Serdecznie zapraszamy na diecezjalne otwarcie Roku Jubileuszowego, które odbędzie się 29 grudnia o godz. 14 w kościele seminaryjnym. To wyjątkowa okazja do wspólnego rozpoczęcia tego czasu łaski pod hasłem Pielgrzymi Nadziei – zachęcają Biskupi Opolscy, zwracając się do wiernych diecezji opolskiej.

Bp Andrzej Czaja przypomniał o przesłaniu papieża Franciszka, który otworzył Rok Jubileuszowy, podkreślając jego wyjątkowe znaczenie. „Papież oczekuje od nas, że w tym roku szczególnie odnowimy przymierze z Bogiem, ale też będziemy chcieli podsycić w swoich sercach nadzieję, tak abyśmy płonęli nadzieją dla całego świata i dokonali ważnego dzieła odnowienia klimatu nadziei w dzisiejszym świecie” – powiedział bp Andrzej. Zachęcił również wiernych do udziału w diecezjalnym otwarciu Roku Jubileuszowego, podkreślając rodzinny i wspólnotowy charakter uroczystości.

Bp Waldemar Musioł zwrócił uwagę na głębokie duchowe przesłanie hasła Roku Jubileuszowego – Pielgrzymi Nadziei. „Motto Pielgrzymi Nadziei jest zaproszeniem dla każdej i każdego z nas, byśmy udali się w drogę. Najpierw w drogę w głąb siebie, zadając sobie ważne pytania. O sens naszego życia, o jakość naszej relacji z Bogiem, źródłem nadziei, i z ludźmi, zwłaszcza naszymi najbliższymi” – zaznaczył. Biskup Musioł zachęcił także do pielgrzymowania do kościołów jubileuszowych. „Zechciejmy udać się także w drogę do sanktuariów jubileuszowych, tych w Rzymie, do których zaprasza Papież, i do kościołów jubileuszowych wyznaczonych w naszej diecezji oraz do czterech sanktuariów, które nazywamy oazami duchowości” – powiedział.

Bp Rudolf Pierskała podkreślił, że Rok Jubileuszowy to czas szczególnej łaski, w którym wierni mogą uzyskać odpust jubileuszowy. „Trzy warunki mamy, żeby otrzymać ten dar odpustu jubileuszowego. Pierwszy to duch pokuty, który ma się wyrazić w pielgrzymce, ale też w przystąpieniu do sakramentu pokuty i pojednania. Drugi warunek – przyjęcie Komunii Świętej w dniu, w którym chcemy uzyskać ten odpust dla siebie albo dla naszych bliskich zmarłych. I trzeci warunek – modlitwa w intencjach Ojca Świętego” – wyjaśnił.

Uroczystość rozpocznie się 29 grudnia o godz. 14.00 w kościele seminaryjnym w Opolu. Szczegółowe informacje o kościołach jubileuszowych i możliwościach uzyskania odpustu jubileuszowego znajdują się w materiałach diecezjalnych, takich jak „Gość na kolędę” oraz na stronie diecezji.

Monika Chrzanowska

„Niech Święta Bożego Narodzenia będą czasem umocnienia w wierze, nadziei i miłości, a także okazją do okazania ciepła, czułości i troski wobec bliźnich, szczególnie tych najbardziej potrzebujących” – powiedział biskup opolski Andrzej Czaja w życzeniach skierowanych do wiernych.

Biskup Andrzej Czaja wskazał, że atmosfera świąt jest szczególną szansą do duchowej odnowy wiary. „Te święta pozwalają nam wiele rzeczy zwartościować na nowo, inaczej je zobaczyć” – mówił. „Najważniejsze jednak jest, aby w centrum był Jezus. Otwórzcie na oścież drzwi swoich serc Jezusowi. Wtedy będzie więcej radości i pokoju” – dodał.

W swoich słowach bp Czaja podkreślił, że atmosfera świąt, ich prostota i ciepło, powinny inspirować do odnowienia relacji rodzinnych i sąsiedzkich. „Te święta mają w sobie potencjał oczyszczenia relacji i odkrycia na nowo tego, co najważniejsze – obecności Jezusa w centrum naszego życia” – zaznaczył.

