Ogólnopolski Rok Jubileuszowy bł. Karola de Foucauld – francuskiego misjonarza i pustelnika zamordowanego na Saharze w 1916 r. – zainaugurował w Opolu bp Andrzej Czaja. „Przyjęcie miłosierdzia Boga, życie Emmanuelem i okazywanie miłosierdzia bliźnim, dzieląc się Nim to cała głębia tajemnicy nazaretańskiego domu” – powiedział biskup opolski w kościele seminaryjno-akademickim.
Stylem swojego życia francuski trapista dał podwaliny pod nową formę życia zakonnego w Kościele: życia kontemplacyjnego, nieklauzurowego, przeżywanego wśród prostych ludzi. Od Boga uczył się jak być bratem każdego: wierzącego i niewierzącego, bogatego i biednego, bratem chrześcijan, muzułmanów i żydów.
Podczas inauguracji roku poświęconego francuskiemu zakonnikowi bp Czaja apelował, aby w przygotowaniu do Bożego Narodzenia nie skupiać się tylko na zewnętrznej oprawie, a w czasie świąt na konsumowaniu tego, co przygotowane, lecz aby o wiele bardziej zadbać o wnętrze serc i atmosferę miłości w naszych rodzinach.
„Dom tworzą ludzie wtedy, gdy się wzajemnie miłują. W stajni, ubóstwie i chłodzie Józef z Maryją stworzyli Jezusowi dom” – zaznaczył bp Czaja nawiązując do duchowości Nazaretu, którą żyją wspólnoty bł. Karola de Foucauld. Opolski ordynariusz stwierdził ponadto, że sednem tajemnicy i duchowości Nazaretu jest zawierzenie i ofiarna służba.
Według hierarchy, warunkiem rozwoju i promieniowania miłosierdzia Bożego w naszym życiu oraz innych jest prosta, żywa wiara. „Jak trudno nieraz uwierzyć w głębię tajemnic, które dokonują się w sakramentach. W takim niepozornym domku – konfesjonale, przy ołtarzu. To wręcz nie do wiary, że Bóg wszystko zgładził, pojednał, łaską uświęcającą na nowo obdarzył, w stan wielkiej zażyłości wprowadził po tym, jak go zdradziłem. To nie do wiary, żeby można było wziąć z ołtarza Boga w swoje serce. Tak ciągle miłosierdzie Boże człowieka zaskakuje” – mówił bp Czaja.
Kaznodzieja zaznaczył też, że Bóg postępuje wobec nas nie tylko jak czuła matka, ale też jak ojciec dbający o nasz rozwój, kształtujący nas przez próby, byśmy mogli coraz bardziej Mu zawierzyć. „Wiele razy w życiu tak przychodzi Boże miłosierdzie – poprzez stany, które bolą. Pan Bóg czasem dopuszcza krzyż. Im bardziej miłuje, tym bardziej „krzyżuje”. Krzyż od Pana dany jest Jego miłosierdziem, które jeszcze trudniej przyjąć. Tu trzeba wiary wielkiej, bo ten rodzaj miłosierdzia właśnie uświęca najbardziej!” – podkreślił.
Bp Czaja życzył wszystkim, aby w prostocie dnia codziennego naśladowali Chrystusa, czerpali z Jezusa i Nim się dzielili. „Myślę, że wyraz ascezy, który mocno jest obecny w duchowości brata Karola jest bardzo potrzebny także w dzisiejszym układaniu życia seminaryjnego i kapłańskiego. Gubimy coraz bardziej wymiar ascezy i pokuty, sprowadzając go tylko do postu” – stwierdził.
Osoba i życie bł. Karola de Foucauld inspiruje duchowością kilka wspólnot zakonnych i świeckich w Polsce: małe siostry Jezusa, mali bracia Jezusa, Wspólnota Kapłańska Jesus-Caritas, Instytut Świecki Jesus-Caritas, braterstwo świeckie, wspólnota rodzin Duży Dom, wspólnoty kleryckie.
Pierwsze wspólnoty, które tak bardzo chciał założyć, by były małymi ogniskami pokoju, miłości, modlitwy i gościnności, powstały dopiero parę lat po jego śmierci.
Karol (Charles) de Foucauld urodził się 15 września 1858 r. w Strasburgu. Pochodził z rodziny arystokratycznej. W latach młodzieńczych utracił wiarę. W 1879 r. ukończył szkołę oficerską i odbył służbę wojskową w Oranie. Zafascynowany kulturą arabską podał się w 1882 r. do dymisji i udał w podróż naukową do Maroka. Reportaże z tej podróży przyniosły mu duży rozgłos, a Towarzystwo Geograficzne w Paryżu przyznało mu złoty medal. Pod wpływem swojej kuzynki i przyjaciela rodziny nawrócił się. W 1890 r. wstąpił do zakonu trapistów i przyjął imię Maria Alberyk. Od 1895 r. projektował reguły dla nowych wspólnot zakonnych oparte na duchowości Świętej Rodziny z Nazaretu.
