W środę 16 października na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego odbyło się sympozjum nt. „Ekumenizm duchowy – duchowość pojednania”. Teolodzy z kilku krajów zastanawiali się nad  duchowym wymiarem dialogu międzyreligijnego i międzywyznaniowego. Sympozjum stało się także okazją do uczczenia 10-lecia działalności Instytutu Ekumenizmu i Badań nad Integracją.

Konferencję otworzył biskup opolski Andrzej Czaja. Zaznaczył że samo już  określenie „ekumenizm duchowy” daje wiele do myślenia i przypomniał, że oznacza ono nawrócenie serca i świętość życia, łącznie z publicznymi i prywatnymi modlitwami o jedność chrześcijan. Bp Czaja zwrócił także uwagę, że duchowość pojednania to nie tylko droga życia człowieka wierzącego, który chce służyć pojednaniu, ale należy ją rozumieć także jako postępowanie ku jedności według Ducha Świętego, nie zaś według siebie.

Wprowadzający w tematykę zagadnienia ks. dr hab. Rajmund Porada z Instytutu Ekumenizmu i Badań nad Integracją WTUO przypomniał, że cały czas toczy się dyskusja na temat definicji pojęcia duchowości ekumenicznej, która wymaga sprecyzowania. Jak mówi ks. Porada trzeba odpowiedzieć na pytanie, czy przez pojęcie duchowości ekumenicznej należy rozumieć jedynie obszar modlitwy, czy potrzeba także uwzględniać w nim inne obszary jak choćby kwestia chrześcijańskiego świadectwa, działalności charytatywnej czy też doświadczenia spotkania międzyosobowego.

Ks. prof. Wojciech Hanc z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie wyraził opinię, że duchowość pojednania jest efektem finalnym wszelkich duchowych praktyk i doświadczeń. Przypomniał, że soborowe i posoborowe dokumenty Kościoła katolickiego, przypisują priorytetową rolę ekumenizmowi duchowemu, który stanowi bazę dla wszelkiego rodzaju duchowości chrześcijańskiej. Jak zaznaczył ks. Hanc celem dialogu pojednania i duchowości pojednania jest wydobycie i uwydatnienie wszystkich wartości zawartych w Kościołach wschodu i zachodu.

O tym, że duchowość stanowi jedną z najbardziej podstawowych płaszczyzn dialogu i pojednania mówił ks. prof. Marek Chmielewski z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W swoim wystąpieniu rozróżnił wiele rodzajów i płaszczyzn duchowości. Zauważył też, że o ile duchowość jest właściwością wszystkich osób, to duchowość chrześcijańska rozumiana jako życie duchowe, jest atrybutem jedynie ludzi ochrzczonych. – I tu już mamy płaszczyznę porozumienia funkcjonującą w wymiarze ogólnoludzkim, a jeszcze bardziej możemy porozumieć się na  płaszczyźnie duchowości religijnej, duchowości chrześcijańskiej – podkreślił prelegent i zaapelował, by zamiast toczyć bój o różnice drugorzędne, skupić uwagę na istocie, jaką w przypadku duchowości chrześcijańskiej jest doświadczenie zjednoczenia z Chrystusem, a w przypadku duchowości religijnej doświadczenie Absolutu będącego gwarantem wieczności.

Ks. dr Franciszek Kurzaj, który od 1986r. pracuje w San Antonio w USA, podzielił się doświadczeniami ekumenizmu duchowego realizowanego na poziomie parafii, której  przewodzi i na obszarze której społeczność jest bardzo zróżnicowana wyznaniowo. Jak podkreślił, oprócz prowadzonych dyskusji teologicznych podejmowanych jest także wiele oddolnych czysto-ludzkich inicjatyw w tym zakresie. – W mojej parafii są ludzie starsi i chorzy, którzy doświadczają pomocy nie tylko od duchowieństwa innych wyznań, ale przede wszystkim od osób świeckich. Oni się też spotykają na modlitwie, wymieniają między sobą poglądy i organizują wspólne rekolekcje.

W trakcie konferencji rozmawiano także m.in o ekumenizmie wewnętrznym w rosyjskim prawosławiu i o współczesnych obliczach duchowości luterańskiej. Poruszono także temat duchowości ekumenicznej czasu liturgicznego i duchowości pojednania w kontekście męczenników XX w.