W życzeniach bożonarodzeniowych bp Czaja zwrócił uwagę na potrzebę pamięci o osobach w trudnej sytuacji – powodzianach, chorych, samotnych i bezdomnych. „Nie zapominajmy o modlitwie za nich i konkretnych gestach wsparcia” – apelował. Wskazał również, że drugi dzień świąt i cała oktawa Bożego Narodzenia to doskonała okazja, by odwiedzić potrzebujących i stać się dla nich znakiem nadziei.

„Niech te Święta Bożego Narodzenia będą czasem umocnienia nas wszystkich w wierze i nadziei przez większe otwarcie na miłość Boga. Kiedy już będzie więcej nadziei w nas, zadbajmy też o to, by być znakiem nadziei dla innych” – podkreślił bp Andrzej Czaja.

Monika Chrzanowska

List Dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego

na święto św. Szczepana, pierwszego męczennika

Umiłowani w Chrystusie Bracia i Siostry,

uroczystość Bożego Narodzenia, której świętowanie rozpoczęliśmy wczorajszej nocy, jest pełna światła. Oto w liturgii, począwszy od pasterki, jesteśmy świadkami niezwykłego festiwalu świateł, których źródłem stał się Przychodzący z wysoka Jezus Chrystus. To dzięki Niemu kroczący w ciemnościach świat ujrzał światłość wielką (por. Iz 9,1). Światłość jawi się więc jako naturalne środowisko wcielenia Syna Bożego, jest przeciwieństwem ciemności, błędu i grzechu. Bijący z betlejemskiego żłóbka blask ma to do siebie, że nigdy nie gaśnie. Bez względu na okoliczności świeci i pociąga, objawiając prawdę o wielkiej miłości Boga do człowieka.

Każdy z nas, wpatrzony w tajemnicę Betlejem, nie może poprzestać jedynie na kontemplacji blasku Bożego Narodzenia, ale ma zadanie niesienia go dalej i rozświetlania tych miejsc, do których wciąż jeszcze nie został on wpuszczony. Tegoroczne święta w sposób szczególny naznaczone są rozpoczętym wczoraj jubileuszem – czasem szczególnej łaski, ale i dzielenia się ze światem blaskiem wiary i chrześcijańskiej nadziei. Do tego w sposób szczególny wzywa nas w tym jubileuszowym roku papież Franciszek.

Dzisiejszy patron, św. Szczepan, doskonale wpisuje się w obraz będącego pielgrzymem nadziei ucznia Jezusa Chrystusa, który blaskiem Bożej światłości dzieli się z pogrążonymi w ciemności ludźmi. Jak podaje św. Łukasz w Dziejach Apostolskich, Szczepan nie tylko „działał cuda i znaki”, ale także oświecał słowem, którego mądrość niepokoiła jego przeciwników (por. Dz 6). Możemy się jedynie domyślać, że prowadzona przez Szczepana katecheza była pełna wiary i nadziei, co nie spotkało się z życzliwym przyjęciem przedstawicieli synagogi. Chociaż po ludzku Szczepan poniósł porażkę, to jednak w perspektywie logiki wiary jego postawa zaufania i miłości, nawet do prześladowców, stała się najpiękniejszą katechezą, która pociągnęła do wiary Szawła, czyniąc z niego Apostoła Narodów.