Zwolniony w 1897 r. ze ślubów zakonnych wyjechał do Ziemi Świętej, gdzie pod imieniem Karola od Jezusa prowadził życie kontemplacyjne przy klasztorze klarysek w Nazarecie. W 1901 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pod koniec tegoż roku osiedlił się w pustelni Beni Abbes w środkowej Algierii służąc tubylcom pomocą. Pełnił też funkcję duszpasterza w garnizonach francuskich w Afryce i był doradcą władz wojskowych w Hoggarze. Od 1904 r. przebywał wśród Tuaregów na Saharze, gdzie założył pustelnię w Tamanrasset. Tam m.in. przełożył Ewangelię na język tuareski. Zginął w 1916 r. zastrzelony przez członka muzułmańskiej sekty sufickiej sanusijja.
Duchowość Foucaulda inspirowana jest ideą życia na pustyni: samotność, surowa asceza i kontemplacja, mające prowadzić do zjednoczenia z Bogiem. Charakteryzuje ją jednocześnie aktywność misyjna i świadectwo życia konsekrowanego, głównie przez pracę fizyczną, braterstwo i przyjaźń z ludźmi przy dostosowaniu się do stylu życia ubogich. Praca na własne utrzymanie ma być realizacją ślubu ubóstwa i naśladowaniem ukrytego życia Jezusa w Nazarecie.
Chociaż „brat Charles” marzył o braciach, zmarł samotnie. Dopiero w 17 lat po jego śmierci, w 1933 r. pięciu paryskich seminarzystów i księży udało się na Saharę, by tam prowadzić życie monastyczne w oparciu o regułę Karola de Foucauld przyjmując nazwę Zgromadzenie Małych Braci Jezusa. W późniejszym okresie powstało zgromadzenie małych sióstr Jezusa oraz małych sióstr i braci od Ewangelii, jak też i kilka instytutów świeckich oraz grup nieformalnych i stowarzyszeń kościelnych. Są one obecne również w Polsce.
Proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym został zamknięty 4 marca 2003 r. w Mediolanie. Wzięła w niej również udział pochodząca z diecezji mediolańskiej kobieta, której cudowne uzdrowienie, za wstawiennictwem sługi Bożego potwierdziła specjalna komisja lekarska.
W obecności papieża Jana Pawła II Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosiła 20 grudnia 2004 r. dekret uznający ten cud, co otworzyło drogę do beatyfikacji o. Karola de Foucauld. Na ołtarze wyniósł go Benedykt XVI 13 listopada 2005 r. w Watykanie.
Mottem Roku Jubileuszowego są słowa z Ewangelii, które dogłębnie wstrząsnęły życiem francuskiego trapisty: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.
Jednym z głównych punktów uroczystości Roku Karola de Foucauld była 24-godzinna modlitwa w Nazarecie o pokój w rocznicę śmierci błogosławionego – 1 grudnia br. Ponadto w marcu przyszłego roku odbędzie się międzyreligijne spotkanie. Rok jubileuszowy zakończą uroczystości liturgiczne w Nazarecie 1 grudnia 2016 roku w 100. rocznicę śmierci bł. de Foucauld.
Również w rodzinnej Francji zostaną w tym czasie zorganizowane liczne wydarzenia okolicznościowe, zwłaszcza w diecezji Viviers (Ardech) w południowo-wschodniej części kraju, gdzie były żołnierz i geograf przyjął święcenia kapłańskie w 1901 roku.

„U źródeł waszej miłości do dzieci pozbawionych rodziców była wiara i miłość do Jezusa” – powiedział bp Rudolf Pierskała w kościele pw. św. Wojciecha i MB Bolesnej w Opolu z okazji 20-lecia Katolickiego Ośrodka Adopcyjnego i Opiekuńczego.
Opolski biskup pomocniczy podkreślał, że rodzice adopcyjni i zastępczy dając dzieciom prawdziwy dom – stali się dla nich prawdziwą rodziną. „Daliście waszym dzieciom doświadczenie miłości i pokoju, bezpieczeństwa i szansy na życiowy rozwój. Daliście im siebie samych, a ze sobą także doświadczenie kochającego Boga, który troszczy się o wszystkie swoje dzieci, bo jest naszym Ojcem. Doświadczenie wzajemnej miłości w domu to najcenniejszy dar dla dzieci. Przez to wypełniliście tęsknotę waszych dzieci za domem, za prawdziwą rodziną, za mamą i tatą” – dodał.