Sympozjum połączone zostało z dorocznym spotkaniem diecezjalnych referentów ds. ekumenizmu oraz zebraniem Stowarzyszenia Teologów Ekumenistów. Było także okazją do uczczenia 10 lat działalności, Instytutu Ekumenizmu i Badań nad Integracją działającego w ramach Wydziału Teologicznego UO. Powstał on w 2000r. z inicjatywy ówczesnego Wielkiego Kanclerza Wydziału Teologicznego UO Abp Alfonsa Nossola, który już wcześniej założył podobną jednostkę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jak mówi obecny dyrektor Instytutu, ks. prof. Piotr Jaskóła – do głównych celów pracy instytutu należy rozwijanie wszelkich inicjatyw ekumenicznych w Polsce, a także prowadzenie badań z zakresu teologii ekumenicznej. Ks. Jaskóła zaznacza, że dużym sukcesem jest wydawane przez Instytut czasopismo „Studia Oecumenica”, które jako jedno z czterech polskich czasopism znajduje się na europejskiej liście ERICH (European Reference Index for the Humanities).

Łukasz Woźniak
asystent prasowy 

Obchody liturgicznego wspomnienia bł. Marii Luizy rozpoczęły się w sobotę 12 listopada od targów usług medycznych i sprzętu rehabilitacyjnego. Także w sobotę na scenie Nyskiego Domu Kultury pod hasłem „Ludzie Ludziom” odbył się wieczór autorski Jana Pospieszalskiego. Widzowie mogli posłuchać też pianisty Bartłomieja Weznera i obejrzeć musical „Miłość prawdziwa” przygotowany przez młodzież z nyskiego duszpasterstwa „Droga na Szczyt”. Gwiazdą niedzielnego koncertu była Trzecia Godzina Dnia. Wcześniej wystawiona została sztuka „Opowieść o miłości” w reżyserii Jerzego Kłosińskiego. Zaprezentowały się także zespoły lokalne.
Tradycyjnie, w ramach obchodów, młodzież rozprowadzała cegiełki, z których dochód w tym roku przeznaczony został na rehabilitację 19-letniej Joanny Anioł, która w wypadku doznała poważnego uszkodzenia kręgosłupa. – To tragedia, wobec której nie chcemy być obojętni – mówi ks. Roman Dyjur z duszpasterstwa „Droga na Szczyt” i dodaje, że inicjatywa ta pokazuje, że - młodzież chce nie tylko czcić, ale i naśladować bł. Marię Luizę Merkert w konkretnej miłości wobec drugiego człowieka, którą żyła na co dzień.
Mszy św 14 listopada w nyskiej bazylice świętych Jakuba i Agnieszki przewodniczył biskup pomocniczy diecezji opolskiej Jan Kopiec. W homilii zwrócił uwagę na konieczność naśladowania bł. Matki Marii Luizy Merkert. Podkreślił, że nie wystarczy dziś jedynie sławić Boga za wyniesienie jej do chwały ołtarzy. Hierarcha zaznaczył, że musimy stanąć przed tymi samymi pytaniami, przed którymi przed dziesiątkami lat stała bł. Maria Luiza. – Jak pomóc ludziom, którzy sami sobie pomóc nie potrafią? Jak dzięki naszej wielkoduszności i zaangażowaniu w czynienie dobra, chociażby w drobnej części, zapobiec nędzy, biedzie i odrzuceniu społecznemu – wymieniał bp Kopiec i dodał, że – najlepszym sposobem na zaznaczenie swojej dojrzałości jest dzielenie się dobrem z drugim człowiekiem oraz wywołanie uśmiechu na twarzy człowieka zmęczonego, zniszczonego, a niekiedy zupełnie zmarginalizowanego. Hierarcha przestrzegł jednak przed krótkotrwałym entuzjazmem i zaznaczył, że droga do realizacji dobra jest długa, wymagająca i usłana wieloma trudami.
Maria Luiza Merkart zwana także Śląską Samarytanką urodziła się w 21 września 1817 r. w Nysie na Opolszczyźnie. Po śmierci matki razem z siostrą poświęciła się pracy na rzecz chorych i bezdomnych. Jest założycielką Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. Z jej inicjatywy wybudowano dziesiątki szpitali i domów opieki. Zmarła w opinii świętości 14 listopada 1872. Jej beatyfikacja odbyła się 30 września 2007r. w nyskiej bazylice pw. świętych Jakuba i Agnieszki.
Tegoroczne obchody liturgicznego wspomnienia błogosławionej zorganizowane zostały wspólnie przez: Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety, Urząd Miejski w Nysie, Duszpasterstwo Młodzieżowo - Akademickie „Droga na Szczyt” i Nyski Dom Kultury.