiatów. „Choć delikatne, kruche i podatne na złamanie, natychmiast zastępowane są przez inne, które wyrastają po nich. Zróbmy wszystko, byśmy byli dobrym nawozem dla nowych róż w naszych wspólnotach Żywego Różańca – by łąka Kościoła nie przestała kwitnąć i by nie zabrakło nigdy wspólnoty gotowej napełniać nadzieją płynącą z modlitwy i czynu naczyń połączonych własnego serca, Kościoła i świata” – zakończył bp Musioł.

Pod koniec Mszy św. bp Waldemar Musioł ogłosił, że biskup opolski Andrzej Czaja, na mocy dekretu z dn. 16.10.2025 r., powołał Diecezjalną Radę Żywego Różańca, której zadaniem będzie m.in. wspieranie formacji duchowej członków róż różańcowych, ożywianie modlitwy różańcowej w parafiach oraz budowanie jedności między wspólnotami maryjnymi naszej diecezji.

Więcej o Diecezjalnej Radzie Żywego Różańca.

Monika Chrzanowska
fot. Stanisław Ryba