Dzieło św. Szczepana jest dla nas wszystkim doskonałym przykładem tego, że chociaż głoszenie Ewangelii nie zawsze jest popularne, to nigdy nie można z niego zrezygnować. Ewangelizacja i katecheza to zadania każdego ucznia Jezusa Chrystusa, które należy podejmować bez względu na to, czy koniunktura sprzyja, czy też jest całkowicie przeciwna. Bez tego oświecony przyjściem Zbawiciela świat na własne życzenie pogrąża się ponownie w mroku i nocy. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w kontekście toczonej obecnie debaty dotyczącej zasadności nauczania religii w szkole. Przekonanie o sensowności opowiadania światu o Jezusie Chrystusie powinno być dla nas wszystkich motywem działania także wtedy, gdy ów świat woli się zwracać ku pozornym wartościom, niejednokrotnie odwracając się od źródła światła, jakim jest Bóg. Stąd też obrona zasadności lekcji religii w szkole jawi się jako naturalne zadanie, które my wszyscy powinniśmy podejmować ze względu na dobro tego świata, w którym żyjemy i w którym będą żyć kolejne pokolenia. To, że dzieło ewangelizacji dla niektórych wciąż bywa niezrozumiałe, nie zwalnia nas z obowiązku jego ciągłego prowadzenia. Bez niego chrześcijańskie świadectwo utraciłoby ów blask, do którego dzielenia wzywa nas zarówno tajemnica Bożego Narodzenia, jak i przykład św. Szczepana.

Drodzy Bracia i Siostry, w przestrzeń katechetycznego wnoszenia światła wiary i wartości chrześcijańskich w najwrażliwsze zakamarki ludzkiej duszy wpisuje się również misja Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. Dwa tygodnie temu w słowie skierowanym do obecnych w Rzymie teologów papież Franciszek podzielił się niezwykle cenną myślą: „Dzięki światłu – mówił Ojciec Święty – rzeczy wyłaniają się z ciemności, twarze ukazują swe kontury, kształty i kolory świata stają się widzialne. Światło jest piękne, ponieważ czyni rzeczy widzialnymi, samo pozostając niewidzialnym […] nie widzimy światła, ponieważ jest dyskretne, delikatne, pokorne […]. Teologia jest właśnie taka: działa cicho i pokornie, aby mogło ukazać się światło Chrystusa i Jego Ewangelii”.

Uprawiana przez nas teologia ma zatem działać jak światło. Chociaż praca teologów często bywa na pierwszy ogląd niedostrzegalna, to jednak jest prowadzona właśnie po to, aby jeszcze lepiej ukazać światło betlejemskiej nocy w Kościołach lokalnych Opola i Gliwic. W tym szczególnym dniu pamięci o Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego dziękuję Wam za życzliwe wspieranie naszej uczelni: zarówno materialne, jak i duchowe. Jednocześnie zapraszam Was do zainteresowania się naszą ofertą edukacyjną, która od bieżącego roku wzbogacona została o studia niestacjonarne (dawniej zwane zaocznymi). We wspomnianym przemówieniu papież Franciszek zauważył, że studia teologiczne cieszą się dziś coraz większą popularnością wśród ludzi w średnim wieku, często posiadających już inne wykształcenie i spełnionych życiowo. Ojciec Święty poprosił nas, aby wydziały teologiczne były domami otwartymi dla każdego, kto poprzez studium teologii chce pogłębić swoją wiarę. Chcę Was zapewnić, że opolski Wydział Teologiczny jest właśnie takim miejscem, w którym każda i każdy z Was mogą znaleźć swoje miejsce.

Drodzy Bracia i Siostry, na koniec pragnę Wam życzyć pięknych i spokojnych świąt Narodzenia Pańskiego, odwagi w chrześcijańskim składaniu świadectwa oraz siły do oświecania Waszych domów i środowisk światłem betlejemskiego żłóbka.

prof. UO dr hab. Mateusz Rafał Potoczny
Dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego

Opole, 26 grudnia 2024 r.

Dzisiaj, w święto Świętej Rodziny, jeszcze mocniej chcemy przypomnieć, że jako Kościół tworzymy wspólnotę, w której nikt nie jest sam. U progu nowego roku kalendarzowego, chcemy Wam, Bracia i Siostry, życzyć zaufania i nadziei, jakie miała Święta Rodzina – napisali biskupi w Liście pasterskim Konferencji Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny.