Kaznodzieja wyraził też wdzięczność wobec pięknego świadectwa życia małżeńskiego i rodzinnego osób, które zdecydowały się na adopcję lub bycie rodziną zastępczą. Zdaniem biskupa, dzieci są znakomitymi i wrażliwymi obserwatorami oraz bezbłędnie odczytują stan miłości rodziców. „Ma to pierwszorzędny wpływ nie tylko na zachowanie dzieci w domu, ale też na ich funkcjonowanie w życiu w ogóle, a w szczególności w przyszłych swoich rodzinach. Doświadczenie wzajemnej miłości w domu to najważniejszy warunek dla pełnego rozwoju każdego dziecka” – zaznaczył.
„Serce dziecka, jego duchowa natura najpierw słyszy przez odczucie ciała, że jest chciane i kochane” – mówił bp Pierskała. „Nadzieja – ten oddech duszy – rodzi się w dziecku najpierw przez ciepły dotyk. Dopiero wówczas, gdy dziecko czuje, że jest chciane – również chce istnieć. Tak więc zaproszenie do życia przychodzi w ciele i poprzez ciało. Dzieci potrzebują dotyku, spojrzenia, słów miłości, by się rozwijać. Potrzebują pieszczenia, głaskania, przytulenia, wycałowania, przemawiania z czułością – wtedy dopiero mogą się dobrze rozwijać i wzrastać” – podkreślił.
Biskup pomocniczy diecezji opolskiej zwrócił uwagę na postawę człowieka wobec Chrystusa. „Jeśli ta postawa opiera się na wierze i miłości do Niego, na ochotnym pełnieniu woli Bożej, to wtedy można powiedzieć, że także my należymy do Jego rodziny. Wówczas On przyznaje się do nas. Każdy z nas jest wtedy Jego bratem, siostrą i matką” – stwierdził.
„Drogie matki i ojcowie, drogie rodziny adopcyjne i zstępcze, to właśnie wy dziś tworzycie rodzinę Jezusa razem z dziećmi” – powiedział bp Pierskała i życzył wszystkim Bożego błogosławieństwa.
Przez 20 lat działalności Katolickiego Ośrodka Adopcyjnego i Opiekuńczego sfinalizowano 628 adopcji i ustanowiono 132 pary rodziców zastępczych.

„To jest świadek tysiącletniej kościelnej historii naszego miasta i katedra biskupa opolskiego” – powiedział bp Rudolf Pierskała 16 listopada podczas Mszy św. z okazji 720. rocznicy poświęcenia matki wszystkich kościołów diecezji.
Opolski biskup pomocniczy zachęcał, aby kochać katedrę tak, jak Pan Jezus kochał świątynię jerozolimską. „Tak jak Jezus, powinniśmy troszczyć się o to, aby ta świątynia była piękna, schludna, zadbana, aby zawsze była miejscem kultu i modlitwy, a także, aby w niej godnie się zachowywać” – zaznaczył.
Biskup wyraził radość z zakończenia pierwszego etapu prac remontowych i przypomniał, że renowacja przywróciła świetność z XV wieku. „Wszystkich cieszy wspaniały efekt wykonanych prac. Jednocześnie jest to zachęca do dalszego wspierania kosztownych działań renowacyjnych i konserwatorskich” – dodał.
Słowa uznania skierował bp Pierskała do proboszcza katedry – infułata Edmunda Podzielnego, ks. Waldemara Klingera – pełnomocnika ds. remontu oraz Kapituły Odnowy Katedry Opolskiej. „Z wdzięcznością doceniam podjęte już działania charytatywne, koncerty i aukcje na rzecz renowacji. Wdzięczni jesteśmy Jezusowi Chrystusowi szczególnie za Jego stałą obecność pod postacią chleba. Wdzięczni za Bożą Opatrzność nad nami i Jego błogosławieństwo dla nas przez ręce niezliczonych kapłanów, którzy w tej świątyni głosili słowo Boże i sprawowali święte sakramenty” – wymienił.
Szczególne słowa wdzięczności wyraził biskup wobec budowniczych tej świątyni, zarówno zmarłych, jak i żyjących. „Wdzięczni jesteśmy naszym przodkom za przekazane dziedzictwo wiary w Boga. Niech Bóg wynagrodzi ofiarodawcom naszej katedry. Niech zmarłych przyjmie do swego domu w niebie, a żyjących obdarzy błogosławieństwem” – prosił.
„Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, wspierających to piękne dzieło” – zaakcentował bp Pierskała. „Jak słyszeliśmy w Ewangelii, świątynię jerozolimską budowano czterdzieści sześć lat, my zaś z pewnością chcielibyśmy znacznie wcześniej ukończyć rozpoczęte prace remontowe naszej katedry. Z Bożą pomocą i ludzką determinacją, może uda się doprowadzić to dzieło do jubileuszu 800-lecia nadania praw miejskich naszemu miastu w 2017 r.” – dodał.