Publikujemy pełną treść Listu:

List pasterski Konferencji Episkopatu Polski
na Niedzielę Świętej Rodziny: Rodzina miejscem uczenia się nadziei

Drodzy Bracia i Siostry,

Zanim na całym świecie rozpocznie się wielkie odliczanie w sylwestrową noc, a zegary, wybijając północ, obwieszczą początek roku 2025, już dziś – decyzją papieża Franciszka – we wszystkich katedrach i konkatedrach na świecie – otwieramy Rok Święty. Papież pragnie, aby był to dla całego Kościoła czas intensywnego doświadczenia łaski, nadziei i przebaczenia. Dlaczego właśnie to za nimi mamy podążać w tym szczególnym czasie? Przebaczenie – jak pisze papież Franciszek – „nie zmienia przeszłości, nie może zmienić tego, co już się wydarzyło; a mimo to przebaczenie może umożliwić przemianę przyszłości i życie w odmienny sposób, bez urazy, rozgoryczenia i zemsty. Przyszłość oświecona przebaczeniem pozwala na odczytanie przeszłości innymi, bardziej pogodnymi oczami, choć wciąż wyżłobionymi łzami” (Bulla Spes non confundit, 23). Chcemy dziś całemu Kościołowi i światu przypomnieć, że „nadzieja zawieść nie może” (Rz 5, 5).

Wszyscy potrzebujemy małych i większych nadziei, które dzień po dniu podtrzymują nas w drodze. Jednak bez wielkiej nadziei, która musi przewyższać pozostałe, są one niewystarczające. Tą wielką nadzieją może być jedynie Bóg, który ogarnia wszechświat, i który może nam zaproponować i dać to, czego sami nie możemy osiągnąć (Benedykt XVI, Spe salvi, 31). Dlatego raz jeszcze chcemy Was, Bracia i Siostry, dziś – w święto Świętej Rodziny – zachęcić do nieco innego spojrzenia na żłóbek, do zatrzymania się nad codziennością Jezusa, Maryi i Józefa. Do odkrycia, że w Betlejem rodzi się prawdziwy Dawca nadziei.

Kochani młodzi. Nie chcemy traktować Waszych problemów jako błahe. Pragniemy dołożyć wszelkich starań, aby usłyszeć Wasze tęsknoty, pragnienia, dylematy i lęki. Przecież to na Was i na Waszym entuzjazmie opiera się przyszłość, to Wy jesteście teraźniejszością Kościoła. Wspaniale jest widzieć, jak wyzwalacie z siebie energię, na przykład gdy zakasujecie rękawy, angażując się w sytuacjach dramatycznych i trudnościach społecznych. Nie dajcie sobie odebrać nadziei, dotyczącej tego co tu i teraz oraz jutra. Uwierzcie, że nadzieja nie jest matką tchórzliwych, ale źródłem prawdziwej odwagi życia, podejmowania wyzwań, które pozwalają wyjść z poczucia bezradności i zupełnej klęski, która rodzi depresję (Jan Andrzej Kłoczowski OP, Odwaga dobrego życia).

Drodzy rodzice, nieraz niewyspani przez nocne pobudki najmłodszych, może załamani kłótniami z własnymi dziećmi albo odmawiający kolejny różaniec, prosząc o nawrócenie swoich pociech. Niejednokrotnie potrzebujecie usłyszeć i oprzeć Waszą wiarę na fundamencie słowa: „Nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 1-2.5). Wszyscy potrzebujemy na nowo odkryć, że nadzieja rodzi się w istocie z miłości i opiera się na miłości, która wypływa z Serca Jezusa przebitego na krzyżu: „Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie” (Rz 5, 10).

W sytuacjach przepracowania, lęków, doświadczenia własnej kruchości, problemów ze zdrowiem, troski o przyszłość, z wiarą i odwagą przypominamy, że przez ciemność przebija się światło: odkrywamy, jak ewangelizacja podtrzymywana jest przez moc płynącą z krzyża i zmartwychwstania Chrystusa (Bulla Spes non confundit, 4). Drodzy małżonkowie, czyż znakiem wielkiej nadziei dla świata nie będzie dziś moment odnawiania przez Was przyrzeczeń małżeńskich, gdy przypomnicie światu, że miłość jest większa niż śmierć?! Świat potrzebuje Waszego świadectwa miłości i nadziei, Waszej lekcji mocy sakramentu małżeństwa. W tym, czego doświadczacie, niech umocnieniem będą słowa św. Jana Pawła II: „Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się nadziei może sprzeciwić”. W dzisiejszym drugim czytaniu św. Jan wydaje okrzyk zachwytu nad wielkością miłości, którą obdarzył nas Bóg (por. 1 J 3, 1-2). W Jezusie staliśmy się wszyscy synami i córkami Boga. Może za rzadko i zbyt słabo uświadamiamy sobie naszą godność bycia dziećmi Boga.

Drodzy seniorzy, mający poczucie, że Wasza wiedza i doświadczenie mogłyby uratować najbliższych od popełnienia niejednego błędu. Chcemy w tym Roku Świętym przypomnieć, że jesteście skarbem Kościoła i świata. W sposób szczególny chcemy się zwrócić do dziadków i babć, którzy przekazujecie wiarę i mądrość życiową młodszym pokoleniom. Życzymy, abyście wsparci wdzięcznością dzieci oraz miłością wnuków, które znajdują w Was zakorzenienie, zrozumienie i otuchę, mogli oglądać piękne owoce swojego życia (Bulla Spes non confundit, 14).

Chcemy dziś razem z Wami, drodzy Bracia i Siostry, zawalczyć o teraźniejszość. Jeśli przeszłość jest historią, a przyszłość tajemnicą, to teraźniejszość jest darem. Jezus przychodzi więc do naszej teraźniejszości, do naszego dzisiaj, do tego świata, do naszych problemów i dylematów. Ale nie zapominamy, że On jest też Panem przyszłości. Dlatego lęk o to, co przed nami, chcemy zastąpić nadzieją i zaufaniem. Często brakuje nam takiej odwagi i nadziei. Jedną z konsekwencji tego jest dziś utrata pragnienia przekazywania życia, co ma wiele przyczyn: niepewność jutra, brak gwarancji zatrudnienia i odpowiedniej ochrony socjalnej oraz modele społeczne, w których program dyktuje pogoń za zyskiem, a nie pielęgnowanie relacji, które są fundamentem ludzkiego szczęścia. Misja dzielenia się życiem potrzebuje wsparcia od nas wszystkich, ponieważ pragnienie młodych ludzi rodzenia nowych synów i córek, jako owoc płodności ich małżeńskiej miłości, daje przyszłość każdemu społeczeństwu i jest kwestią nadziei: zależy od nadziei i rodzi nadzieję (Bulla Spes non confundit, 9).

Konieczne jest zatem zwrócenie uwagi na wiele dobra obecnego w świecie, aby nie ulec pokusie przekonania o byciu pokonanym przez zło i przemoc. Prawdziwą szkołą nadziei jest modlitwa (Benedykt XVI, Spe salvi, 32). Ona poszerza nasze serca, przestrzega przed koncentrowaniem na sobie samym, gdyż jest procesem oczyszczenia wewnętrznego, który czyni nas otwartymi na Boga, a przez to otwartymi na ludzi. W takim duchu zachęcamy do regularnej praktyki modlitwy osobistej, małżeńskiej i rodzinnej. W życiu duchowym także potrzeba konkretnych decyzji. Podejmijmy to wyzwanie;  niech to będzie codzienna modlitwa w ciszy przez kilka czy kilkanaście minut. Niech rodzice zadbają o to, by codziennie uklęknąć ze swoimi dziećmi, pozwalając im modlić się własnymi słowami. Niech modlitwa od dziś stanie się pobożnym i godnym pochwały zwyczajem, z którego nie będziemy rezygnować.

Niech ten Rok Jubileuszowy będzie czasem wybaczania sobie i innym, ale też proszenia o wybaczenie. Często najbardziej bezwzględni w ocenie jesteśmy wobec siebie i najbliższych. Niech Rok Święty przynagli nas do odkrycia Miłosierdzia Bożego, które nie ma granic. Boga, który niestrudzony czeka na każdego. Zachęcając do otwarcia się na nieskończone miłosierdzie, przypominamy, że odpust jubileuszowy jest przeznaczony w szczególny sposób dla tych, którzy odeszli przed nami, aby mogli otrzymać pełnię miłosierdzia (Bulla Spes non confundit, 22).