Zdaniem kaznodziei, rocznica poświęcenia katedry skłania do zastanowienia się nad wartością i znaczeniem wspólnoty parafialnej. „Widzialna świątynia, kościół powstaje tam, gdzie jest żywa świątynia serc i dusz ludzi wierzących w Chrystusa. Najpierw musi zaistnieć żywa wspólnota wiary i miłości do Boga, a potem w sposób naturalny rodzi się pragnienie miejsca spotkania, następnie rodzi się pragnienie zbudowania domu dla Boga i świątyni dla tej wspólnoty wiary. Tak było przed 700 laty, gdy nasi przodkowie na tej ziemi postanowili zbudować tę świątynię, aby była domem modlitwy” – przypomniał.
„Z szacunku dla ponad 700-letniej przeszłości katedry zadbajmy więc o jej przyszłość. Niech troska o jej odnowę będzie wyrazem naszej wdzięczności dla otrzymanego dziedzictwa wiary” – zakończył bp Rudolf Pierskała.

Siatkarz Mariusz Wlazły, nauczycielka akademicka Teresa Wiśniewska i były radny Andrzej Rybaczyk zostali laureatami nagrody „Żar Serca”. Wręczeniem wyróżnień zakończyła się Wielka Gala 22. Dni Xaveriańskich, organizowanych przez duszpasterstwo akademickie Xaverianum w Opolu.
Od roku 1997 przyznawane są nagrody „Żar Serca” osobom, które wyróżniają się wiernością chrześcijańskim ideałom, pracą na rzecz innych ludzi oraz działaniem na rzecz integracji i obalania murów między różnymi środowiskami. Statuetki co roku przyznawane są w trzech kategoriach: student, pracownik akademicki i osoba spoza środowiska akademickiego.
Teresa Wiśniewska – nauczycielka akademicka, została nagrodzona za „zaangażowanie w tworzenie duszpasterstwa postakademickiego, kompetentną i odpowiedzialną postawę w pracy zawodowej i społecznej oraz aktywną działalność i podejmowanie różnych inicjatyw duszpasterskich”.
Andrzej Rybarczyk – były radny, wicemarszałek województwa i prezes cementowni „Odra” wyróżniony został za „otwartość na ludzi potrzebujących pomocy, gotowość do dzielenia się dobrem i służby drugiemu człowiekowi oraz zaangażowanie i działalność dla dobra społeczności lokalnej”.
Mariusz Wlazły – wybitny siatkarz reprezentacji Polski i „Skry” Bełchatów, student opolskiej WSZiA, nagrodzony za „aktywne zaangażowanie w działalność charytatywną i społeczną, pomaganie w rozwijaniu młodych talentów oraz edukację i wychowanie poprzez świadectwo osobistego życia”
Co roku przed świętem patronalnym opolskiego Jezuickiego Ośrodka Formacji i Kultury Xaverianum organizowany jest cykl imprez kulturalnych oraz nowenna do św. Franciszka Ksawerego, który był przyjacielem św. Ignacego Loyoli i wielkim misjonarzem Dalekiego Wschodu.
Podczas tegorocznych 22. Dni Xaveriańskie odbył się tradycyjny już Bal Xaveriański, koncert Gospel, występ kabaretu Hrabi i Jurki, Festiwal piosenki studenckiej „Nocne śpiewanie”, spotkanie z Krzysztofem Zanussim zatytułowane „Teologia w czasach Einsteina”, projekcja filmu „Bogowie”, Spotkanie Absolwentów DA „Xaverianum”, wieczór uwielbienia, a także finałowy koncert Grzegorza Turnaua podczas Wielkiej Gali „Żar Serca”.
Jezuicki Ośrodek Formacji i Kultury Xaverianum w Opolu powstał na początku lat 90., jako kontynuacja duszpasterstwa akademickiego prowadzonego przez ojca Józefa Czaplaka i jego poprzedników.

Radio Doxa wraz z Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Opolu zebrało 30 litrów krwi od 65 osób w ramach charytatywnej akcji „Zostań Świętym Mikołajem – oddaj krew”.
6 grudnia na rynku w Opolu ustawiony został specjalistyczny krwiobus, w którym oddając krew, można było wcielić się w postać św. Mikołaja. Krwiodawcy również otrzymywali wiele upominków, m.in. długopisy, słodycze oraz ciepły posiłek.
Podczas trwania akcji „Zostań Świętym Mikołajem – oddaj krew” w kawiarni Cellarium Doxa przy ul. Koraszewskiego 7-9 dziennikarze Radia Doxa rozmawiali ze znanymi mieszkańcami Opolszczyzny na temat krwiodawstwa i krwiolecznictwa.