Dzisiaj, w święto Świętej Rodziny, jeszcze mocniej chcemy przypomnieć, że jako Kościół tworzymy wspólnotę, w której nikt nie jest sam. U progu nowego roku kalendarzowego, chcemy Wam, Bracia i Siostry, życzyć zaufania i nadziei, jakie miała Święta Rodzina. Idąc za słowami psalmu: „Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał” (Ps 37, 5), warto zwrócić uwagę, że zarówno Maryja jak i św. Józef, wyjścia z trudnych sytuacji nie szukali na własną rękę. Zaufać Bogu, oznacza także zrobić Mu miejsce, by mógł działać.

Podsumowując mijający czas, bądźmy dla siebie wyrozumiali i doceniajmy dobro, które było naszym udziałem. Witając rok 2025, pamiętajmy, że liczba ta jest odliczana od narodzin Jezusa Chrystusa, Pana ludzkich dziejów i historii świata. Dlatego nie lęk, ale zaufanie i nadzieja niech towarzyszą nam każdego dnia! Dobrej zabawy dla świętujących sylwestra, spokojnej nocy dla witających go w ciszy. Wielkich owoców Roku Jubileuszowego: łaski, nadziei, przebaczenia, a nade wszystko miłości.

Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
obecni na 399. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
na Jasnej Górze, 19 listopada 2024 roku

List należy odczytać w niedzielę, 29 grudnia 2024 r.

Drodzy Diecezjanie

W Wigilię Bożego Narodzenia Papież Franciszek otwierając Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra w Rzymie rozpocznie w Kościele powszechnym obchody Roku Jubileuszowego 2025. Wybrane przez papieża hasło „Pielgrzymi nadziei” jest nam światłem do owocnego przeżycia Jubileuszu i realizacji zasadniczego zadania: podsycania chrześcijańskiej nadziei w sobie i stawania się znakiem nadziei dla innych.
Konkretną możliwość podjęcia zadania stwarza w najbliższym czasie tradycyjna w naszej diecezji kolekta podczas Pasterki na rzecz Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia. Tym konkretnym wsparciem materialnym możemy zapalić płomień nadziei w wielu sercach i serduszkach. Tak się już stało w mijającym roku, choćby przez to, że nasz Dom Matki i Dziecka w Opolu udzielił schronienia i kompleksowej pomocy 42 matkom i ich dzieciom, zaś Katolicki Ośrodek Adopcyjny i Opiekuńczy w Opolu otoczył wsparciem kolejnych 12 dzieci, które trafiły do szczęśliwych rodzin. Dodam jeszcze, że w ciągu 30 lat istnienia Ośrodka dom znalazło ponad 860 adoptowanych dzieci. W tym miejscu pragnę wyrazić wielką wdzięczność wszystkim Wam, którzy opowiadacie się za każdym poczętym życiem, staracie się pomóc na miarę sił i możliwości kobietom, które boją się przyjąć poczęte życie, a  także dzieciom, które już są na świecie, a ich rodziny potrzebują wsparcia.
Drodzy Diecezjanie! W tegoroczną Uroczystość Świętej Rodziny 29 grudnia zapraszam Was wszystkich serdecznie do kościoła seminaryjnego w Opolu. O godz. 14.00 podczas uroczystej Mszy Świętej otworzę Rok Jubileuszowy w naszej diecezji. Serdecznie zapraszam do udziału w tej uroczystości przedstawicieli całego Kościoła opolskiego, a w szczególności duchownych, osoby życia konsekrowanego, członków wspólnot diecezjalnych oraz osoby należące do grup i wspólnot religijnych. Szczególne zaproszenie kieruję do wszystkich rodzin naszej diecezji. Chciałbym w Wasze patronalne święto modlić się razem z Wami i za Was, Kochani Małżonkowie i Rodzice, Dziadkowie i Dzieci, o świętość naszych rodzin i wzajemną w nich miłość.
Na czas przygotowań do Świąt i cały okres Bożego Narodzenia udzielam Wam wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

 Wasz Biskup

† Andrzej Czaja